♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Snel beende hij zijn leslokaal uit en trippelde hij de schooltrap af die hem van de eerste etage naar de begane grond bracht. Hij snelde zich naar de uitgang waarbij hij tussen de andere studenten heen wurmde, die verschrikt naar hem opkeken en vervolgens snel opzij gingen.
Maar hij werd tot stilstaan gebracht toen hij vanaf een afstandje zag, dat de trutten bij haar kluisje stonden te wachten. Het was voor hem een teken dat Helène nog niet bij haar kluisje was aangekomen. En plots zag hij in zijn ooghoek, hoe een meisje stil begon te staan en ze ook naar de kluisjes keek waarna ze haar hoofd schudde.
Tussen al die koppen van alle langslopende studenten, wist hij uitgerekend haar eruit te plukken, het was ook toevallig diegene waar hij ernaar op zoek was. Haar bruine golvende haar lag ditmaal los over haar schouders en zag hij haar tussen de menigte, weg van de trutten lopen. Hij baande zich een weg tussen de studenten om naar haar toe komen, maar voordat hij bij haar kwam, was ze al ver uit zijn buurt weggelopen en fronste hij zijn wenkbrauwen. Hoe had ze zo snel uit zijn gezichtsveld weten te ontsnappen?
In de stroom van de studenten liep hij, zoekend naar waar ze naartoe was gegaan en kreeg hij haar in de gaten toen ze naar de trappen toe ging. Met een flauwe grijns liep hij op haar af en zag ze hoe ze voor het begin stond van een trap, voordat hij zijn naam hoorde roepen.
'Tyson!' Riep zijn vriend James naar hem en draaide hij zijn hoofd naar hem om. Hij hief vlug zijn hand op en keek hij snel opzij, naar de trappen waar ze er net nog stond. Hij fronste zijn wenkbrauwen toen hij haar nergens meer zag staan en kneep hij zijn ogen even samen, toen hij een schaduw bij de trap zag verdwijnen, die naar beneden leidde.
'Hey Tys, daar ben je dan.' Bromde James en sloeg hij hem vriendschappelijk op de schouder. 'Vanavond pilsje bij mij?' Vroeg hij hem en knikte Tyson afwezig zijn hoofd. 'Prima hoor. Zie je dan.' Mompelde hij en gaf hij James een vriendschappelijke vuist.
Zodra James van hem was weggelopen, zag hij dat de gang al iets rustiger bij stond maar dat de vier sletjes nog steeds bij haar kluis stonden. Hij rolde met zijn ogen als hij ook achteruit stapte en draaide hij zich daarna om als hij de trappen in de buurt zag staan. Hij legde zijn hand op de reling van de trap die naar boven ging, maar tuurde hij naar de trap voor zich die naar beneden toe leidde. Deze trap was vele malen smaller dan de andere en was het eigenlijk verboden toegang.
De trap die naar beneden toe ging, zag er oud, verweerd en duister uit. Hij fronste zijn wenkbrauwen weer als hij het zich voor de geest probeerde te halen, dat hij Helène toch echt daar naar beneden zag gaan. Een zucht slakend gaf hij zichzelf een knik en keek hij snel over zijn schouder zodat hij niet betrapt zou worden als hij naar beneden afdaalde.
Vlug en gespannen trippelde hij de trap af en voelde hij de haartjes op zijn armen recht overeind staan. Hij voelde zich echter niet op zijn gemak als hij langzaam en schichtig de laatste treden af daalde. Zijn ogen begonnen aan de donkerte te wennen die er in de kelder was ontstaan en keek hij om het hoekje. Voor zijn neus was er een lange gang opgedoemd met een zwak lichtje aan de plafond. De muren, de plafond en de vloer bestonden allemaal uit beton.
