~Zor Aşk~

107 - Cinsiyet

Herkese yeniden merhaba!

Vote atmayı, yorum bırakmayı ve beni takip etmeyi unutmayın

Diğer hikayem olan KAYLA'ya da bakabilirsiniz.

İyi okumalar!

Birkaç ay sonra

Bulut'tan

Gece uyuyamadığım günlerden birindeydim yine. Ekin yanımda mışıl mışıl uyurken beni bir türlü uyku tutmuyordu. Çok uyumak istiyordum ama olmuyordu, uyuyamadığım için de inanılmaz sinirli oluyordum. Yataktan kalkıp odanın içinde dolaştım. Yapacak hiçbir şey de yoktu burada. Aşağı indim. Her ne kadar son olaydan sonra tedirgin olsam da insan gibi kapıdan dışarı çıkınca sorun olmayacağını düşünüyordum. Ayrıca Ekin herkesin canına okumuştu o geceden sonra. Tekrar olacağını hiç sanmıyordum.

Soğuk hava tenime çarpınca geceliğimin önümü kapattım. Kapıdaki adamlardan muhtemelen diğerlerinin başı olan sordu.
-"Kumsal Hanım bir sorun mu var?"
Başımı iki yana salladım. Sadece köpek sevecektim. Ama bu kadar adamdan hem rahatsız oluyordum hem de hava soğuktu. O yüzden kış bahçesine mi gitseydim acaba? Kesinlikle daha iyi bir fikirdi.

Kış bahçesine girip hamağa uzandım ve kendi kendime sallanmaya başladım. Rkin rahat rahat uyuyordu yatakta. Sabah da kalkıp gidiyordu. Böyle olmaması gerekiyor gibi geliyordu bazen.

Düşüne düşüne yan döndüm, ters döndüm, bacağımı uzattım derken yorgunluktan bir pozisyonda kalakalmıştım. Gözlerim tam yavaş yavaş kapanıyordu ki tüm salonun ışıkları açıldı. Ev yavaş yavaş aydınlanıyorken gözlerimi kapattım elimle. Sinir oluyordum! Zaten zor uyuyordum şimdi de tam uyurken olana bak!

Kış bahçesinin kapısının açılmasıyla içeri Ekin girdi. Kaşları çatık şöyle bir bakındı.
-"Ne yapıyorsun sen burda?"
Dedi.
-"Uyumaya çalışıyorum!"
-"Yataklar yetmedi mi Bulut? Ne arıyorsun burda?"
Sinirle çenemi sıktım.
-"Uyuyamıyorum! Tam uyuyordum ve sen geldin şimdi de!"
Yanıma geldi.
-"Kalk hadi burda yatılmaz Bulut. "
Diyip elini uzattı bana.

Elini umursamadan kendim kalktım ama kalkar kalkmaz başımın dönmesiyle dengemi kaybedip sarsılmıştım. Ekin yakalamıştı beni.
Bu son zamanlarda sık sık oluyordu.

Hiçbir şey demeden beni kucakladı ve asansöre bindik birlikte. Odaya geldiğimde ise sinirle yatağa attım kendimi.
-"Bulut, yapmamı istediğin bir şey var mı?"
-"Yok!"
Dedim. Sinirliydim. Uyuyamıyordum. Bu evde kalmıştım yine. O her sabah gidiyordu ve ben yanlız kalıyordum. Hiç güzel bir hamilelik geçirmiyordum.

Yanıma oturdu.
-"Sana masaj yapabilirim veya jakuziye girebilirsin."
-"Ekin hiçbir şey istemiyorum!"
Bağırmıştım. Susup yatmasını istiyordum sadece.
-"Bulut, neden bu kadar huysuzsun?"
Bir de soruyordu.
-"Ekin, sus ve yat. Hiçbir şey yokmuş gibi davran tamam mı? Hep yaptığın gibi!"
-"Bulut.."
-"Ya Sus!"
Beni tutup kucağına çekti.
-"Güzelim.. yapma.."
-"Bana güzelim falan deme! Beni buraya kapattın, her sabah defolup gidiyorsun ve akşam geliyorsun! Ne yapıyorsun bilmiyorum ve bu evde oturup duruyorum!"
-"İstemezsen gitmem Bulut."
-"Umrumda değilsin! Ne yaparsan yap!"
Beni sımsıkı tutmuş gitmeme izin
vermiyordu.
-"Bulut! İstersen gitmem bunu sen de biliyorsun! Sana yaklaşmama izin ver madem öyle! Bana kızıyorsun seninle ilgilenmediğim için ama kendine dokundurtmuyorsun bile!"
-"Yatıp uyusana sen! İki dakika uyuyordum onu da mahvettin zaten. Senin hiçbir sorunun yok zaten yat uyu!"
-"Bulut!" Dedi uyarıcı bir tonda. "Bana haber vermeden çekip gitmeseydin uyanırdım ve elimden geleni yapardım! Üzgünüm ama telepatik güçlerim yok. Beni suçlayamazsın. Sana karşı ilgisiz olan ben değilim, bana karşı soğuk olan sensin."
Ona soğuk değil öfkeliydim. Çok öfkeliydim! Yüzüne haykırmak istiyordum! Adil değildi!
-"Yarın alışverişe gideceğim. Tek başıma."
Çenesi gerildi ve ofladı.
-"Bak Bulut! Kavga çıkartmak için yer arama!"
-"Uyuyacağım bırak!"
Onun da uykusu kaçmıştı, oh olmuştu.