~Zor Aşk~

99 - Bataklık

Herkese yeniden merhaba!

Vote atmayı, yorum bırakmayı ve beni takip etmeyi unutmayın

Diğer hikayem olan KAYLA'ya da bakabilirsiniz.

İyi okumalar

SINIR 115 VOTE 120 YORUM

Ekin'den

  Her şeyi yapmıştım. Gerçekten elimden gelen her şeyi yapmıştım bir kere olsun benimle konuşması veya odadan çıkması için. Dünden beri kapısının önünde uyuyakalıyordum. Ne yemek yiyor ne konuşuyordu. Kapıyı kıracaktım bu gün de çıkmazsa. Çok bile beklemiştim. Yine kapıya vurdum
-"Bulut açmazsan kıracağım kapıyı. Lütfen aç güzelim. Konuşalım dinle beni!"
Hiç ses gelmiyordu. İyi olduğunu ağlama seslerinden anlıyordum. Aşağıdan çağırdığım iki adama emir verdim. Bu evin kapısını ben kıramazdım o yüzden onlar baltayla kıracaklardı kapıyı. Kapının arkasından çekilmesini bekledikten sonra başımla onayladım kırmalarını.

   5-6 balta darbesinden sonra kapının ortasında bir açıklık oluşmuştu. Elimi sokup kolu içeriden açmaya çalışırken acıyla elimi geri çekmek zorunda kalmıştım. Koluma makas saplamıştı! Küfür ederken yaraya bakıyordum. Yarıya kadar girmişti makas ve bu siktiğimin yarası çok acıyordu! Makası çekerken hemen kolumu bir bez parçasına sardım. Doktor lazımdı. Dişimi sıkmaya çalışırken bir daha içeri elimi sokmayacaktım. Adamlara tamamen kırmaları için emir verdim. Kapıda kendim gitebileceğim kadar bir açıklık oluşmuştu.  "Doktoru arayın." Derken içeri girmek için gitmelerini emrettim.

   Ancak yan bir şekilde sığabilirken bana zarar vermeyeceğine inanmak istiyordum. "Bulut!" Dedim odaya girince. Göremiyordum onu. Tuvaletin kapısını açtım ama orda da yoktu. "Bulut çık hadi!"
Odayı arıyordum. Kolum yanarken hiç de kolay değildi. Yatağın altı falan derken dolaptan ses gelmişti. Aramayı bırakıp dolaba yöneldim. Kapakları açtıpımda oturmuş ve ağlayan bir halde buldum onu. Diz çökerken yanına "Bulut.." dedim yalvararırcasına. "Özür dilerim güzelim. Koruyamadığım için özür dilerim. Düğün o bu derken her şey çok karışmıştı. Özür dilerim, ben... düşünemedim.."
Hiçbri şey demeden boşluğa bakıyordu. "Bulut bir şey de"
Derken bir yandan da sarılmaya çalıştım ama ona dokunmamla delirdi.
-"Dokunma bana! Bana sakın Dokunma! Senin yüzünden oldu! Senin yüzünden!"
Çığlıklar atarken bırakmamaya direndim. Yarama bastırmaya başladı hiç acımadan. Daha kötülerini görmüştüm dayanabilirdim. Nasıl canı yandıysa o da yakmaktan hiç çekinmiyordu. Bunu yapanları gerçekten tüm ailesiyle hayattan silecektim.

  Güçsüz düşene kadar bağırdı, çağırdı, çığlıklar attı hatta ıssırıp tırnaklarıyla yırttı. Tişörtüm paramparça olmuş her yerim kanıyorken sadece beni affetmesini istiyordum.
-"Sana yemin ederim son zamanlarda nerdeyse bırakmıştım. Kimseye zarar vermemiştim. Yemin ederim yapmadım Bulut."
Ben isteyerek yapmamıştım. Yalan söylüyor sayılmazdım. "O olay dışında... Dimitri dışında kimseye bir şey yapmadım. Neredeyse her şey bitiyordu! Artık bir ailem olduğu içşn o dünyadan çıkmaya çalışıyordum. Özür dilerim... özür dilerim engelleyemediğim için.."
Ağlaması artmıştı.
-"Benim yüzümden.."
Diye ağlıyordu. Bunhn olmasını istememiştim ama öteki türlü beni hayatı boyunca affetmezdi.
-"Değil. Seninle alakası yok.."
Hıçkırdı.
-"Benim yüzümden.... benim yüzümden öldürdün onu."
Ellerini saçlarına dolarken engellemeye çalışıyordum.
-"Senin yüzünden değil! Tahmin etmem gerekiyordu! Önlem almam lazımdı! Bulut yapma!"
Deli gibi ağlıyor kafasını bir yerlere vurmaya çalışıyordu.
-"Neden o? Onun kimseye zararı yoktu.."
Nasıl acılıydı sesi... boğazım düğümleniyordu.
-"Canımızı yakmak istediler"
-"Kafasını kopartmışlar!"
Derken sarılıp başını boynuma soktu ve katılarak ağladı. Keşke hiç görmeseydi o görüntüyü... keşke önce
ben girseydim içeri...
-"Bunu yapanları bulacağım... Hepsini Bulacağım güzelim. Hepsimin canını okuyacağım! Her damla gözyaşının hesabını soracağım."
Hiç karşı çıkmadı. O kadar çok canı yanmıştı ki o da intikam istiyordu.