♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Toen hij het podium opliep, besefte hij dat hij ondanks zijn masker toch was herkend. Iedereen applaudisseerde voor hem, maar voelde hij zich toch niet blij. Misschien was het omdat hij nu zonder haar op het podium stond, terwijl hij veel liever aan haar zijde was blijven staan. Zijn gedachten trokken hem steeds naar het meisje met de bloedrode jurk en hoopte hij diep in zijn gedachte, dat zijn danspartner, de naam Helène zou dragen. En dat ze niet zou schrikken om wie hij was.
Waar hij al enkele keren heel even het besef had mogen ervaren dat hij wist wie het mysterieuze meisje was, had hij er zich nooit serieus aan toegegeven. Ook niet toen hij haar lichaamsvorm zag, of haar geur rook of hij haar stem door zijn oren hoorde galmen.
Met een zucht haalde hij zijn zwarte masker van zijn gezicht af en begroette hij een beetje verveeld, het publiek. Hij hoopte er hevig op, dat zijn danspartner zich er niet voor schaamde dat ze met hem had gedanst. En..., hij haar gezoend. Even voelde hij zich warm worden van binnen en besefte hij dat hij er helemaal geen spijt van had.
Zijn ogen dwaalden door het publiek en hoopte hij haar opvallende jurk tussen de menigte te vinden terwijl hij de leerkracht naast zich hoorde doorlullen. Hij wendde zijn blik even naar de volwassen vrouw naast zich, toen hij zijn naam hoorde noemen met vlak daarna 'een onbekend meisje aan zijn hand in een prachtige bloedrode jurk!' Een paar tellen later hoorde hij hoe de docent haar stem verhief en ze naar het meisje begon te roepen.
'Dus, meisje in de rode jurk, waar ben je!?' Galmde haar stem door de microfoon door de hele ruimte en wendde hij zijn blik flink verrast van haar af. Van binnen voelde hij zich helemaal warm en blij worden als hij besefte, dat zijn Queen, zijn danspartner was.
Met een blik vol met hoop liet hij zijn blik heel snel door de menigte blijven, tot zijn blik op één persoon bleef haken en begon hij blij te glimlachen. Maar al gauw verdween zijn glimlach en keek hij met een bezorgde frons naar het meisje in de bloedrode jurk, die angstig om zich een keek.
'Nee..., nee. Nee!' Hoorde hij haar stem boven het lawaai van het geklap horen en begon hij op het podium, bezorgd naar voren te stappen. Hij besefte dat ze had ontdekt wie hij was en voelde hij zijn eigen angst uitkomen. Haar gekrulde haren zwierden ruw en snel met haar hoofd mee terwijl ze onrustig heen en weer keek, naar het publiek die voor haar opzij waren gestapt.
En om alles erger te maken, scheen er ook ineens een lichtbundel op haar en liet dat haar hevig schrikken waardoor ze achteruit begon te deinzen. 'Shit! Doe dat licht uit!' Brulde hij boos naar de crew die de spotlight aan het bedienen was. Naast hem hoorde hij de docent naar haar roepen en draaide hij zich in een ruk naar haar toe en zag hij, hoe ze snel achteruit begon te lopen. 'Nee! Fuck!' Siste hij tegen zichzelf als hij vlug het podium af trippelde en zag hij hoe de spotlight haar volgde, terwijl ze ervandoor rende.
Zo hard als hij kon, rende hij de dansvloer over en zag hij haar al halverwege de trap klimmen en brulde hij naar haar. 'Kom terug!' Even kreeg hij de hoop toen hij haar gemaskerde gezicht naar zich toegewend zag maar verdween zijn hoop meteen toen ze zich daarna meteen omdraaide.
