♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Haar stralende, gelukzalige glimlach deed hem van zich binnen helemaal smelten. Hij voelde haar tengere handen in zijn hand en op zijn gespierde schouder en begon hij even te slikken.
Ondanks ze geweldig kon dansen en ze was verborgen achter een masker, bekende hij dat hij haar een prachtige vrouw vond. Niet alleen door haar adembenemende bloedrode jurk, maar ook door haar rustige en geduldige karakter. Deze onbekende vrouw wist hem op zijn gemak te stellen met onder andere haar zachte ogen, die zo blauw waren als de oceaan met prachtige goudbruine spikkels erin. Heel vaag in zijn achterhoofd wist hij dat hij tot nu toe maar één persoon kende die zulke ogen had. Maar hij liet zijn gedachten achterwege als hij zijn hand iets lager op haar onderrug liet plaatsen.
Met een oprechte glimlach duwde hij haar steviger tegen zich aan en begon hij aan een nieuwe rustige en romantische dans. Zijn vlinders fladderden hevig in zijn onderbuik en was hij heel blij, dat het muziek niet was opgehouden waardoor hij nog even langer van haar warmte tegen zich aan kon genieten. Even sloot hij zijn ogen en voelde hij zich tevreden, dat hij het lef had genomen om naar haar toe te gaan en haar hand te vragen. En ook bij het idee dat niemand wist wie hij was dankzij zijn masker, dat hij voor nu even geen badboy hoefde te zijn.
Minutenlang dansten ze synchroon over de hele dansvloer en genoot hij van elk moment. De prachtige vrouw wiens hoofd heel dicht bij de zijne hing keek zo nu en dan zijn kant op waardoor hij zichzelf erop betrapte dat hij een blosje om zijn wangen kreeg.
Hij kon het als een excuus gebruiken dat het er warm was, maar wist hij het wel beter. Diep in zijn onderbuik voelde hij de vlinders zich vermenigvuldigen en begon hij te beseffen wat dit gevoel betekende.
Hij was verliefd aan het worden..., op de vrouw die nu tegen zijn borst aan geleund stond. Even hief hij zijn kin op als hij zijn diep ingenomen adem via zijn neuzen uit liet blazen. Diep in zijn hart hoopte hij, dat de vreemdeling voor hem niemand anders zou zijn dan zijn eigen Helène. Het warmde zijn hart hevig op, toen hij eraan dacht dat hij toch wel enkele kenmerken had opgemerkt waardoor die hoop wel goed mogelijk was.
Maar nog voordat hij verder kon nadenken, hoorde hij hoe de muziek aan zijn eind kwam maar wilde hij het niet laten gebeuren. Langzaam maar zeker hield hij hen stil en klemde hij haar iets steviger tegen zich aan. Wanneer het muziek stopte, zag hij alle anderen om zich heen elkaar loslaten, maar wilde híj, haar niet laten gaan.
Zijn zoekende en smachtende ogen boorden zich vast in de hare en keek hij haar licht vragend aan. Hij zocht naar een antwoord naar wie ze was, maar voelde hij ergens ook de drang om steeds dichterbij haar te komen. Zonder hij het goed doorhad, reageerde zijn lichaam door zijn eigen lippen te bevochtigen voordat hij zich lichtjes naar voren te buigen. Zijn begerende, zoekende ogen gleden over haar verborgen gezicht en zocht hij naar een vleugje afkeuring in haar verbaasde blauwe ogen, maar vond hij hem niet waardoor hij zijn oogleden sloot en hij zijn zachte lippen heel zachtjes op de hare drukten.
