♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
En toen was de grote dag aangebroken. Het was het oudjaarsdag. Met een flinke knoop van zenuwen in haar maag stond ze op en opende ze haar koffer weer, die de hele ruimte op haar bureautje had ingenomen. Ze voelde hoe haar hart al stevig en hard bonsde in haar ribbenkast, terwijl het pas negen uur in de ochtend was. Ze was blij dat ze alles al had geregeld met haar werk bij zowel het café en de bibliotheek. De baas van het cafeetje was eerst niet zo blij, maar toen hij een vergoeding van Mason had gekregen – waar Helène eerst nog niets van af wist – ging hij er toch mee akkoord.
De Bibliotheek deed er een stuk minder moeilijk over. Al hadden ze wel gezegd dat ze haar voorleespartijtjes wel gingen missen, maar dat ze altijd van harte welkom was als ze klaar was met haar 'uitzending.' 'Geniet ervan!' Had de receptioniste haar nog nageroepen toen ze afscheid had genomen.
De uren streken langzaam voorbij en voelde Helène zich steeds meer gespannen. Het was haar eerste keer dat ze met het vliegtuig ging, én zou ze op het vliegveld haar begeleider ontmoeten. Ze was wel erg opgelucht dat Mason had aangeboden om haar op te halen en naar het vliegveld te brengen. Haar gedachten schoten even naar zijn zoon en voelde ze een steek door haar hart gaan. Ze had het nog steeds niet met zijn zoon goedgemaakt. Nog steeds had ze zijn gevoelens niet echt kunnen..., beantwoorden. En dat..., wou ze eigenlijk wel.
'Nee, het is beter zo...' Fluisterde ze verslagen tegen zichzelf toen ze aan hem dacht. 'Ik ben er vrij zeker van dat hij echt geen twee maanden op mij gaat wachten. In die tijd neemt hij vast wel een of een andere chick mee naar huis.'
Ineens ging haar telefoon af en greep ze het meteen met beide handen aan. Op haar startscherm zag ze dat het Mason was en voelde ze haar maag een vreemde salto maken. Waarom belde hij nu al? Het was nog maar vier uur! Ze zou pas om zeven uur opgehaald worden.
Met bibberende handen drukte ze op de groene kop en bracht ze haar telefoon naar haar oor. 'Hey lieverd,' klonk de rustige stem van Mason door haar telefoon, maar raakte ze nog meer gespannen door zijn kalme stem. Heel even drong er in haar hoofd door dat zo'n kalme stem vaak een voorteken was van iets rottigs. Hij ging alles vast annuleren. Vast.
'Wat zou je ervan vinden als ik even langs zou komen met een zak patat?' Hoorde Helène hem vragen en voelde ze meteen hoe er een loodzware last van haar schouders afgleed. Er was niks ergs gebeurd! Opgelucht begon ze te glimlachen en antwoordde ze hem met een vrolijke 'ja, lijkt me lekker.'
'Top! Ben ik over een half uur bij jou. Dag!' Riep hij door de telefoon en nog voordat Helène kon reageren, had hij zijn telefoon al opgehangen. Vlug haalde ze haar telefoon van haar oor af en keek ze naar het scherm. Met een glimlach bleef ze naar haar beeldscherm kijken en besefte ze dat ze het fijn vond om samen met hem te kunnen eten. Als een soort laatste afscheid.
Daarna gleden haar ogen naar de percentage van de batterij en zette ze haar telefoon daarna weg. Ze had haar telefoon voldoende opgeladen om er de hele nacht ermee te kunnen doen.
