♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Koud...Zó Koud!
Is wat hij als eerste dacht toen hij vandaag naar buiten stapte. Hij had de neiging om meteen weer naar binnen te keren, maar dacht hij toen dat het niet veel zou uitrichten. Hij moest en zal naar buiten gaan, dus moest hij het er maar beste van maken.
Hij hoopte vurig dat door de koude en de aankomende feestdagen, de mensen meer goedgezind zouden zijn en zich dus eerder om de arme zwervers zouden ontfermen.
Oh, wat had hij het mis, toen hij voor een paar uren achtereen op één zelfde plek zat. Wel uit de wind, maar toch o zo steenkoud. In al die tijd had hij geprobeerd om zijn stenen beker omhoog te houden, in de hoop dat de voorbijgaande mensen er iets in zouden doen. Toen één van de eerste sneeuwvlokken de betonnen grond raakten, besefte hij dat het eigenlijk zinloos was.
Als eerste begon zijn neus te bevriezen, daarna zijn tenen en nu begonnen zijn vingers ook. Ondanks de vele lagen kleding die hij aan had, voelde hij zijn vingers stijf en koud worden en wilde hij gaan besluiten dat het voor vandaag, welletjes is geweest totdat er een gestalte naast hem opdoemde.
Hij schrok heel even van de aanwezigheid en probeerde hij het te begroeten door zijn lichaam naar hem of haar te draaien, maar verloor hij onderweg bijna zijn stenen beker. Als in een reflex voelde hij hoe diens hand, zijn geliefde beker vastgreep en daarbij ook zijn met handschoen omhulde hand.
Even schrok hij weer van deze actie en keek hij in een ruk opzij en werden zijn ogen groter als ze het bezorgde gezicht van datzelfde meisje ontmoette, die hij eerder van de week zag. Zijn hart begon ineens iets sneller te kloppen door de plotselinge adrenaline, omdat zij opnieuw in zijn aanwezigheid was. Maar nog voordat hij iets kon zeggen, hoorde hij haar zeggen dat hij koud was.
'Dit is niet goed,' hoorde hij haar zachtjes mompelen en begon hij het ietsje warmer te krijgen. Het was de adrenaline en al helemaal als hij zag dat het meisje hem recht in de ogen keek. Haar ogen straalden bezorgdheid uit en zei ze ineens zomaar vanuit het niets, dat hij met haar mee moest komen.
Overdonderd was hij, toen hij hoorde wat ze tegen hem zei. Dat hij een heerlijk dampende warme chocomel zou krijgen. Zijn mond werd meteen waterig toen hij zichzelf overeind hees waarbij hij zich ook liet helpen.
Maar dan kwam het besef binnen dat zij opnieuw háár eigen verdiende geld aan hem wilde uitgeven. Diep in zijn gevoel besefte hij dat hij dat het niet helemaal de bedoeling was. Ondanks hij naar de warmte snakte, was hij eigenlijk slechts van plan om haar te bedanken. Meer niet. Want hij vond dat zij al genoeg had gedaan voor hem in tegenstelling tot die andere hebzuchtige mensen.
Toen hij haar wilde vertellen dat het echt niet hoefde, werd hij meteen tot stilte gemaand en slikte hij zijn woorden verrast in. Zo, deze meid hier durft wel tegen een oude man in te gaan. Begon hij te denken als hij zich door haar over het stoep liet meevoeren.
