♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Een zucht slakend begaf hij zich naar de begane grond en gleed hij met zijn hand over de gladde reling van de brede trap. Beneden aangekomen zag hij de rugzak van zijn zoon in de hal staan en trok hij een scheve glimlach.
Nadat hij zijn lichte ontbijt had gemaakt, wat uit een cracker met kaas bestond en een kop thee liep hij naar de eettafel waaraan zijn zoon ook zat.
'Goedemorgen,' wenste hij zijn zoon toe en zag hij hem kort opkijken en hoorde hij hem terug groeten nadat hij tegenover hem plaatsnam. Hij slaakte een geluidloze zucht voordat hij zich op zijn ontbijt richtte en het langzaam begon op te eten.
'Eh, pa?' Hoorde hij zijn zoon ineens zachtjes vragen en keek hij meteen verrast op, wetende dat Tyson nu ineens voor het eerst, contact met hem opnam sinds een paar dagen. Want hij was een aantal dagen weg voor belangrijke vergaderingen voor zijn zaak.
'Ja, zoon?' Antwoordde hij met een kalme stem terug en begon hij een beetje te glimlachen als hij ook naar hem opkeek.
'Mijn auto is bij de garage, zou je me naar school kunnen brengen?' Vroeg Tyson aan zijn vader en begon vader meer te glimlachen. 'Ja hoor. Hoe laat gaan we?'
Na zijn antwoord te hebben gehoord keek hij op zijn Rolex horloge en zag hij dat ze nu moesten gaan. Want hij moest ook even bij zijn zaak langs om de laatste dingen op orde te krijgen.
In de kleine limousine zaten de twee kerels, die voor nu even vader en zoon waren. Vader Mason was blij dat zijn zoon weer een beetje tegen hem sprak. Hij had het wel opgemerkt dat Tyson zich een beetje anders gedroeg en hoopte hij alleen maar dat het positief uitpakte. Want hij miste de oude karakter van zijn zoon nogal. Die was vrijwel het tegenovergestelde van wat hij nu geworden was.
Zodra ze bij school waren aangekomen, stapte Tyson, na een korte groet, snel uit de auto en beende hij zich naar de poorten toe. Mason hoorde zijn chauffeur hem vragen wat hun volgende bestemming was, maar vroeg hij hem nog even te blijven wachten.
Want ergens was hij toch wel benieuwd hoe anderen naar hem keken. Hij zag her en der aardig veel studenten over het plein lopen. Een paar ervan begonnen zich naar hem toe te lopen en zag Mason hoe zijn zoon zijn hand ophief en een vriend een bro-hug gaf. Even glimlachte hij, maar toen zag hij een figuur van een meisje wiens tred hem bekend voorkwam.
Nieuwsgierig trok hij zijn wenkbrauwen omhoog, toen hij zag dat het Helène was en zij precies recht op Tyson aan het aflopen was. Hij kreeg voor even de goede hoop, dat ze elkaar kenden en elkaar gingen begroeten.
Maar zijn gedachten spatten ruw uiteen en schrok hij hevig toen hij vanuit de limousine met getinte ramen toekeek, hoe het meisje ruw tegen hem aanbotste en helemaal hulpeloos op haar achterste viel. Mason hoopte dat Tyson haar meteen een helpende hand zou bieden en zich zou gaan excuseren, maar viel zijn mond open van shock als hij ook zag dat zijn eigen zoon, al grijnzend op haar neerkeek.
