♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
In de donkere schaduw van een hoekje zat ze tegen de muur aan geleund met haar benen dicht tegen zich aan opgetrokken. Haar schichtige ogen keken regelmatig van links naar rechts, om er zeker van te zijn dat niemand haar zou kunnen zien zitten. Ze viste een appel uit haar tas, die ze tot haar grootste opluchting in de tas had laten zitten. Die was eigenlijk bedoeld voor de kleinere pauze die er nog moest komen vandaag, maar at ze het nu maar op. Want haar maag rammelde toch wel flink.
Terwijl ze haar appeltje opat, werden haar gedachten de hele tijd heen en weer getrokken. Ze baalde er hevig van dat ze toch niet thuis was gebleven. Ook al zou dat dan de eerste keer zijn, ze had dat liever gehad dan ze daarnet opnieuw werd gepest.
Nog steeds een beetje trillend trok ze haar knieën tegen haar borst aan en wachtte ze in spanning af tot de bel door de gangen zou weerklinken. Langzaam maar zeker voelde ze de spanning uit haar lichaam glijden naarmate de minuten verstreken en wist ze dat het vast niet lang meer zou gaan duren voordat de bel ging.
'Daar is ze!' Werd er ineens op een hoge toon gegild en schrok Helène zich wild. Ze verstijfde meteen en keek ze met grote ogen, zoals een hert in de koplampen van de auto, naar de richting van de gil en hield ze geschokt haar adem in. In de gang tegenover haar zag ze de bitches naar haar wijzen en naar haar toe rennen.
'Oh shit, oh shit!' Fluisterde ze bang terwijl ze heel snel overeind krabbelde en haar rugtas van de grond af wilde grissen om erna keihard ervandoor te rennen. Nét, toen ze de sprint in wilde zetten, werd ze heel ruw bij haar bovenarm gepakt waardoor ze begon te gillen.
'Laat me los!' Schreeuwde Helène en hoopte ze er zo op dat er iemand haar zou gaan horen. Haar hart bonsde wild in haar borstkas en probeerde ze zich los te trekken, maar met de vier meiden om haar heen wist ze dat het onbegonnen werk was. Hevig hijgend keek ze met angstige ogen op naar Bironda, die haar arm in een hele sterke greep vasthield.
Met een brede, gemene grijns keken de bitches haar aan en begonnen ze daarna te lachen. 'Meekomen jij! Tyson heeft een verrassing voor je!' Riep Tami op een heel blije toon. Toen Helène de woorden Tyson en verrassing hoorde, wilde ze meteen gaan tegenstribbelen. In haar achterhoofd gingen er een boel alarmbellen af. Dit kon niets goeds betekenen!
Nog steeds tegenwerkend, werd ze vooruit geduwd met Tami en Bironda aan haar weerszijden en Chanel en Esmé aan haar achterkant. Helène hoopte vurig dat ze onderweg iemand zou tegenkomen die de leraren of de directeur konden waarschuwen. Maar zoals de afgelopen minuten, was ze al die tijd nog niemand tegenkomen!
Steeds banger en meer gespannen werd ze, toen ze richting de grote aula werd geduwd en hoorde ze het geroezemoes steeds luider worden naarmate ze dichter bij de ruimte kwamen. Als eerste zag ze de studenten tegen elkaar praten, tot hun gesprekken verstomden en ze hun blik op haar vestigden.
