Sen Dinle Karadeniz- [TAMAMLANDI]

Öleceğin Tarihi Bilmek

——-
Yüzümde dolanan minik ellerle gözlerimi açtım ve bana bakan gözler bir anda mutlulukla ışıldamaya başladı. ''Deniz güzelim''dedim ve sarılmaya çalıştım ama fazla sarılamadım zira gücüm yoktu. Mis gibi kokusunu içime çektim. Sonra başımı yana çevirince Berrak'ı babasıyla oynarken gördüm. ''Berrak gel bakayım annene biraz''dedim. Alıp onu da öptüm kokladım. ''Yiğit nerede''dedim.

Yiğit:''Buradayım anne ikizlerden bana bakmaya fırsatınız olmadı'' dedi tripli şekilde

Tahir:''Kıskandın mı ula kerata? Erkek adam hiç kıskanır mı?''

Nefes:''Erkek adam kıskanmaz mı Tahir'' dedim tek kaşımı kaldırarak?

Tahir:''Ula Nefes çocuğun gönlünü almaya çalışıyorum. Anla da.''

Nefes:''Yiğit bütün gün oradan mı bakacaksın yoksa yanımıza gelecek misin?'' dedim gülerek

Yiğit :''Siz de beni bırakacaksınız diye çok korktum'' dedi ve sarıldı. Öyle demesiyle gözümden akan yaşa engel olmadım. Ve ona sarılıp ''seni çok özledik, hayatta bırakır mıyız?''

Yiğit: ''Bırakmazsınız değil mi?''

Tahir: ''Bizi ancak ölüm ayırabilir oğlum'' dedi imalı şekilde

Yiğit:''Baba siz daha ne kadar kalacaksınız burada? ''

Tahir:''Biraz daha kalacağız oğlum.''

Yiğit:'' O zaman ben de kalacağım dedi''

Nefes:''Kal ama akşamları amcanlarla eve gideceksin.''

Yiğit: ''Olmaz akşamda kalacağım. Annem babam burada yatarken ben evde kalamam'' dedi. Tahir bana bakıp başıyla onayladı

Nefes: ''Tamam aslan oğlum benim. Büyümüşte anne babasının yanında kalıyormuş.Öğle yemeğinde ne istiyorsun Yiğit, amcanlara söyle alsınlar tamam mı?''

Yiğit:''Siz ne yiyecekseniz ondan yerim ben de.''

Tahir:''Aslanım bize sadece çorba veriyorlar. Sen başka bir şey düşün bence.Ama sakın Karaca teyzenin yemeklerini yeme dedi gülerek.''

Karaca: ''Enişte ayıp ama.Bir defa olmadı diye hep mi kötü yapacağım?''

Yiğit: ''Hım buldum. Köfte ve patates kızartması istiyorum. Anne sen çok güzel yaparsın. İyileşince yapar mısın?'' deyince biranda Yiğit bir daha yapamayacağım çünkü hastaneden sağ çıkmam çok düşük bir ihtimal demek istedim ama diyemezdim istemsizce akan yaşları silmeye çalışıyordum. O sırada beni gören 

Asiye abla: ''Yiğit haydi amcanlarla eve geçip yemek hazırlayıp gelelim annenle babana.''

Yiğit: ''Tamam hemen gidip hemen gelelim ama Deyip koşarak odadan çıktı. Bende kendimi daha fazla tutamadan yüksek sesle ağlamaya başladım. Tahir başımı öpüp iyi misin? dedi

Nefes:''Değilim Tahir öleceğin tarihi bilmek insana verilebilecek en büyük cezalardanmış.'' 

Tahir:''Öyle Nefes'im insan keşke öleceğim tarihi bilsem de ona göre yaşasam der ama eğer bilseydi o günü o anı düşünmekten kafayı yerdi.''