♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Check..., check.' Mompelde ze tegen zichzelf terwijl ze het lijstje met een groene stift begon af te vinken. Ze had van Mason een heuse lijst gekregen met wat ze mee moest nemen op de tweemaandelijkse reis. Ze stopte alles in de grote harde knalroze plastic koffer die ze van Mason had gekregen toen Tyson haar zonder pardon mee had genomen naar hun huis toe.
Langzaam maar zeker raakte de koffer goed gevuld. Ondanks dat het lijstje lang was, wist ze toch een aardige bescheiden hoeveelheid spullen erin te stoppen. Op zich was ze nooit een persoon geweest die ervan hield om koffers vol te stoppen met alleen maar kleren die ze dan misschien maar één of twee keer zou gaan dragen. Dat vond ze alleen maar onzin.
Op een paar dingetjes na was haar lijst helemaal afgevinkt. De laatste spullen zoals een haarborstel, tandenborstel en wat andere dingetjes had ze nog even nodig tot de dag dat ze zou gaan vliegen. Nouja, niet dag, maar avond. Ze ging om tien uur 's avonds vliegen en was het een reis van paar dikke uren lang.
Ze voelde de kriebels in haar onderbuik hevig toenemen toen ze haar koffer sloot. Ze besefte dat het niet lang meer zou gaan duren voordat ze samen met een begeleider van Mason zijn kantoor op het vliegtuig ging stappen. Deze begeleider had de voorafgaande jaren meerdere projecten begeleid en stond diegene garant voor haar veiligheid. Dat was ook één van de redenen waarmee ze akkoord ging om deel te nemen aan het project. Want, als ze echt helemaal alleen moest in haar uppie, had ze zeker weten nee gezegd.
Ergens begon ze toch te twijfelen of het niet beter was om alles te gaan annuleren. Voor hem. Voor de jongeman die haar hart in vuur en vlam zette. De twijfel sloeg keihard toe en werd het haar even teveel. Moest ze haar droom opgeven voor de jongeman die zijn gevoelens voor haar had geuit? Haar onderbuik zei ja, maar haar hersenen zeiden nee.
'Nee. Ik laat mijn grote droom niet opgeven voor de kwajongen van school. Wie weet dumpt hij me toch over een paar maanden en heb ik die bijzondere ervaring door hem niet kunnen beleven!' Siste ze tegen zichzelf toen ze de koffer dichtritste.
'En, trouwens. Als hij toch zo verliefd is op mij..., nou laat hem dan maar lekker wachten. Desnoods twee maanden lang!'
En hopelijk kan ik dat ook... Dacht ze en voelde ze haar eigen sterke gevoelens toch wel een beetje afbreken. Ze hoopte dat ze zichzelf aan haar woord kon houden. Door niet toe te geven aan hem. Want, eigenlijk wilde ze dat wel.
De rest van de dag trokken haar gedachten haar van de ene kant naar het andere, maar naarmate de uren verstreken, trok de kant waarin ze voor zichzelf koos toch aan het langste eind.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
