The Winter Wanderer | Dutch - Watty Award Winner!

- 38 -

Vandaag was een heerlijke thuisblijfdag voor haar. Vandaag was één van de zeldzame dagen dat ze niet naar school hoefde of naar haar werk toe moest. Terwijl het buiten sneeuwde had ze zichzelf comfortabel gemaakt met een warme huispak en dikke sloffen. Regelmatig maakte ze een warme kop thee voor zichzelf en keek ze afwezig naar haar stapeltje papieren op de tafel.

Ze zat in de organisatie van de school en wilde de school nu alvast gaan beginnen aan het voorbereiden voor de Kerstgala. Deze gala is een vast onderdeel van de schoolplanning en was het ook een doel om geld in te zamelen voor een goede doel. Nu Thanksgiving achter de rug was, kon ze er zich op richten. Maar eigenlijk, had ze daar nu minder zin in dan de voorafgaande jaren. Want doordat ze nu ineens in de spotlight stond bij een aantal jongens, kreeg ze er minder de tijd voor om haar ideeën de vrije loop te laten. Voordat ze was ontdekt, had ze zeeën van tijd omdat ze dus met rust werd gelaten.

Ze schoof de papieren uit elkaar en legde ze allemaal in stapeltjes. In de maand November had ze her en der in de stad en winkeltjes al leuke ideeën opgedaan of gezien die ze allemaal had genoteerd. Ook had ze her en der informatie opgevraagd en had ze ook een stapel flyers of posters ervan meegekregen. Misschien lag er een mogelijke locatie tussen al deze reclame.

Net toen ze een informatiefolder in haar hand had genomen, ging de bel en veerde ze verschrikt op. Ze knipperde met haar oogleden en keek ze naar de klok en begon ze gerust te glimlachen. Ontspannen en rustig liep ze naar de hal en verwelkomde ze degene die naar binnen kwam, Mason.

'Thee?' Vroeg ze heel gewoon aan hem nadat ze hem een knuffel had gegeven en zag ze hem knikken. Met een tevreden glimlach liep ze de hal uit en begaf ze zich naar de keuken. Eén van de huisgenoten had gelukkig een nieuwe waterkoker gekocht.

Nadat ze de thee voor hen beiden had klaar gemaakt, liep ze met de twee koppen thee naar de woonkamer en zag ze hem een beetje stiekem in haar papieren gluren waardoor ze begon te grinniken. Door haar geluid veerde Mason licht verschrikt op en keek hij haar beschaamd aan. Toch vroeg hij haar met wat ze aan het doen was en schudde Helène op haar beurt, een beetje beschaamd haar hoofd.

'Ach, het is gewoon iets voor school.' Mompelde ze zacht als ze het weg wilde wuiven nadat ze de koppen thee op het salontafeltje had gezet, maar zag ze hoe Mason een papier in zijn handen had genomen. Ze lachte kort als ze op hem afliep en het papier uit zijn handen griste om hem daarna op de stapel terug te leggen. 'Het is niet zeker of ik hiermee wel doorga hoor. Ik zit in de organisatie van de school, maar door omstandigheden denk ik er over na om me dit jaar terug te trekken.'

'O, waarom dan?' Vroeg Mason haar en liep ze terug naar de bank, pakte ze haar kop thee op warmde ze haar handen aan het glas. 'Naja, ik sta nu ineens in de belangstelling bij de jongens. In het bijzonder bij één. Uitgerekend de pestkop van de school, Tyson.'

'Tyson?' Zei Mason ineens verrast en keek ze op waarbij ze haar wenkbrauwen optrok. Ze peilde zijn gezicht op een vleugje van herkenning, maar zag ze enkel een pure nieuwsgierigheid terwijl Mason op haar af kwam en tegenover haar plaats nam. 'Heel toevallig hoor dat onze namen op elkaar lijken.' Mompelde hij binnensmonds, maar wel net hoorbaar voor haar.

'Dus je laat dit alles misschien vallen doordat je nu in het aandacht staat van één jongen? Serieus Helène, je laat je toch niet door hem kisten!?' Vroeg hij verwonderd aan haar en wendde ze haar blik omlaag als ze ook kort lachte. Nu ze het hem zo hoorde zeggen, besefte ze dat het misschien inderdaad wel onzin was. Wie was deze enkeling nou, om haar ervan te weerhouden om een laatste spetterend feest te kunnen organiseren voor de hele school?

'Nee dame, dat ga jij dus mooi niet doen.' Overtuigde hij haar en keek ze op toen Mason van zijn bank opstond en naar haar stapeltjes papieren toe beende. Ze wilde hem erop aanspreken dat hij ze daar moest laten, maar was ze al te laat. Hij kwam terug met de alle papieren en legde hij ze op het salontafeltje neer.

Ze moest ervan blozen toen ze toekeek hoe Mason door haar papieren aan het bladeren was en even kort floot van verrassing. Hij hield een folder in zijn hand omhoog en zag ze meteen dat het om en locatie ging dat een Romeinse stijl had.

'Mooi gebouw,' Zei Mason en keek ze hem aan. 'Deze pilaren en de brede marmeren trap zien er zowel chic als feestelijk uit. Trouwens,' Hij liet het papier zakken en keek hij haar aan met licht gefronste wenkbrauwen. 'Hoeveel man komen er?'

'Eh,' stamelde Helène als eerste, maar zette ze toch haar kop thee weg als ze voorover boog om naar een ander papiertje te vissen. Ze haalde hem bijna onderaan de stapel vandaan en kneep ze haar ogen samen. 'Ongeveer drie tot vierhonderd man.'

'Zo!' Zei Mason hardop, verrast. 'Dat is dan wel een flinke taak. Zou ik je misschien hiermee mogen helpen, als je dat goedvindt?' Vroeg Mason met een lichte enthousiasme in zijn stem waardoor Helène begon te grinniken.

Na een paar tellen keek ze hem aan en krulde ze haar mondhoeken omhoog.

'Nou..., graag!'

De uren daarna praatten en discussieerden ze samen over de verschillende locaties, maar kwam de Romeinse folder toch steeds weer terug. Uiteindelijk besloten ze beiden, dat deze locatie het beste optie was voor het feest. Ergens was Helène heel erg opgelucht, dat ze dit nu niet alleen hoefde te doen en ze er sneller mee klaar was.

Ze verraste zich erom dat Mason zelf ook vol met goede ideeën zat en schreef ze het alles op. Ze waren met zijn tweeën een goed team om over dingen te praten en dingen te overleggen. Na enkele uren hadden ze bijna alles besproken, alsof alleen zij tweeën, de organisatoren van het feest waren.

Toen Helène erachter kwam, dat ze bijna alles hadden behandeld, keek ze op de klok en schrok ze even. Ze zag dat het al bijna etenstijd was en keek ze Mason aan. 'Eh,' stamelde ze en wees ze naar de klok. 'Het is al bijna zes uur. Ik ben vergeten om boodschappen te doen, maar ik heb nog wel instant-noedels in het huis staan. Heb je zin om te blijven eten?'

Mason keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan en vormde er zich een glimlach rondom zijn lippen.

'Ja, graag.'

Giechelend sprong ze overeind van de bank en vulde ze de waterkoker met de juiste hoeveelheid water voordat ze hem aanzette.

Ze leunde met haar billen tegen het keuken aanrecht en kon ze zien, hoe Mason twee stapeltjes aan het maken was van de papieren en vormde er zich rondom haar lippen een glimlach.

Wie weet viel het meedenken voor deze gala toch nog wel erg mee! Met hem als hulp en goedkeuring van de anderen, zou het toch echt een spetterend feest kunnen worden.