Not A Bad Thing (Book One)

Chapter 49 - Gone

Nagising akong masakit ang katawan. Dahan dahan kong iminulat ang aking mga mata at bumungad sa akin ang isang may kadilimang lugar. Agad akong nakaramdam ng takot lalo na at nakita kong nakatali ang paa at kamay ko habang nakaupo sa isang silya sa gitna ng isang study room. Puno ng libro ang paligid at may isang office table at chair sa gitnang parte ng kwarto.

Hindi ko alam kung anong nangyayari at kung bakit nila ako dinala dito pero ang alam ko hindi maganda ito. I don't feel good about it. What are they planning to do? Is this kind if a joke?

Wala sa tabi ko ang bag na dala ko kanina. Malamang ay kinuha na nila iyon. Nandoon ang phone ko kaya kailangan ko iyong mahanap para makagawa agad ng paraan. I have to get out of this place, I know I'm not safe here.

Naalarma ako nang may narinig akong yabag papunta sa kinaroroonan ko. At first, I'm thinking of pretending to be asleep but it's already late because I already saw my creepy classmate standing at the door. He looks scarier this time, he looks like someone who is planning to do something bad. Para siyang isang killer sa isang murder story.

Tiningnan ko lang siya ng masama pabalik. Humakbang siya papalapit sa akin habang hindi pa rin nawawala ang ngiti sa kanyang labi. "How's your sleep darling?" Hinawakan niya ako sa baba at sinubukang itaas ang mukha ko pero agad ko iyong iniwas at nakita ko ang pagsimangot ng kanyang mukha. 

Hinawakan niya ulit ako. This time, he held me in my jaw and it became tighter. He's not happy but I can feel that he is still holding back his anger. "Sa wakas. Ang tagal kong hinintay ang pagkakataong masolo ka. Nakakapagod rin palang puro sulat at text lang. Gusto ko ay iyong nahahawakan ka." Matalas na himig niya.

"Anong gusto mo?" Mahinang pero gigil kong tanong sa kanya.

"Ikaw." Maikling sagot niya.

"Anong ibig mong sabihin? Bakit mo ba ako dinala dito? Nasaan tayo? Pakawalan mo na ko!"

"No sweetie. Dito ka lang sa tabi ko. Hindi na tayo maghihiwalay. Naiintindihan mo?" I clenched my jaw. He is freaking crazy. Psycho.

"Sagot!" I was surprised with his sudden outburst. Bigla akong nakaramdam ng mas malaking takot. Hindi na lang siya ang kaklase nakikita ko sa eskwelahan, mukha siyang halimaw na nakawala sa hawla. Kahit ganoon ay sinubukan kong hindi ipahalata sa kanya.

"Sumagot ka sabi! Ano?!" Inilipat niya ang hawak niya sa braso ko at halos matangay na ang silyang inuupuan ko dahil sa paghila niya. Nasasaktan ako pero ayokong ipahalata. I wouldn't give that to him.

"Ano? Diba sinabing kong sumagot ka ha? Ano? Punyeta! Sumagot ka! Akin ka diba? Akin ka lang! Ano? Sagot!" Naramdaman ko na lang ang malakas na pagdapo ng malaking kamay niya sa kaliwang pisngi ko. I feel like crying. It really hurts buy I'm trying to control my tears.

Inalis niya lang ang hawak niya sa akin dahil may dumating na isang lalaki. Siya rin ang nakita ko sa likod ng sasakyan. He looks dangerous but fear is still visible in his eyes. They are heartless so I don't know why I can see that emotion from that guy.

"Sigurado ka ba diyan pre? Alam mo naman kung sino ang mga kapatid niya." Nagkatinginan silang dalawa at ilang sandali pa sumagot ang kaklase ko. "Sa tingin mo matatakot ako?" Seryosong sagot niya.

"Boyfriend niya iyong Captain." 

"Papatayin ko siya." Naglakad siya papalapit sa kasama niya sabay hawak sa kwelyo. Halatang nagulat ang lalaki pero wala siyang nagawa kung tingnan lang siya pabalik. "Walang makakahadlang sa akin. We'll be gone." Linampasan niya ang kanyang kasama at padabog na isinarado ang pinto.

Napahinga ng malalim ang lalaki at matamang tiningnan ang pintong nakasarado na. Lumingon siya sa akin pero hindi natinag sa kinatatayuan niya.

"Anong plano niyo? Palabasin niyo na ako dito! Ano ba!" Sigaw ko sa kanya.

"Ilalayo ka niya."

"Anong ibig mong sabihin?"

Umiling lang siya sa direksyon ko at hindi na sumagot. Sisigaw pa sana ako ulit pero naisara niya na ang pintuan. I need my brothers. I need hubby. I need them to save me. Kailangan kong makaalis agad dito. Hindi na maganda ang kutob ko at hindi ko na rin kayang maghintay pa para may mas malalang mangyari. 

Ilang sandali pa ay biglang bumukas ulit ang pintuan ng silid. Pumasok ulit ang kasamang lalaki ng kaklase ko. Inilock niya ang pinto at humakbang siyang papalapit sa akin at naghahanda na ako sa maaari niyang gawin.

Nang makatayo na siya sa harap ko ay inilagay niya ang kanang kamay niya sa bulsa ng pantalon. Inilabas niya ang isang cellphone at iniabot sa akin. Agad akong nagtaka pero gusto ko na talagang kunin iyon. Napahinga siya ng malalim ng mapagtanto niyang nakatali pa rin ang mga kamay ko. Inalis niya muna ang tali sa isang kamay ko at saka inabot ulit ang telepono.

"Tawagan mo na ang mga kuya mo... o ang boyfriend mo. Bilis." Natataranta niyang sabi. Kahit naguguluhan pa rin ako ay agad ko nang inabot iyon. My hand is still aching but I need to move as fast as possible.

Nanginginig kong dinial ang number ni hubby. Dalawang ring pa lang yata ay sinagot niya na. "Hello? Shit, baby. Where the fuck are you?" He sounded so nervous.

"Hubby..." Natigilan ako dahil hindi ko rin alam ang sasabihin ko. I don't know where I am. I looked on the guy infront of me but he is not saying anything. "Hubby.. please help me..." I can hear commotion on the other line. I guess I can hear my brothers' voices on the background

"Baby... please tell me. Where will I get you? Did they hurt you? Fuck. Tell me baby." I can hear his voice cracked on the other line. Muntik ko na mabitiwan ang phone dahil biglang kinuha iyon ng lalaki sa akin. Inilapat niya sa tenga niya iyon at may sinabi sa kabilang linya. Kung hindi ako nagkakamali ay sinabi niya ang lokasyon kung nasaan kami. I honestly don't know why he's doing this but I don't wanna complain. 

Mabilis niyang tinapos ang tawag. Ikinabit niya ulit ang pagkakatali sa kamay ko at lumabas ng pinto.

Ilang sandali pa ay nakarinig ako ng ingay sa labas ng kwarto. Sigurado aking may komosyong nangyayari sa labas. Nakaramdam ako ng pag-asa dahil naisip kong baka sila kuya at hubby na iyon. Habang lumilipas ang bawat segundo ay mas lumalakas pa ang ingay sa labas.

I suddenly felt scared again. Baka may mangyaring hindi maganda sa kanila kung sila nga iyon. Sana... sana okay lang sila.

===

Sarreh. Short update. Inaantok na ako. :/

I'm planning to write a chapter with Sehun's POV. :)

BTOB's Ilhoon as creepy classmate.