~Zor Aşk~

63-Bizi istemiyor

Vote atmayı, yorum bırakmayı ve beni takip etmeyi unutmayın.

Eve gelene kadar ikimizden de ses çıkmamıştı. Benim söyleyecek çok şeyim vardı aslında ama cesaretim yoktu. Ekin arabadan inerken kaşlarını çatmış bahçeye bakıyordu. Korumaların hepsi gitmişti. Daha çok sinirlendiğinin farkındaydım. Gıkımı bile çıkarmadan sadece Ekin'i takip ediyordum. Eve girdikten sonra benim geçmemi bekleyip kapıyı sertçe kapattı. Yerimden zıplarken gözümden birkaç damla yaş atlayıvermişti. Ekin beni umursamadan gitti. Konuşmam lazımdı ama korkuyordum. Korkak adımlarla odasına kadar ilerledim.

-"E-ekin" sesim bile korkudan titriyordu. Buz gibi lacivert gözlerini bana dikti.

-"Ne var?"
Dedi. Sesi de bakışları kadar soğuk ve sertti.

Yutkundum ve sesimi aradım.

-"Bir şey demeyecek misin?"

-"Ne hakkında?"

Benim konuşmak için iki saat cesaret topladığım cümlelere saniyesinde cevabı yapıştırıyordu.

-"Ha-hamileyim..."
Drdim korkarak.

-"İstediğin bu değil miydi?"
Neden sevinemiyordu?

-"Bebeği istemiyor musun?"

Alacağım cevaptan çok korkuyordum.

Bana doğru bir adım attığında ondan hızlıca iki adım uzaklaştım.

-"Doktorun dediklerini hatırla. Eğer düşük yapmak istemiyorsan stresten ve seni üzecek şeylerden uzak dur!"
Birkaç saniye daha gözlerime bakıp uzaklaştı.

Ağzımdan kocaman bir hıçkırık kaçtı. İstemiyordu işte. Büyük birkaç adım gelen Ekin beni duvarla arasına almıştı. "Ağlama ve mantıklı düşün. Yaşın küçük. Olabilecekleri düşün. O çocuğu doğurmakla iş bitmeyecek. Akıl hastanesine kapattırılan bir babası ve tecrübesiz bir annesi olan bir çocuk nasıl yetişir?"

Ağlamam katlanarak artmıştı. Onu aldıramazdım. Ayaklarım beni tutmakta zorlanırken Ekin tuttu. Kolayca kucağına alıp beni odama götürdü. Birlikte kalmayacak mıydık? Göğsünde ağlamaya devam ettim. Beni yatağa yatrıp gidecekken on bırakmadım.

-" Onu aldırmak istemiyorum!" Dedim çeresizce. Gözlerini yumup başını yana eğdi.

-"Sana zorla kürtaj yaptıramam. Seçim senin."

Tekrar gitmeye çalıştı.

-Gitme" dedim. "Yanımda kal lütfen.."

Bsna bir süre bakıp duymazlıktan gelerek çıktı gitti.

Odada yanlız kaldığımda içimdeki huzursuzluk daha da belirgindi. Bir saat boyunca döndüm durdum. Aklımdaki her şeyi düşündüm. Ekin sadece sarılsa sakinleştirse her şey geçecekti ama ben onu da kendim itmiştim. Oda üzerime üzerime gelirken kocaman balkon camından gördüğüm gölgeler ve rüzgarın sesi bu günkü olaylardan sonra elimin ayağımın boşalmasına sebep oluyordu.

Karanlıkta odadan kendimi zor attım. Titreyerek Ekin'in odasına doğru ilerledim. Kapıyı açmakla açmamak arasında gidiyordum. Sadece birlikte uyumak istiyordum. Bu gün her şey çok fazla gelmişti zaten."

Kapıyı çekinerek açtım. Odada loş bir ışık vardı ve Ekin tekli koltukta dışarıya dönmüş bir şekilde oturuyordu. Ürkek birkaç adım attım. Ekinde viski şişesiyle ve yanında sigarasıyla oturuyordu. Odadaki dumandan anlamıştım zaten içtiğini.

-"Odana git."

-"Yanında kalıyım lütfen. Korkuyorum. Ne istersen yaparım."

-"Ne istersem mi?"