Not A Bad Thing (Book One)

Part 2 - Chapter 32

32 -  Walk Away

===

He promised to take care of me. It was a promise. Just a promise.

Pakiramdam ako nalulunod ako kahit wala naman ako sa tubig. Hindi ako makahinga. Hindi ako makagalaw. I am silently wishing to literally stop from breathing. If only I could run away.

I heard a loud crash. Nakapikit na ako ngunit mas napadiin pa ito na halos maipit ang aking ugat. Napahawak ang aking isang kamay sa gilid, sa may pintuan ng sasakyan ang isa naman ay nakahawak pa rin sa seat belt. I am waiting for the pain. I am waiting for my body to crash to something. 

I felt something warm covering my body but I don't feel any pain. I knew all along that we're going to end up in an accident. Una pa lang hindi na dapat ako pumayag pero nandito na at wala na akong magagawa. 

Naging tahimik sandali ngunit agad ring nagsimula ang panibagong ingay. I can hear a lot of people shouting with panic on their voices. I'm opening my eyes slowly. It's still a blur but I saw the other door opened. They reached for Vini, I can see red all over his face. Natakot ako. Paano na lang kung... No Vini, you can't leave me. 

Napalingon ako sa kabilang banda nang bigla namang magbukas ang kabilang pintuan sa tabi ko. May lumapit na na lalaki at tinatanong kung may masakit ba sa akin. Umiling ako. Medyo mahapdi ang tagiliran ko pero hindi naman ganun kalala. I can still move my body, na shock lang siguro ako pero kaya ko pang gumalaw. Nag-aalala ako kay Vini. Gusto ko siyang sundan.

Tinulungan nila akong makalabas mula sa sasakyan. Dinala nila kaming pareho ni Vini sa isang hospital. Mahigit isang linggo na siya doon samantalang ako sandali lamang dahil wala naman ang pinsalang natamo ko kumpara sa kanya.

"I'm strong as carabao. No need to worry." Itinaas niya pa ang kanyang kanang braso at ipinakita ang muscle nito. "See? Parang kagat lang ng lamok iyon baby, don't worry." Inirapan ko siya at binato ng ubas na hawak ko. Kumindat siya at tumawa siya na para bang nag eenjoy pa siya sa pagkaka hospital niya. Halos dito na rin ako mamalagi. Tuwing uuwi mulas sa training ay dito agad ang diretso ko. Konti na lang din ang oras na kailangan kong bunuin para sa training at matatapos na.

Marami na ang bumisita kay Vini nung mga nakaraang araw. He has lot a of friends and side chicks. Hindi ko na mabilang kung ilan na ang nakadalaw dito pero siguradong lampas na sa bilang ng mga daliri ko.

"Bakit kasi nagpa super hero ka ha?" Paulit ulit ko siyang tinantanong 'nun. May mga nakapagsabi sa akin na si Vini ang dahilan kung bakit walang nangyrai sa akin nung maaksidente kami. He covered me with his body that time. Kaya naman palas iya ang puro dugo samantalang ako ay wala.

"Bakit kinilig ka?" Nakangisi niyang tanong. Kailan ba ako sasagutin ng maayos nito?

"Ewan ko sayo!" Tumayo ako at binato naman siya ng orange na nasa tabi ko. 

"Aw! What a brutal girlfriend!" Salag niya dito.