Not A Bad Thing (Book One)

Chapter 11 - Kiss Me Please

Dedicated to you because your comments always crack me up. So I am updating because of those... Thanks! :D

---

It will be a year already. Malapit na pala ang first year anniversary namin ni hubby ko. We were first year College when we met. What will be my gift to him? It should be really special for our special day. 

He would always tell me he is so blessed to have me but little did he know that I'm the luckiest girl in the world. He is the best boyfriend slash hubby ever. I can never ask for anything else. For real, time flies so fast when you are having a good time.

I feel like flying. Why is he so charming? Is that even the right word to describe him? I guess not. All I know is that when I laid my eyes on him, I immediately felt sparks. My heart is beating so fast. 

Is this love at first sight? I mean crush at first sight? Am I being overrated regarding what I'm feeling right now? Why do I have this feeling like he's like a gift for me from heaven?  He is looks so handsome, I don't think it's legal.

Ilang beses akong sumubok na lumingon ulit sa likod para pasimpleng tignan siya pero hindi ko magawa. Kinakabahan ako kasi baka mahuli niya ako. Tingin sa kaliwa, tingin sa kanan. Kunwari nag-uunat pero humahanap lang ako ng tyempo para makalingon sa kanya. Nakaisip ako ng ideya. Pasimple kong hinulog ang ballpen ko sa gilid, bahala na kung mawala ang tinta mamaya. Talaga naman, crazy things you do for love I mean for a crush.

Yumuko ako sa sahig at dahan-dahang inangat ang ulo ko at bahagyang tumingin sa likod. Nung magkaroon na ako ng pagkakataon na tingnan siya ulit, pakiramdam ko namula ng sobra ang mukha ko. 

Nakapangalumbaba siya habang nakanuot ang noo. Nakatingin lang siya sa akin na para bang iniisip na isa akong baliw. Halata bang sinadya ko? I feel so embarassed. It was a bad idea Sulli.

Mabilis akong napatingin muli sa harap nang maayos ko na ang upo ko. Shemay! Nakakahiya ka talaga Sulli. Pumikit ako ng madiin pagkapos ay pinilit kong mag-concentrate sa discussion ng professor namin sa harap. Arg! Baka mag-assume na siya na isa akong fangirl. Totoo naman pero kahit na! Ugh. Nakakahiya.

Eh bakit naman kasi sobrang lakas ng dating niya? Kasalan niya noh!

Hindi ko nga alam kung nasaan si Krystal kaya mag-isa lang tuloy ako. Lumabas na ang ang mga kaklase ko mula sa classroom kasi meron pa kaming two hours vacant. Paano ko aaliwin ang sarili ko nito?

Pagkatapos kong kumain sa cafeteria, napadaan ako sa covered gym ng University. May mga ilang tao ang nasa loob bukod sa mga players. I still have more than one hour to spare. I decided to go inside. Mukha namang pwedeng manood. Nagulat ako kasi ang dami naman palang tao dito.

I saw group of girls giggling. They're sitting in the nearest part of the bleachers. Sinundan ko ang tingin nila at kumabog na naman ng bongga ang tibok ng puso ko kasi nakita ko na siya ang tinitignan nila. I heard them say his name. Sehun? Did I hear that correctly? Cute name bagay sa kanya.