Overmand door alle pracht en praal, liep ze het dure huis van Mason binnen en zag ze meteen als eerste, hoe licht, ruim en hoog het huis was. Er was zoveel natuurlijk licht en waren de kleuren in warme pastelkleuren. Heel de vloer was betegeld met prachtige beige marmeren plavuizen en glom het net als een spiegel.Overdonderd door het hele huis, hing ze met een ongemakkelijk gevoel haar jas op, naast de jas die Mason had opgehangen.
Nadat ze haar jas na een keer mis te hebben gehangen, wist ze haar geleende jas goed op de kapstok te leggen en maakte ze haar handen van de jas los. Nog voordat ze zich verder aan het interieur kon vergapen, hoorde ze Mason haar zeggen dat hij haar aan iemand wou gaan voorstellen.
Met opgetrokken wenkbrauwen keek Helène hem nieuwsgierig aan en besefte ze, dat ze eigenlijk nog maar heel weinig van zijn echte ware hemzelf af weet. Heel even dacht ze dat hij ook over zijn vrouw tegen haar had gelogen, maar besefte ze dat ze zijn gezicht vol verdriet had gezien waardoor ze die gedachte snel opzij schoof.
Afwezig liep ze achter hem aan terwijl ze naar de muren staarde, waar zo nu en dan een kleurrijk schilderij hing. Ze merkte het eigenlijk niet eens echt goed op dat ze door een glazen deur heen liepen en hoorde ze hem diep in haar achterhoofd, de deur sluiten. Ze hoorde hem daarna niet meer, want ze werd opnieuw overvallen door de pracht en praal van de gigantische kerstboom die er midden in de hal stond.
'Wauw...,' stamelde ze vol ongeloof als ze naar de gigantische kerstboom toe liep, die wel ruim tweeënhalve meter hoog was. Ze zag zichzelf in de gouden ballen weerkaatsen en begon ze even te slikken. Kwam zij aan met haar ienemiene kerstboompje in haar huisje, terwijl Mason hier een reus had staan.
Afgeleid door de prachtig opgetuigde kerstboom, hoorde ze Mason ineens achter zich roepen waardoor ze zich rot schrok en zich in een ruk omdraaide. Meteen fronste ze haar wenkbrauwen lichtjes toen ze zijn woorden voor de geest probeerde te halen.
Wat zei hij daar nou net? Mompelde ze tegen zichzelf in haar gedachten en keek ze vragend naar hem op. 'Ty?'
'Ja!?' Klonk er ineens een luide mannenstem waardoor Helène verschrikt omhoog keek en maakten haar ogen direct contact met de jongeman bij wie de naam hoorde. Ze voelde meteen een ijskoude golf door haar lichaam gaan, alsof iemand een emmer met ijswater over haar heen plensde.
'T-t-tyson!?' Piepte ze als ze al het bloed uit haar wangen voelde trekken en strompelde ze verschrikt achteruit als ze nog steeds omhoog staarde. 'Nee..., nee, dit kan niet waar zijn!'
Haar instinct nam het meteen over en werd het gevoed door angst, waardoor ze zich in een ruk omdraaide en naar het glazen deur toe sprintte.
Overmand door haar paniek stormde ze de hal in, zag ze haar jas hangen maar had haar instinct haar bewustzijn overgenomen waardoor ze de jas liet staan en in één rechte lijn naar de voordeur rende. Zonder er goed bij na te denken, sleurde ze de grote deur met een luide kreun open en sprintte ze naar buiten.
JE LEEST
The Winter Wanderer | Dutch - Watty Award Winner!
Novela Juvenil♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡ Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign! Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...