Not A Bad Thing (Book One)

Chapter 37 - Too Much

I opened my eyes slowly. I can feel my whole body aching. Napahawak agad ako sa ulo kong masakit at naramdaman kong may bendang nakabalot doon. Sinubukan kong umupo sa kamang hinihigaan ko kahit na mahirap. I feel so suffocated and hurt.

Unang tingin ko pa lang alam kong nasa hospital ako. Nang mapansin ng mga tao sa paligid ko na gising na ako ay agad silang lumapit sa akin at pinalibutan ako.

"Oh my gosh bessy, how do you feel?" Nakita ko ang nag-aalalang mukha ni Krystal sa harap ko.

"You want me to call the doctor baby?" Kuya Kris asked me. I can see his tired face and it seems like did not have enough sleep. Sometimes I'm thinking that I'm becoming a burden to them.

"Anong nagyari kuya?" Ang huli kong naaalala ay ang tawag mula sa kanya at ang pagdilim ng paligid ko. Pagkatapos noon wala na. As in blanko.

"You were on an accident baby sis. Good thing it was not critical. Nadala ka kaagad sa ospital at nagamot."  Lumapit siya sa akin at marahan akong hinawakan sa mukha. I winced a little and he said sorry.

"Ano bang nangyari? Bakit kasi hindi mo kami ginising para may maghatid sayo ha? I almost died when I saw your body covered with blood. Damn. Don't do that again." Biglang nagsalita si kuya Tao sa gilid ko at nakita kong ang nagbabadyang luha galing sa mga mata niya. Gusto ko siyang yakapin pero hindi ko maigalaw ang buong katawan ko.

Tumango na lang ako sa kanya at binigyan sila ng tipid na ngiti. 

"We didn't tell your boyfriend yet but we heard from Jeno that he'll come back tomorrow so we might as well call him later." Kahit huwag na kuya. Kahit huwag na.

"Wala na kami." Nakayuko kong sabi at nanahimik silang tatlo.Walang ingay akong naririnig mula sa kanila. Iniangat ko ang tingin ko at nakita kong sabay sabay silang napatawa at napahawak sa mga tiyan nila.

"Hahaha. Baby sis, dahil siguro iyan sa mga gamot na itinurok sayo. Imposible naman iyang sinasabi mo. Hahaha. Nice one. Napatawa mo kami doon ha. Lakas maka emo niyan baby. Hahaha." Kuya Tao said and the three of them cannot stop laughing. Kulang nalang maluha sila sa kakatawa.

Napairap ako sa kawalan.I hope I'm joking but I'm not. May matinong tao pa ba ang magbibiro sa ganitong estado?

Bakit nga ba hindi pumasok sa isip ko na malamang hindi sila maniwala. Lahat ng taong malapit sa amin, hindi maniniwala na maghihiwalay kami. Akala ko rin. Mali pala.

Yes. He didn't say it directly yet but what does he expect me to feel? When you say I love you to your boyfriend he should atleast say I love you back and saying I'm sorry in reply is unacceptable.

Hindi ako ganoon katalino pero hindi ako tanga. Siguro masyado lang akong nabulag sa fairytales. Wala naman talagang ganoon sa totoong buhay eh. You'll try to find it but it will just give you a hard time.

Lalo na akong nagmukhang kawawa. Haggard na nga naaksidente pa. Leche. Lecheng buhay 'to.