♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Een beetje onrustig stapte ze haar studentenhuisje binnen en klopte ze haar schoenen meteen buiten de deur uit, om te voorkomen dat er natte plasjes in de hal zouden ontstaan.
Buiten was er inmiddels wel een laagje sneeuw van tien tot twintig centimeter blijven staan en had ze gehoopt om de zwerver bij één van de opvangcentra's te kunnen vinden.
Maar waar ze zichzelf overal ernaartoe sleepte, nergens was er een Mason geregistreerd in het register van de opvangcentra's. Ondanks het maar een paar dagen geleden was, dat ze hem voor het laatst zag, maakte ze zich toch zorgen om hem.
De laatste keer dat hij haar zag, had hij haar gevraagd om mee te eten met Thanksgiving. En dat was nu toch wel over ongeveer een week. Ze hoopte er echt op dat hij zou komen, maar begon haar zekerheid toch wel te slinken nu ze hem drie dagen niet had gezien.
Ze werd een beetje zenuwachtig bij het idee dat er misschien iets is gebeurd. Misschien was hij wel uitgegleden en is hij bewusteloos geraakt? Of raakte hij zo onderkoeld dat hij ergens in een eenzame steeg is gestorven van de kou? Ze rilde bij het idee.
'Nou, komop! Niet zo dramatisch!' Siste Helène tegen zichzelf als ze zichzelf tegen haar eigen schouder sloeg. 'Mason is een slimme vent dus weet hij vast wel wat hij moet doen met zulk weer! Hij is heus niet zó dom om buiten te blijven staan!'
Ze besloot om zichzelf af te gaan leiden met een warme kop thee en liep ze zo nu en dan voor het raam langs in de hoop om het bekende gestalte tegen te komen. Maar nee, heel de avond bleef hij weg.
Geeuwend sloeg ze haar hand voor de mond en zette ze haar mok weg. 'Morgen school, dus ga ik nu maar eens goed slapen...,' mompelde ze terwijl ze naar haar kamertje liep. Toen ze net langs één van de drie gesloten deurtjes liep, hoorde ze het ritmisch krakende geluid van een bed. Ze rolde met haar ogen, omdat ze wist wat er daarbinnen gaande was en rilde ze even.
Helemaal aan het eind van de gang, glipte ze haar kamer binnen en zag ze als eerste het netjes opgevouwen witte blouse bovenop haar hoge kledingkast, die ze een aantal dagen terug had gevonden in de badkamer.
Ze had toen meteen de volgende dag aan haar kamergenoten gevraagd van wie deze blouse was, maar merkte ze op dat geen van de jongens de maat M had. Ze waren allemaal aardig breed gebouwd dus hadden ze enkel maten L tot en met XL. Toen ze er achterkwam, fronste ze haar wenkbrauwen diep en besloot ze hem maar netjes op te gaan vouwen.
Ze had haar hersenen keer op keer laten kraken om achter het antwoord te komen, hoe die blouse daar nou was beland. Het was zeker weten duur, en al helemaal de sterke geur die in het stof was gespoten.
De aftershave was echt zeer mannelijk en had een heerlijke geur. Ze schudde haar hoofd toen ze eraan wou denken dat de blouse van de zwerver was en begon ze te lachen. Nee, zoiets kon hij zich absoluut niet veroorloven. Want zo'n geur past alleen bij hele rijke mannen.
