The Winter Wanderer | Dutch - Watty Award Winner!

- 73 -

'Tys! Ik ben even weer weg hoor!' Werd er van onderen geroepen waardoor Tyson met een luide zucht, zijn benen van de voorste stoel af haalde en opstond. 'Kay! Waar ga je naartoe?' Riep hij van boven terwijl hij naar de balustrade toe liep.

Eenmaal over de balustrade heen gebogen, zag hij zijn eigen vader zijn jas aantrekken, evenals zijn sjaal en draaide vader zich naar hem om. 'Ik ga even naar Helène, even gezellig een kop thee halen.' Vertelde Mason hem heel kalmpjes, maar voelde hij wel een schot door zijn lichaam gaan.

'Oh,' is het enige dat hij uit zijn mond wist te brengen, waardoor vader zijn wenkbrauwen naar hem ophief. 'Oh? Betekent dat misschien dat je een beetje..., jaloers bent?' Plaagt hij zijn zoon en rolt Tyson met zijn ogen. 'Uh, welnee. Veel plezier hoor!' 

Vlug rechtte hij zijn rug en liep hij van de balustrade weg. Hij hoorde nog hoe zijn vader kort begon te lachen en vervolgens door de twee deuren ging en het achter zich dicht trok.

Stilletjes liep hij naar één van zijn grote ramen in de slaapkamer. Hij tuurde door het glas en zag hij zijn vader, zijn privé chauffeur Jack begroeten waarna hij achterin instapte. Een diepe zucht ontsnapte er uit zijn mond en liet hij zijn schouder hangen, want ergens heel diep in zijn lijf, had hij heel misschien toch wel mee gewild...

'Ach, whatever.' Mompelde hij en draaide hij van het raam weg. Slenterend liep hij naar zijn grote bed en plofte hij er best ruw op neer. Terugverend op het matras draaide hij zijn hoofd naar rechts en reikte hij even met zijn rechterhand over de lege slaapplaats. Heel even fantaseerde hij over hoe het zou zijn als zij dáár lag, dat ze naast hem lag te slapen.

Vlug sloot hij zijn oogleden, trok hij zijn hand terug en draaide hij zijn hoofd naar voren. Hij moest ophouden met zulke fantasieën, waarin ze bij elkaar waren en allerlei dingen samen deden. Met hém..., in plaats van met zijn vader.

'Pffffoe...,' blies hij het uit via zijn mond en opende hij zijn oogleden, waarna hij naar het witte plafond van zijn slaapkamer keek. Zijn gedachten trokken hem terug naar het moment van gisteravond, dat hij háár had gekust. In zijn onderbuik voelde hij het warme gevoel weer, vermengd met een verlangen om haar zijdezachte, volle lippen weer te kunnen voelen en proeven.

En haar omhelzing. Oh, wat was dat hemels. Alsof haar lichaam precies in de zijne paste. Alsof zij het ontbrekende puzzelstuk was van hem, waardoor hij zich compleet voelde. Zijn mannelijkheid reageerde, alsof het ermee eens was en draaide Tyson zich daarna om. Langzaam kwam hij overeind en steunde hij met zijn ellebogen op zijn knieën als hij zijn gezicht ook in zijn handen liet vallen.

Hij besefte dat hij keihard voor haar is gevallen. Een warm gevoel vloeide er door zijn lijf en begon hij kort te glimlachen, maar verdween zijn glimlach ook abrupt evenals zijn warmte. Een golf van shock en angst ging er door hem heen en verborg hij zijn gezicht in zijn handen.

'Oh..., wat als...' Fluisterde hij zachtjes met een gespannen toon in zijn stem als hij zijn hoofd lichtjes heen en weer schudde. 'Wat als ze er achter gaat komen?'

Een benauwdheid rees er in zijn borst op toen hij daar aan dacht. De weddenschap met James. Dat was ooit hun uiteindelijke doel geweest. Dat Tyson ervoor zou zorgen dat zij als een blok voor hem zou vallen. Zodat hij haar zou kunnen inpalmen en mee naar bed kon nemen. Hij besefte dat híj juist diegene was die als eerste was gevallen.

Met een vermoeide kreun liet hij zich achterover op het bed neerploffen en slaakte hij een verslagen zucht. Tyson wist zich geen raad hoe hij het haar moest gaan vertellen, of kon voorkomen dat ze achter het waarheid zou komen.

Shit..., had zij dan misschien toch nog gelijk? Dat alles een mysterie had moeten blijven? Zijn gedachten maalden zich in zijn hoofd en schudde hij zijn hoofd als hij ook zijn handen over zijn gezicht liet glijden. In zijn hersenen werd er een hevige strijd gevoerd dat zij gelijk had, maar ook dat zij géén gelijk had.

Maar als ik niet wist dat zij het was..., was ik waarschijnlijk toch ook al voor haar gevallen. Dus was het sowieso onmogelijk om het geheim te houden.