♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Na een werkdag te hebben gehad, rekte Helène zich de volgende ochtend uit terwijl ze ook flink begon te geeuwen voordat ze haar kleine bed uit stapte. Haar onderbuik begon meteen te fladderen als ze eraan dacht dat ze hém weer zou gaan zien vandaag. Tyson, die haar eergisteren naar huis had gebracht waardoor ze niet door de kou hoefde te lopen.
Attent van hem, dacht ze terwijl ze zich omkleedde en vervolgens naar het aanrecht toe liep, om haar ontbijt te gaan maken. Half in gedachten verzonken maakte ze haar ontbijt en liep ze naar het tafeltje toe om haar voedsel te nuttigen. Ze begon te denken dat ze het wel grappig en apart vond, dat er nu ineens twee Underwoods om het hoekje kwamen kijken in haar leven.
Nadat ze klaar was, keek ze op de klok en zag ze dat het half acht was. Dan maar eens rustig lopen naar school, gaf ze zichzelf het volgende opdracht in haar hoofd van wat ze moest gaan doen. Relaxt en slenterend liep ze naar haar eigen jas en glimlachte ze even bij het idee dat Tyson ook zo attent was om haar jas mee te nemen van het feest. Het kleine vlammetje in haar onderbuik, flakkerde even als ze eraan dacht dat het erop leek dat Tyson echt aardiger tegen haar begon te doen. Was het doordat ze elkaar op het feest hadden gekust?
Even sloot ze haar ogen als ze ook een diepe zucht liet gaan. Is het nou wel een goed idee? Dacht ze als ze haar verliefde gevoelens omhoog voelde komen. Dit is haar laatste jaar en daarmee ook het pittigste, was het nou wel een goed idee om met hem te blijven omgaan? Maar ze besefte dat het toch al onvermijdelijk was geworden, om hem van haarzelf af te duwen. Het was toch al veel te laat, ze hadden onder andere toch ook een scheikunde project samen.
Eenmaal haar sjaal over haar nek heen geslagen en de handschoenen aan hebben getrokken, trok ze de deur achter zich dicht en liep ze voorzichtig het trappetje af. Zodra ze beneden was hief ze haar hoofd rustig op en stond ze abrupt stil. Haar geschokte ogen staarden voor zich uit en boorden ze zich vast in het rode lak van de auto. De rode auto van Tyson.
'Mogge!' Riep hij door het omlaag gedraaide raampje en hief hij zijn hand op. 'Stap in, het is koud!' Riep hij weer en voelde Helène hoe haar maag een salto maakte van de verrassing. Haar hartslag versnelde opeens en voelde ze haar wangen warmer worden. Even was ze met stomheid geslagen en wist ze niet wat ze moest doen voordat Tyson het bijrijdersportier van binnenuit, voor haar opende.
Totaal had ze er niet op gerekend dat hij speciaal voor haar, voor haar huisje zou wachten om haar op te pikken. Van binnen voelde ze zich helemaal warm worden, maar ook nogal onzeker. Want, waarom deed hij dit? Hoe wist hij dat ze vandaag school had? Verwachtte hij iets van haar? Moest ze dit nou aardig of eng gaan vinden? Ze wist ergens niet wat ze ervan moest vinden, want het schooljaar duurde zeker nog wel een paar maanden. Als hij hier nu mee ging beginnen, hoe zou het dan voor de komende weken gaan?
'Eh,' Stamelde ze even als er ook een heel wirwar een gevoelens en gedachten door haar lichaam raasden, maar nam ze na een paar tellen toch een stap naar de auto toe. Binnen een paar passen haalde ze onzeker de rugzak van haar schouders en stapte ze in. Een beetje ongemakkelijk zond ze hem een glimlach toe voordat ze de deur sloot en voelde ze de auto meteen in beweging komen.
