~Zor Aşk~

111 - Mucize

Herkese yeniden merhaba!

Bu bölüm pek uzun değil. 1300 kelime kadar yazabildim, finale az kaldı!!!

Vote atmayı, yorum bırakmayı ve gelişmelerden haberdar olmak için profilimi takip etmeyi unutmayın!

Ayrıca diğer kıtabım olan Kayla'ya da bakabilirsiniz! 

İyi okumalar!

Uğur'dan

-"Dafne, abimin evine gidiyoruz. Bu böyle olmayacak."

Bavulu toplarken bana bakıyordu sessizce.

-"Gerek yo-"

-"Dafne; bir gün geçti, iki gün geçti, hafta geçti ama senin korkun geçmiyor. 2 hafta oldu ve seni evde yalnız bırakamıyorum bile. Gece uyuyamıyorsun, uyusan uyanıp duruyorsun, kapı gıcırdasa çığık atıyorsun!" Komodindeki silahı elime adım. "Silahla uyumak nedir!?"

 Cevap vermeden elleriyle oynuyordu başı aşağıda. Yanına oturdum. "Kızmıyorum Dafne, fakat benim işlerim, senin de uykuya ihtiyacın var." Başını salladı. O kadar kötü görünüyordu ki. Tabi normaldi. Ne uyuyordu doğru düzgün ne bir şey yapıyordu. Banyoya bile birlikte giriyorduk ya da kapıda duruyordum. Kalkıp kıyafetlerimizi bavula doldurdum hızlıca elime ne geldiyse ve evden birlikte ayrıldık.

    Ekin ve Kumsal'ın evine gelince görevliler bizi kapıda karşıladı. Ardından abim geldi ve bizi içeri aldı. Selamlaştıktan sonra Dafne'ye sarıldı.

-"Kumsal nerde?"

Diye sordum.

-"Doktora gittik bu gün de yukarıda dinleniyor."

Dedi. Abim de çok mutlu gözükmüyordu ne olmuştu acaba? Bir şey demedim sonra konuşuruz diye düşünerek. Görevliler bavullarımızı alıp çıkartırken biz de oturduk.

-"Dafne, uyumuyor musun sen?"

diye sordu abim. Dafne bomboş bakıyordu uykusuzluktan. Zor direniyordu belliydi. Başını iki yana salladı.

-"Hemen yukarı çıkıp yatıyorsun. Eğer uyumamakta direnirsen ilaç veririm Dafne. Bu halde daha fazla görmek istemiyorum seni."

Dafne başını kaldırıp bana baktı. Tek başına gitmeyeceğini biliyordum.

-"Abi, ben de gideyim, Biraz dinleniriz hem."

-"Dur sen bi Uğur. Dafne çıksın seninle bir şey konuşacağım."

Gitmesi için Dafne'ye bakıyordu. "Dafnee, bir şey olmayacak. Hepimiz burdayız. Hizmetlilerden birisini çağır, odana kadar eşlik etsin." Gitmek istemediği gözlerinden belliydi ama abim ona seçim hakkı bırakmadan hizmetlilerden birini çağırdı ve onu yukarı gönderdi. Ardından başka birisine seslendi ve kadın süt getirdi.

-"Abi bu ne?" Diye sordum.

-"İçir bunu Dafne'ye. Doğru düzgün uyusun. İlaç var içinde." dedi ve  "Tamam hadi git daha fazla korkmasın." diyerek beni yolladı.

Dafne'nin yanına çıkıp tepsiyi komodine koydum. Geniş bir odaydı ve tüm bahçeyi görebiliyorduk. Önceden hazırlatmıştı abim bizim için tabi ki. Sütü elime alıp yanına oturdum.

-"İç bunu Dafne, ballı süt. Rahatlatır."

Başını iki yana salladı. "Dafne, inatlaşmaya kalkma. İç bunu ve uyu yoksa zorla uyutacağız seni bir şekilde." Dedim ve tekrar uzattım. İdtemeye istemeye sütü içirttikten sonra başını göğsüme yasladım.

-"Uyuyunca gitmeyeceksin söz ver."

-"Gitmeyeceğim Dafne. Nereye gidebilirim?"

-"Yanımda yat ben uyanana kadar."