♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Ja, ja dat zal wel!' Snauwde hij tegen zijn vader toen hij opstond en zijn eetkamerstoel naar achteren schoof.
Bijna heel de tijd dat hij aan tafel zat om zijn ontbijt te eten, hoorde hij zijn vader lullen over een of andere bijzondere ervaring dat hij had opgedaan met zijn project. Hij irriteerde zich nogal aan zijn vader die hem keer op keer erop wees dat het goed zou zijn om naar de basis terug te keren.
Want zo was zijn vader ooit begonnen. Toen hij bijna geen geld had en ineens een geniaal idee kreeg en zich zo naar de top toe werkte. Maar hoe dan ook, Tyson vond het maar een stom idee dat zijn vader zich anders voordeed dan wie hij werkelijk was.
'Alles is voor het goede doel, het is ook het perfecte gelegenheid om het Kerstsfeer en hun gulheid te peilen. Zo weet ik dan wat ik zou kunnen doen voor de toekomst van de stad.' Had zijn vader hem vol moed toegezegd, maar slaakte Tyson een luide zucht.
'Vader, alstublieft, bespaar mij uw verdere details!' Riep hij met een lichte toonverheffing naar hem als hij zich van de eettafel verwijderde, waar zijn vader ook aan zat.
'Maar, zoon! Ze zit waarschijnlijk bij jou op school!' Sputterde zijn vader tegen, maar liep Tyson al bijna de woonkamer uit. 'Haar naam is He-...,' Maar hij was al uit de kamer verdwenen voordat hij haar volledige naam verstond.
Geïrriteerd stak hij zichzelf in zijn warme zwarte jas en knoopte hij een sjaal om zijn nek voordat hij ruw de deur uitstapte. Zodra hij buiten was, keek hij op naar het laagje sneeuw dat er was gevallen en slaakte hij weer een zucht. Met een knal trok hij het zware houten deur dicht en liep hij in een stevige tred van het huis vandaan.
'Grr!' Gromde hij licht, boog hij ineens naar voren en pakte hij een handvol sneeuw, om deze tot een sneeuwbal te maken en mikte hij op het huis. Met een kracht vloog de bal sneeuw door de lucht en raakte hij de bakstenen muur. De sneeuwbal spatte hard uiteen. 'Wáárom is mijn vader zo vervelend!?' Siste hij.
Hij stapte in zijn dure rode auto en sjeesde hij naar school. Onderweg wist hij met gemak allerlei auto's en obstakels te vermijden en was hij binnen een paar minuten al op school aangekomen.
Toen hij zijn auto verliet, voelde hij meteen al een paar blikken op zich branden maar keek hij nors en star voor zich uit als hij ook zijn handen ruw in zijn jaszakken stopte.
Wanneer de eerste bel ging, slenterde hij met zijn vriend naar het eerste leslokaal van deze dag. Nadat hij zijn plaats achterin de klas plaatsnam, naast zijn vriend, liet hij kort zijn blik door de klas glijden. Hij betrapte een paar meiden erop dat ze naar hem aan het staren was, maar daar was hij niet naar op zoek. Hij zocht naar afleiding..., naar het meisje van gisteren.
Heleen? Helena? Helga? Het was toch iets met een Hel? Hij probeerde haar naam voor de geest te halen maar het lukte hem maar niet. Ineens begon hij breeduit te grijnzen als hij op zijn idee kwam; hij zou het zo dadelijk wel even gaan vragen. Kon hij ook meteen gaan peilen hoe gewillig ze was.
