♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Voor hem was vandaag een dag om naar uit te kijken. Want hij was erachter gekomen op welke dagen het meisje naar school ging. En zo'n dag, was vandaag. Goedgehumeurd stapte hij uit zijn rode auto en liet hij zijn speurende ogen meteen over het plein glijden.
Meteen stoof hij van zijn plek weg nadat hij opmerkte dat ze er niet was. Hevig doorstappend was hij binnen een minuut bij de deur en zwaaide hij hem met een flinke kracht open voordat hij naar binnen beende.
Vlug propte hij zijn spullen in zijn kluis voordat hij zich naar de hare toe begaf. Hij wist dat hij nog ongeveer een tiental minuten de tijd had om haar eens op haar plek te gaan zetten. Meestal had hij al genoeg aan een minuutje of twee. Hij grijnsde bij het idee hoe hij haar op de kast zou gaan jagen.
En zijn grijns werd nog breder toen hij zijn slachtoffer bij haar kluisje zag staan. Hij zag haar broek met simpele, merkloze sneakers eronder en beende hij meteen op haar af. Onderweg merkte hij niet eens op dat een paar studenten waren blijven stilstaan en hem raar aankeken, hoe hij flink op iets aan het afstevenen was.
Met de adrenaline - of testosteron - in zijn uitbundige lijf begon hij lichtjes te hijgen als hij weer achter haar stond. Hij hield van deze positie, dat hij op haar neerkeek, dit was gewoon het beste aanpak om haar te laten schrikken.
Precies zoals de vorige keer stapte ze zonder uit te kijken, naar achter wat ervoor zorgde dat zijn neus bijna in haar haren terechtkwam. Expres liet hij een lange adem gaan waardoor hij de haren van het meisje zag trillen.
Hij hoopte erop dat ze zou schrikken, maar zag hij toe hoe het meisje zich rustig omdraaide en hem onderzoekend bekeek.
'O, jij ook goedemorgen Ty.' Hoorde hij haar kalme zeggen en werd hij in verwarring gebracht. What the heck!?Had ze me gehoord? Had ze me zien aankomen? Had ze dit al verwacht? Argh! Gromde hij gefrustreerd in zijn eigen gedachten.
Boos werd hij, toen zijn verrassingstactiek niet werkte en ze óók nog wegliep. Zijn kwade emoties begonnen zijn bewustzijn over te nemen en voelde hij zijn adrenaline alleen maar meer toenemen. Woest boorde hij, zonder er goed bij na te denken, zijn vuist in de kluisjes vlak voor haar gezicht. Hij irriteerde zich mateloos aan haar gedrag!
Zijn ademhaling versnelde zich weer en stond zijn gezicht op onweer terwijl hij begon te hijgen waarbij zijn schouders steeds op en neer rezen en daalden. Zo klonk hij net een woeste stier die in het nauw werd gedreven. Zijn blik wazig door zijn razernij zag hij niet eens hoe het meisje er slechts ontspannen bij stond. Daarvoor was hij teveel door zijn mannelijke hormonen overmand.
'Lekker dichtbij hè!' Wist hij er nog uit te persen als een laatste poging om haar angst aan te jagen. Hij dacht dat deze zin het het helemaal afmaakte, en verwachtte hij een doodsbang meisje aan te treffen.
