~Zor Aşk~

108 - Biz o şansı kaybettik & Aile

HERKESE YENİDEN MERHABA! GECİKME İÇİN ÇOOOK ÖZÜR DİLERİM. BİR SÜREDİR UYGULAMAYA GİRMİYORDUM VEBU YÜZDEN FARKEDEMEDİM! BENİM HATAM OLDUĞU İÇİN BU BÖLÜMDEN SONRASI İÇİN VOTE SINIRI YOK. HIZICA YAZIP YAYINLAYACAĞIM! KIŞ OLDUĞU İÇİN BİRAZ YOĞUN BİR DÖNEMDEYİM VE KENDİ TELEFONUMLA BİLGİSAYARIM ARIZALI OLDUĞU İÇİN YAZMAK KOLAY OLMUYOR. LÜTFEN MAZUR GÖRÜN :)

İyi Okumalar...

Uğur & Dafne

  Çalışma odamda otururken bahçeye giren arabalar sayesinde Uğur'un geldiğini anlamıştım. Ellerimi yıkayıp fırçamı suya bırakırken ben de odadan çıktım. Evin kapısı açılmıştı o sırada, Uğur içeri girmişti. Yanına giderken beni görünce gülümsedi ve kollarını açıp sarıldı. Saçımı öptü.

-"Nasılsın perikızı?" diye sordu. 

-"İyiyim sen nasılsın?"

"İyiyim güzelim. Abinle konuştun mu bu gün hiç?"

başımı iki yana salladım. 

-"Konuşmadım neden bir şey mi oldu?"

-"Bebeğin cinsiyetini öğrenmişler."

ağzımdan bir şaşkınlık nidası çıkarken salona doğru yürümeye başladık.

-"Eee, kız mı erkek mi?"

-"Tahmin et bakalım."

Düşündüm. Bence erkekti. İçime öyle doğuyordu.

-"Erkek?"

başını salladı. Ardından birlikte odamınza çıktık. Uğur duşa girerken ben de üzerimdeki kıyafetleri değiştirdim ve biraz çekidüzen verdim kendime. O sırada Uğur da işini bitirmiş ve banyodan çıkmıştı. Belinde havlu vasdı sadece ve arkama geçip beni kendine çekmişti aniden. İrkilmiştim. Beni öptükten sonra bırakmadı.

-"Dafne.." dedi. 

-"Efendim?"

Eli karnımdan aşağılara gidiyordu.

-"Biz ne zaman çocuk yapacağız?"

dedi tak diye. Nerden çıkmıştı şimdi bu? Ne çocuğundan behsediyordu, ben böyle bir şeyihiç düşünmüyordum.

-"Uğur nerden çıktı bu?"

-"Bir yerden çıkmadı Dafne. Karım değilmisin? İnsanlar evlenir, çocuk yaparlar.."

gerilmiştim.

-"Hepsi yapmaz."

-"İsteyenler yapar... ve ben istiyorum Dafne.."

Dudakları yavaş yavaş boynumda geziniyordu. 

-"Ben istemiyorum."

beni hızlıca kendine çevirdi.

-"Seni sıkıştırmak için yapmıyorum Dafne, ama ben gerçekten bir... birkaç çocuk istiyorum.."

Suratım tamamen asılmıştı. Çocuk denince aklıma gelen güzel bir şey yoktu. Hamile kalmamın ardından hatırladığım her bir anı kabus gibiydi.

-"Ben istemiyorum Uğur. Üzgünüm."

Diyip uzaklaşmaya çalıştımama bırakmadı.

-"Ne değişti Dafne? İstiyordun."

-"Sen de istemiyordun Uğur. Ne değişti?"

-"Benim için çok şey değişti. Seninle evlendim. Hata yaptığımı farkettim. Mahvettiğim her şeyi düzeltmek için çok uğraştım. Senin için ne değişti?"