~Zor Aşk~

14- Teklif

Herkese tekrardan merhabalar vee iyi okumalarr!

vote atmayı, yorum bırakmayı ve yeni gelişmelerden haberdar olmak için profilimi takip etmeyi unutmayın...

hayat geçirmek mi! Hemde Ekinle? Hemen gözlerimde bağlı olan bez parçasını çıkarttım. "Ne saçmalıyorsun sen?"

-"Beni duydun. Ne gerekiyorsa o olacak. Hauatının geri kalanında benimle olacaksın" Bunu da mı benden alıcaktı. Ben onunla olmak istemiyordum! "Hayır! İstemiyorum!"

-"Bu bir teklif değildi Bulut.." Ekin'i ittirdim ve bağırmaya başladım.

-"Hayır! İstemiyorum seninle yaşamak! Hayır!" Ekin beni duymamış gibi yürüyerek yatın öteki ucuna gitti. Bi dakika biz yatta mıydık? Neden buraya geldik biz? Üstelik karadan uzaklaşmıştık!

Ekin'in yanına gittim. "Neden her şeyimi almak için uğraşıyorsun? yetmedi mi?!"
Ekin yüzümü tuttu. "Sakin ol. Bilmediğin şeyler var. Sana bunları anlatamam ama mecbursun! Seni korumam için"

-"Neden ama!?" Yine cevap vermeden gitti. Arkasından sadece iki kelime bağırdım. "Kendimi öldürürüm!" Bir an duraksadı. Sonra beni yatın burnuna doğru sürükledi. Elindeki ne zaman aldığını bilmediğim halatla beni demirlere bağladı. "Üzgünüm. Bunu tekrar kaldıramam. Kendine bunu yapma. Sadece kabullenmeye çalış yoksa böyle devam edemezsin. İnan bana senin iyiliğin için yapıyorum bunu. Mecbur olmadıkça hiç bir şey yapmayacağım sana. Tamam mı?"

-"Nedenini bilmek istiyorum. Ayrıca çöz beni canım yanıyor" Ekin bir bana bir iplere baktı.

-"Aptalca bişey yapmayacaksın" sinirle tamam dedim. ellerimi çözdü. Bileklerimi ovuşturup oturduğum yere iyice sindim. "Ekin üstüme battaniye getirdı. "Bak . Her zaman senin yanında olamam. Benim düşmanlarım var. Kerem'i zaten biliyorsun. Üzgünüm ama bundan sonra eski hayatına dönmen mümkün değil. Seni bıraktığım an öldürürler yada pis işlerinde kullanırlar. Bu yüzden buna alışmak zorundasın."

Ellerimi yumruk yaparak yere vurmaya başladım. "Gitmek istiyorum" Ekin beni tutarak
-" Sakin ol!"
Diyip bana sarıldı. Bu duygu çok garipti. Annesinden dayak yiyen bir çocuğun gidip annesine sarılarak ağlaması gibiydi benim bu yaptığım. Beni korkutan, ağlatan kişiye sığınıyordum. Ekin bana baktı ve "Her şeye baştan başlayalım. kendi isteğinle benim ol."
Ağlaya ağlaya konuştum.
-"İstemiyorum. İstemiyorum ben mutsuz bir hayat istemiyorum. Ben beni sevecek birisini istiyorum, çocuklarım olsun istiyorum."
-"Ben de sevebilirim."

Donup kaldım. Ne diyecektim? O canavardı.
"Sonsuza kadar bekleyemem. En kısa zamanda..." Diyip dudaklarıma ufak bir öpücük kondurdu. Sonra beni kaldırarak yatın alt katındaki bir odaya indirdi. Burda bir tane büyük yatak vardı. Üstünde de yumuşacık gözüken tüylü battaniyeden vardı.

Ekin beni battaniyenin üstüne bıraktı ve yanıma oturdu. Yavaşça üstümdeki kazağı sıyırdı. Elini izlerin üstünde gezdirerek "Geçmeye başlamış" dedi. Neyi kast ettiğini anlamıştım. Derim soyuluyordu.

Ekin kazağımı iyice sıyırınca sütyenim ortaya çıktı. Hemen üstümü kapatmaya çalıştım ama Ekin müsaade etmedi.

Göğsümün üzerindeki yaraya dokunup öptü. "Eğer seni de kaybetseydim bu sefer biterdim." Diye mırıldandı. Seni de mi? Başka kimi kaybetmişti ki? "Sen... kimi kaybettin ki?"
"Boşver" Diyip derin bir nefes aldı ve beni battaniyenin altına soktu. Ardından da kendisi girdi. Yatağın en ucuna kaymış, Ekinden olabildiğince uzaktım. Ama ne fayda!

Ekin' in yanıma gelip beni üstüne çıkartmasıyla rahatsızca kıpırdandım.
Ona yakın olmaya alışamıyordum hala. "Rahat dur" diye uyarmasından sinirlendiğini anlıyordum. mecburen tepki vermeyi kesmiştim. Başımı göğsüne koydum ve gözlerimi kapattım. Kalp atışlarını duyabiliyor, nefes alışverişini hissediyordum. İyice mayışmışken kendimi yavaş yavaş uykunun tatlı kollarına bıraktım...