♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Zijn mondhoeken krulden omhoog toen hij het verlossende antwoord door zijn oren kreeg, waarin Helène positief op zijn vraag had geantwoord. 'Geweldig, Leen. Wat zou je ervan vinden om dan maar zo dadelijk te gaan?'
Haar wenkbrauwen rezen meteen omhoog en moest Mason erom glimlachen. 'Nou, hup. Pak je jas en schoenen, dan kunnen we gaan!' Zei hij bijna vaderlijk tegen haar en stond hij daarna van de bank af, waarna hij de twee koppen ook meenam en ze vervolgens in de keuken neerzette. Hij zag in de hoek van het aanrecht, opnieuw een stapel was staan en schudde ze even zijn hoofd.
In zijn gedachten zag hij het al voor zich, hoe hij haar naar een ander huis liet verplaatsen en ze daar de beste behandelingen zouden krijgen. Dat ze nooit meer hoefde af te wassen en dat ze een hele ruime kamer zou krijgen, zo groot als die van Tyson.
Juist..., Tyson... Hij heeft via een contactpersoon gehoord, die ook op het Kerstgala was, wat er allemaal was gebeurd die avond. Even had Mason er flink om gebaald dat zijn plannetje mislukte, maar had hij in plaats daarvan al meteen een ander plan bedacht. Hij was een intelligente zakenman geworden, anders had hij zijn bedrijf nooit op kunnen richten en behouden.
Hij was behoorlijk opgelucht toen hij zijn waarheid aan haar had verteld en ze het behoorlijk goed oppakte. Mason kon Helènes reacties heel goed begrijpen en had hij zich voor een erger scenario voorbereid, waarbij Helène hem het huis uit zou schoppen, of de deur voor zijn gezicht dicht zou slaan..., of wat dan ook met een slecht einde.
Maar nu stond hij toch nog steeds in haar huisje, terwijl er al een twintigtal minuten zijn verstreken waarin er geen rare dingen gebeurd zijn. Hij kwam uit het keukentje en hoorde hij haar in haar eigen, kleine slaapkamertje rommelen. Glimlachend slenterde hij rustig door de woonkamer en kwam hij voor het raam te staan, waardoor hij de lange limousine voor de stoep geparkeerd zag.
Met een glimlach keek hij op de limousine neer en besefte hij dat Helène helemaal niet had tegengestribbeld, tegen zijn plannetje om haar naar het Kerstbal te laten gaan. Hij had een wazige foto van zijn contactpersoon gekregen op het moment dat ze haar jas bij de balie had afgegeven en kon hij erop uitmaken dat ze er prachtig uit had gezien. Helemaal zoals hij het in zijn gedachten had.
'Ik ben klaar.' Werd er achter hem gefluisterd en draaide hij zich licht verrast om. Hij trok zijn wenkbrauwen meteen omhoog als hij ontdekte dat ze zichzelf had omgekleed. Om zijn lippen vormde er een warme glimlach als hij naar haar toe stapte en hij een hand op haar schouder legde. 'Je ziet er mooi uit, Leen.'
Ondanks het hem niet veel had uitgemaakt hoe ze erbij stond, warmde het toch zijn hart dat ze haar best deed om er netter uit te zien. Ze droeg een zwarte legging met daarboven een leuk licht wijd staand geruit jurkje en haar haar in een losse vissengraatvlecht die ze over haar schouder heen sloeg. En onder haar voeten zaten er zwarte pumps aan met een kleine hak waardoor ze er zeer vrouwelijk uitzag.
