~Zor Aşk~

106 - Şans & çocuk

Herkese yeniden merhaba!

Vote atmayı, yorum bırakmayı ve beni takip etmeyi unutmayın

Diğer hikayem olan KAYLA'ya da bakabilirsiniz.

İyi okumalar

SINIR 140 VOTE 150 YORUM

Uğur'dan

   Uyanmış olmama rağmen yataktan çıkmadan Dafne'yi izliyordum. Bu günlere gelebilmeyi çok beklemiştim. Böyle huzurla ve kendi isteğiyle yanımda olmasını çok beklemiştim ve şimdi buradaydı. Tam da iplerin koptuğunu düşündüğüm zaman istediğim olmuştu.

  Gözlerini karıştırarak uyanırken gülümsedim.
-"Günaydın."
-"Günaydın."
Esneyip tekrar gözlerini kapattı bir süre. Ardından doğruldu.

  Banyoya girip işlerini hallettikten sonra telefonunu aldı.
-"Bu gün ne yapacaksın?"
Diye sordum ona.
-"Çalışacağım. Başka ne yapabilirim ki.."
Dedi.

  Belinden tutarak kendime doğru çektim. Boynunu öpmemle huylandı.
-"Bu gün evde olacağım. Bir şeyler yapabiliriz."
Omuz silkti.
-"Evden çıkmak istemiyorum."
Dedi.

  Onu bu eve getirdiğimden beri bir kere olsun evden çıkmamıştı. Bir nedeni olduğunu düşünmeye başlamıştım artık.
-"Sana bir sürprizim var Dafne. Görmek için evden çıkman gereken bir sürpriz."
Yatağa yatırdım onu.
-"Ne sürprizi?"
-"Söylersem sürpriz olmaz."
Etrafa bakınıyordu. Yaklaştım, farketmişti ona yaklaştığımı ve gerilmişti. Hala değişim yptu anlaşılan bu konuda. Kaçıyordu, onu öpemiyordum bile...

  Sıkıntıyla Dafne'yi bırakıp uzaklaşırken doğruldu.
-"Özür dilerim."
Dedi mahçup bir sesle. Bunu her yapmaya çalıştığımızda bu oluyordu. Suçlu suçlu bakıyordu, özür diliyordu ve sonra ağlıyordu. Yanımda ağlamasa da ağlıyordu biliyordum.

  Yataktan kalkmaya yeltenince kolunu tuttum.
-"Korkuyor musun?"
Diye sordum. Bunu konuşmayı sevmiyordu. "Dafne, kızmayacağım. Sadece soruyorum, korkuyor musun? Sebebini bilmek istiyorum."
Dudakları büzüldü. Elimi yanağına koydum ve sarıldım. "Konuşmak istemiyorsun biliyorum ama konuşmazsak asla çözemeyeceksin Dafne."
-"B..ben.. onun bana dokunmasını unutamıyorum. Benden yapmamı istediklerini.."
Anlatmamıştı. O piç neye zorlamıştı kim bilir Dafne'yi.
-"Neye zorladı seni?"
Geri çekilmek istedi.
-"Anlatmak istemiyorum."
Dedi yüzünü buruşturarak. "İğrençti. Kendimden iğrendim. Çok kötü hissettim, yapmak istemedim..."
O orospu çocupu keşke ölmemiş olsaydı. Onu mahvederdim ama kurtulmuştu piç! Devam etti. "Onun bana dokunması bakması geliyor sürekli aklıma yapamıyorum.."
Diyip ağlamaya başladı. Bana sarılması için kendime çektim.
-"Sshh... sakinleş... geçti. O artık yok, kimse sana zarar veremeyecek.."
Umarım diye geçirdim içimden bunu söyledikten sonra. 

  O piçin ordan çıkması tabiki kendi başına yaptığı bir iş değildi. Sonradan öğrenmiştim abimin başımdaki dertleri. Dafne'ye de zarar vermeye çalışmışlardı bu yüzden. Sinan ise sadece onların bir piyonuydu. Şimdi başka bir şey olmaması için var gücümü Dafne'yi güvende tutmak için harcıyordum. O dimitri'nin adamlarından hiçbirisi bir daha bize zarar veremeyecekti.

   Birlikte yemek yedikten sonra hava kararana kadar o ona hazırladığım alanda çalışmıştı. Akşam olunca iyice yanına gittim. Kapıyı sessizce açtım. İçeride güzel bir müzik çalıyordu, beethoven- Silence...