~Zor Aşk~

54- kadınım olursan herkes kurtulur

Herkese yeniden merhaba!

Çok konuşmak istemiyorum bölüm çok heyecanlı! Yazarken ağladığım tek bölüm oldu herhalde.

Ryan johns - farewell
ŞARKIYI BAŞLAT YAZAN YERDE BAŞLATINIZ. BAŞLATMADAN OKURSANIZ OLMAZ. DUYGULARIN GEÇMESİ İÇİN LÜTFEN AÇIN.

Vote atmayı ve yorum bırakmayı unutmayın

İyi okumalar..
Dafne'den

Uğur'un sırtına battaniyemi katlayıp koydum. Yerde yatamazdı. O yüzden kucağıma yatmıştı. Çok uykum vardı ve açtım, susuzdum. Uğur çoktan uyuyakalmıştı bile. Bense kafamdaki tilkilerden kapatamıyordum gözlerimi. Yerdeki elimi kaldırıp başının üstüne getirdim. Simsiyah saçlarına daldıracaktım. Kararsız kaldım. Çekiniyordum. Sakalları yeni yeni çıkıyordu. Dediklerini düşündüm. Beni gerçekten önemsiyor muydu? Yoksa üzülmemem için mi öyle demişti? İkinci seçeneği istemiyordum. Ben ona karşı bir şeyler hissediyordum. Ona güveniyordum. Beni bırakacak düşüncesi bile yetiyordu. Avucumun içini yanağında gezdirdim. Sakalları ufak ufak tırmalıyordu elimi. Sonra saçlarından tutamlar seçerek onlarla oynamaya başladım. Gözlerim kapanıyordu. Duvara başımı dayamışken uyuyakalıncaya dek oynamaya devam etmiştim.

Ekin'den

Gelen yüksek seslerle gözlerimi açmaya çalıştım. Ama sadece çalıştım gibi oldu. Hiç halim kalmamıştı. Üzerimdeki Bulut'a baktım. O da uyanmaya çalışıyor gibiydi. Yerimde bitaz toparlanıp etrafı gözetledim. Sonuç çok şaşırtıcı değildi. Kerem gelmişti yine. Bulut'un da kalkmadına yardım edip doğruldum. Poyraz'da yanıma gelmişti.
-"Kızı alın."
Bulut'u işaret etmesinin üzerine adamları bize doğru gelmeye başladı. Hayır, buna izin veremezdim. Bulut'u arkama aldım. "Korkma,korkma.."
Onu telkin etmeye çalışmama rağmen ben ondan daha çok korkuyordum. Gelen adamlarda bir yandan ben bir yandan Poyraz boğuşmaya çalışıyorduk. Çok fazlalardı. Gücümüzün yetmeyeceğini anlamıştım. Adamlar beni ve Poyraz'ı tutup arkamdan Bulut'u çoktan almıştı. "Bırak lan onu! Kerem!" Uğur Dafne'yle birlikte kenardaydı. Hayır ona bir şey olmasına izin veremezdim. Hayır...
Kerem tuttuğu gibi duvara yapıştırıp bıçağını çıkarttı. "Bırak lan onu! Senin derdin benimle!" Korku içinde Kerem'e bakıyordu ve benim elimden hiç bir şey gelmiyordu. Ona bir şey yapamazdı.
-"Şimdi sana soruyorun, Ahmet nerde?"
Başını sağa sola salladı. Ne yapıyordu bu?
-"Asla söylemem."
Ama ben söylerdim.
-"Poyraz'ın evinde! Poyraz'ın evinde.."
Nefes nefese iki kere tekrar etmiştim.
İkisinin bakışları da bana dönmüştü. Kerem Bulut'u bıraktı. "Kolay oldu. Demek bu küçük kız senin için bu kadar değerli ha?"
Orospu çocuğu! Sakin olmam lazımdı. Bulut'u hemen yanıma çekip sarıldım. Herkes şok içerisindeydi. "Şimdi yemeğinizi yiyin. Açlıktan ölmeyeceksiniz. Sizin için başka planlarım var. Bu arada, Poyraz, evin adresini alabilir miyim?"
Ben hiç umursamadan, tepki vermeden sımsıkı sarıldığım kızımın kokusunu tekrar içime çektim.

Bulut hala şoktaydı.
-"Bir daha sakın az önceki gibi bir aptallık yapma!"
-"Onu öldürecek!"
Dedi bana bakarak. Sanki benim suçumdu.
-"Senide öldürebilirdi! Benim için sen değerlisin.."
-"Ama o-"
-"O bu yola girdi bir kere. Bunun olma ihtimalini göze aldı. O çok şey yaptı ama sen masumsun! Seni kaybedemem."
Alnını öpüp tekrar sımsıkı sarıldım. Ona bir şey olmasına dayanamazdım. Ama ne yapabilirdim ki? Elimi kolumu bağlamıştı. Poyraz'ın omzuma dokunmasıyla kollarımı biraz gevşettim.
-"Ekin, sakin ol."
Başımı sallayıp Bulut'u tamamen serbest bıraktım.

🕛🕓🕗🕤🕛

Şarkıyı burada açın

Bittiğinde başa sarın tekrar dinleyerek okuyun.
Bana dorarsanız en iyisi indirmeniz ve tekrar oynatta bırakarak dinlemeniz.
Ryan johns- farewell