♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Genietend sloot Helène haar ogen terwijl ze haar benen helemaal relaxt over de armleuning van de bank heen legde. Ze had zojuist haar laatste huisgenoot die nog in het huis, gedag gezegd en zat ze nu alleen thuis terwijl het buiten lichtjes aan het sneeuwen was. Even liet ze haar blik naar de klok glijden aan de muur en zag ze dat Mason over twee uren, gezellig langs zou komen.
Ze vroeg zich zo nu en dan wel af, wat hij allemaal uitspookte in de stad terwijl ze bijvoorbeeld op haar werk op school was. Maar alle keren dat ze het hem vroeg, had hij met een enkel zelfde woorden geantwoord: 'Gewoon rondslenteren en soms wat chillen in de opvang.'
Toch vond ze het wel vreemd, dat ze zijn naam niet op het register bij de opvang kon terugvinden maar liet ze het maar gaan. Ze genoot nu even van haar vrije dag voordat ze in de avond moest gaan werken in het café. Ze werd ervoor opgeroepen, omdat het meestal de laatste dagen ontzettend druk was in de avond. Dat had te maken met het aankomende Kerstmis.
Toen besefte ze dat ze Mason nog niet had gevraagd om de Kerst bij haar thuis te komen vieren. Ze wist dat hij waarschijnlijk toch alleen zou zijn en was zij ook alleen, dus waarom niet? Een paar uren later, waarin ze heerlijk had genikst en wat tijdschriften had gelezen, klonk de bel en sprong ze gracieus overeind.
Met een blije glimlach opende ze de deur en verwelkomde ze Mason naar binnen, waarna ze meteen twee heerlijk hete koppen thee klaarmaakte. Na een minuutje of twee liep ze met twee dampende koppen de woonkamer in en zag ze, dat Mason een papier in zijn handen had. Als ze beter keek, zag ze dat het een verdwaalde flyer was van haar school die ze samen hadden opgehaald bij de drukker.
Nadat ze de koppen thee op het salontafeltje had gezet, plofte ze neer op haar comfortabele bank en wachtte ze tot Mason klaar was en hij ook ging zitten.
Met een lichte frons nam Mason plaats en was hij nog steeds de flyer aan het bekijken waardoor Helène hem nieuwsgierig aankeek. Geduldig wachtte ze tot hij klaar was en zou ze wel gaan vragen wat er mis was.
'Leentje. Ik wist wel dat er een Kerstgala voor school zou komen, maar niet dat het al binnen een paar dagen was. Ach ja, wat dom van me! Het feest komt natuurlijk vòòr Kerst, in plaats van erna.' Zei hij tegen zichzelf en sloeg hij zichzelf kort op zijn voorhoofd. 'Joh Mason, je hoeft je niet zo druk te maken.' Zei ze verrast tegen hem als ze de kop thee in haar handen nam.
Dan pas maakt Mason zijn blik van het papier los en keek hij haar nieuwsgierig aan. 'En jij Leentje. Ga je er heen?' Helène trok haar wenkbrauwen verrast op en keek ze hem peinzend aan voordat ze antwoordde. 'Ik weet het nog niet. Het feest is nu blijkbaar opeens een gemaskerd feest geworden en ik heb het geld niet om een masker te gaan kopen. Dus daarom denk ik dat ik toch maar niet ga.'
Ontsteld keek Mason haar aan en legde hij de flyer op het salontafeltje voordat hij zijn kop thee oppakte. 'Nee toch Leen? We zouden misschien bij de kringloopwinkels kunnen kijken of ze er een masker hebben liggen?' Probeerde hij haar te motiveren om wél naar het feest te laten gaan.
Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze hem verrast aan. 'Zo Mason, hoe komt het zo dat je ineens enthousiast bent om mij wel te laten gaan?'
Door haar vraag rechtte Mason zijn rug en leunde hij daarna tegen de rugleuning aan. 'Ja, nou.., uh...' Stamelde hij eerst terwijl hij naar de juiste woorden probeerde te zoeken. 'Het is voor het goede doel...' Fluisterde hij eerst zacht en wist hij dat deze reden niet goed genoeg zou zijn om haar over te halen. Maar toen klaarde zijn gezicht op en keek hij met een twinkeling in zijn ogen naar haar op. 'Trouwens. Het is wel je laatste feest, en het wordt echt een spetterend feest! Zeker zoals wij hem hebben georganiseerd.' Hoorde Helène hem met een enthousiasme in zijn stem naar haar fluisteren.
'Leef je gewoon uit, geniet ervan, vergeet je zorgen!' Eindigde hij zijn mini speech en voelde ze dat hij ergens wel gelijk had.
Lachend keek Helène hem aan en schudde ze kort haar hoofd. 'Ja..., daar heb je een punt in. Ach, ik heb nog een paar dagen de tijd. Ik zal wel eens gaan rondkijken voor een masker. Zo nodig knip ik gewoon twee gaten uit een stuk tape en plak ik het over mijn ogen.'
'Of een zwarte doek, dan ben je net een vrouwelijke Zorro!' Grapte Mason terug en begon Helène te schaterlachen.
'Ja! Dat is een goeie! Hahaha.'
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
