~Zor Aşk~

89- Rus -2-

Herkese yeniden merhaba!

Vote atmayı, yorum bırakmayı ve beni takip etmeyi unutmayın

İyi okumalar

  Sağıma dönüp Ekin'e baktım. Dikkatini çekemeyince bacağına dokumuştum. Onunla konuşmam lazımdı ama şu an bölemiyordum. Bulunduğumuz masada hiçbir kız konuşmuyordu çünkü. Rus ise gayet mutluydu. Kendimi aşağılanmış hissediyordum.

  Ekin başını kısa bir süreliğine bana çevirmişti. Herkes yemeğini yiyordu, ben hariç...

  Çatık kaşlarını daha da çatmış ve tabağımı göstermişti. Yüzümden anlamasını umuyordum ama anlamamıştı. Önüne dönmüştü. Rus herif fütursuzca bana bakıyordu. Sanki öeydan okuyordu, sesimi çıkartamayacağımı biliyordu. Ekin'i yine dürttüm ama bakmadı bile. Gerildiğini görüyordum.

  Mecbur önümdeki yemeği yedim. Güzel bir etti ama ben hiç tat alamamıştım. Hep birlikte gülüyorlardı ama ben ne kadar samimiyetsiz olduğunu anlayabilmiştim. Kadınlar ise şarap içip etrafa bakıyorlardı. Derin bir nefes aldım. Hiçbir şey yokmuş gibi birbirlerinin işlettikleri yerlerden, kadınlardan bahsediyorlardı. Rus herif hep kadından bahsediyordu zaten. Hatta işlettiği kumarhanryi genelev olarak kullandığını da anlamıştım. Kadınların isteğiyle çalıştığından asla emin değildim.

  Zaman geçse de konuşma bitmiyordu. Herkes içki içiyor, bir yandan sakin bir müzik çalıyordu. Artık bakışlara dayanamayacak hale geliyordum.
-"Benim lavoboya gitmem lazım."
Dedim birden. Bir kadın sesiyle herkes birkaç samiyeliğine susmuştu. Ekin'in başını sallamasıyla kalktım. O kalkmıyordu. Gelmeyecek miydi? Ben beklerken eliyle kapıdaki adama işaret etmişti ve siyahlı koruma beni çıkartmıştı.  Silahlı adamlarla dolu geniş koridorda korumayı takip ediyordum. Geniş bir kapının önünde durunca burası olduğunu anlamıştım. Yüksek kırmızı kapıyı ittirince önüme bir koridor daha çıkmıştı. Onun sonunda tuvalet vardı ve burada bile klasik müzik çalıyordu.

  Aybabın karşısına geçip nefeslendim. Ellerimi yıkayıp boynuma koydum. Ne yapacaktım? Ekin'le konuşmalıydım ama ulu orta söyleyemezdim. Bana bakmıyordu bile hiç! Onu beni buraya getirdiği için affetmeyecektim.

  Tuvalette uzun bir süre kaldım. Oraya geri dönmek istemiyordum çünkü kendimi çok iğrenç hissediyordum. Kapının tıklatılmasıyla artık çıkmam gerektiğini anlamıştım.
-"Kumsal hanım, Ekin bey sizi soruyormuş. Çıkmanız gerek efendim."
Ekin burada mıydı acaba?

  Hızlıca toparlanıp çıktım.
-"Ekin burada mı?"
Koruma başını salladı.
-"Hayır efendim. İçeride sizi bekliyor."
O gelene kadar girmeyecektim içeriye.
-"Ekin'i çağırın."
-"Böyle bir şey yapamayız efendim."
-"Neden?"
-"Ekin bey bundan hoşlanmayacaktır."
-"Önemli bir şey var!"
-"Dediğim gibi size içeri kadar eşlik edeyim."
Başımı iki yana sallarken tam ağzımı açmıştım ki arkamdan başka bir ses gelmişti.
-"Sen içeri geç. Ben Kumsal hanıma yardımcı olurum."
Diyip adamı gönderen kişi Atıf'tı. Ekin'in köpeğiydi yani.
-"İçeri girmeyeceğim. Ekin'i çağı-"
-"Kumsal hanım sakin olun. Maalesef bunu yapamayız. Ortam gördüğünüz üzre... içeridekiler mafyalar ve kartel sahipleri. Ne olduysa biraz daha sabredin lütfen. Kimseyi zor durumda bırakmayın."
Biliyordum. Kadınların hiç birisi sesini çıkartmıyordu ve erkekler... "Ekin Bey'in yanınıza gelmesi yalnış anlaşılabilir. Masadan kalkmak hoş karşılanmaz ki siz zaten kalktınız bir kere. Lütfen sakince geri dönün ve bu gece olaysız bitsin."
Haklıydı. Gece sonuna kadar dayanırdım. Zaten dayanmıştım.

  Gittiğim gibi geri içeri döndüm ve yerime oturdum. Kimse bana bakmamıştı bile. İnsan yerine konmuyordum galiba. Zaten sinirlerim bozulmuştu ağlayacaktım birisi dokunsa bir de o rusun gözleri yine üzerimdeydi! Öfkeyle elimdeki kadeki sıkmaya başladım. Şarabı tek seferde içtim. Yüzümü ekşitmiştim. Rus herif konuşuyordu, yabancı bir dilde. Konuşma bitince gözlerimin içine baka baka yanındaki kıza dokunmaya başlamıştı. Bu kadarı yeterdi. Dişlerimi sıkıyordum ağlamamak için. "Ekin." Diye fısıldadım sessizce. Beni duymadı. Bir daha fısıldadım ama duymadı. Rus gözlerini direk göğüslerime dikmişti. Ekin nasıl görmüyordu? Tabi ya, o siyah saçlı adamla konuşmakla meşguldü!