Not A Bad Thing (Book One)

Part 2 - Chapter 10

10 - Because I'm Stupid

===

Hindi ako magkandaugaga sa dami ng ginagawa at dapat ko pang gawin. Sumabay pa ang pagiging lampa at takaw sa aksidente ko. Nung nakaraang mga araw ay medyo late na rin akong nakauwi dahil kailangan naming mag stay para sa preparation ng upcoming big event ng company, which is the fashion show. Marami kasing kilalang personalidad and dadalo and it will be covered to air all around the globe. Mas malakas kasi ang market nila sa Europe at US.

"What the heck?!" Impit na sigaw ng isang foreigner model na nakasalubong ko. Hindi sinasadyang nabunggo ko siya sa pagmamadali. May tulak rin kasi akong clothing rack na kailangang dalhin sa kabilang parte ng silid. 

"I'm sorry! Sorry! I didn't mean it." Pinanlakihan niya ko ng mata at napalunok ako. Buti na lang ay may tumawag sa kanya kaya nalihis ang atensyon niya at bumaling. Napahinga  ako ng maluwag nang lumampas siya sa akin at saka ako nagpatuloy sa paglalakad sa kabilang direksyon. Saved by the bell.

"This one Vini. You will be the last one to show up. You're the finale okay? You know how to handle it. I trust you." I heard the head designer said while holding one of the clothes on his hands. He is gay and a very well known personality on his field.

"Ofcourse. No worries." The gay designer giggled when he answered back. I don't know if he is likes him or he is just like that. He left Vini afterwards and headed to the other models on the room. Bago pa ako mahuli ulit na nakatingin sa kanya ay iniwas ko na ang mga mata ko at tumulong sa mga designers at stylists sa pag-oorganize. Though, hindi naman ako basta basta pwedeng mangialam ng gamit, kailangang sila muna ang magsasabi ng mga kailan kong gawin.

"Grabe ateng, nakakastarstruck dito sa loob. Ang daming fafables." Bulong ni Ai, habang humahagikhik sa tabi ko. "Nakakaenjoy kahit nakakapagod. Atleast, may mampaalis uhaw at may ulam pa. Hihihi." Mas lalo pa siyang halos mangisay sa kilig.

"Magtigil ka nga. Baka may makarinig sayo, sige ka baka paalisin ka pa. Behave okay?" Puro propesyunal kasi ang mga tao dito at lahat mukhang seryoso. It seems like there is no room for obvious fangirling. You should come here for work, and for work only. Kung may hinahangaan ka man sa kanila, you should remain discreet about it and still focus on your work.

"Hindi yan. Bulong lang. Atin atin lang naman 'to, 'wag kang nega." 

"Bahala ka nga."

"KJ naman!" May pagtatampong bulong niya sa akin. May tumawag sa kanya kaya naiwan na akong mag-isa sa pwesto ko. Bukas pa gaganapin ang fashion show pero ito ang huling araw ng fitting at rehearsals kaya abala ang lahat.

"Careful." Napahawak sa magkabilang balikat ko ang isa sa mga banyagang modelo. He has blue eyes and he is very tall. Well, halos lahat naman ng mga models dito ay mga ibang lahi.

'I'm sorry." Yumukod ako sa harap niya at ngumiti siya ng tipid sa akin bago tuluyang maglakad palayo. Aish. Parang lahat ng tao ngayon trip kong bungguin.

Dalawang oras na lang ay matatapos na ang shift namin ngayong araw. Sa totoo lang, kanina pa ako naiinip kakahintay ng oras. Na-iimagine ko na ang malambot kung kama at kung paano ako hihiga doon. Nananakit na ang likod at paa ko sa dami ng gawain. I wanna rest and sleep.

"Miss, please give these to those people right there." Turo sa akin ng isa sa mga staff sabay abot ng mga accessories na sobrang bibigat. Muntik ko na ngang mabitawan buti na lang ay nakabwelo ako. Saan ba gawa ang ma 'to?

Pagkarating ko sa itinuro niyang mga tao ay ibinaba ko agad iyon sa may mesa sa harapan nila. May mga nakalagay na rin doong ibang accessories, sapatos at mga bags. Sa tingin ko ay pagpipilian na lang nila ang mga babagay sa damit. Hindi ko na rin nakita si Ailee simula kanina. Siguro ay inutusan siya sa ibang palapag.

Nakaramdam ako ng uhaw kaya lumapit ako sa water dispenser na nakalagay sa isang sulok. Pagkainom ko ng isang baso ay naglagay pa ako ulit ng tubig at nagsimulang maglakad pabalik. Habang umiinom ako ay may naramdaman akong pumulupot sa paa ko. Nanigas ako dahil sa kakaibang pakiramdam.

Napahiyaw ako sa gulat dahil nakaramdam ako ng pagkakuryente. Sa sobrang panic ko ay naihagis ko ang hawak kong paper cup na may laman pang tubig. Sunod sunod ang murang narinig ko pagkatapos noon. Hindi pa ako nakakarecover sa pagkakakuryente ay naramdaman ko na lang ang pagbagsak ng balakang at puwetan ko sa matigas na sahig. Napapikit ako sa sakit ng impact. Agad kong nakita ang nakakalat na electrical wires sa sahig at siguradong doon ako napatid.

Dahan dahan akong dumilat nung mahismasan ako ng kaunti. Agad namang bumungad sa akin ang namumulang mukha ng isang matangkad na babae. I'm sure she is one of the models. She looks so mad. I can't think straight.

Nung una parang nakikita ko lang ang bibig niya na bumubuka ng malaki pero hindi ko marinig. I have a feeling she is still shouting but I can't comprehend the exact words she is saying. Ilang sandali pa ay may naririnig na akong sigaw pero hindi ko pa rin maintindihan. I thinks I'm still in shock mula sa nangyari.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal na nakaupo sa sahig pero habang lumilipas ang sandali ay unti unti kong naiintidihan ang mga sinasabi niya.

"What a stupid girl! Look what you've done to my dress! Do you know how much it costs huh? What a dum creature! You even ruined my expensive shoes from Paris! How dare you? You are so stupid! Ughh! Shit! Damn it!" Halos umusok na ang ilong niya sa kakasigaw. Lahat yata ng tao ay napatigil at napatulala sa aming dalawa. We are on the center of attention. I feel so embarrased. I know I should stand up and defend myself right now but I can't even move any part of my body right now. Just my eyes.

"Hell! Can you throw her out of this building! She is so careless!" Nang walang kumikilos ay hindi siya tumigil sa kakasigaw. She looks like she's out of her mind.

"What now? Come on! Kick her out!" Pinalakihan niya ako ng mata na para bang may balak akong kainin. 

"Guard? Where the heck are you? Take her out! Now!" Lumingon siya sa paligid na animoy naghahanap ng kakampi.

Naghintay muna ako ng buwelo at nung naramdaman ko na kaya ko ng tumayo at dahan dahan akong kumilos. Bago ko pa maiangat ang puwetan ko sa sahig ay may naramdaman mainit na bagay na humawak sa kamay ko.

"Enough." I heard him hissed as he helped me stand up and dragged me out of the place.

====

May IG na si Kai baby. <3 

I'll try to post the next part tomorrow? Maybe? Hmm...