♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Met de dagen die steeds dichterbij kwamen tot de sterfdag van haar ouders, begon ze zich steeds depressiever te voelen. Ze deed haar best om de tijd te doden, zodat ze de dagen snel voorbij konden laten gaan. 'Maak afleiding, dan gaan de dagen sneller om.' Mompelde ze de zin van Mason door haar hoofd als ze door het sneeuw richting haar school liep.
'Nog één dag, dan is het over.' Fluisterde ze mompelend tegen zichzelf als ze haar handen in haar jaszakken stopte en ze onder het lopen omlaag keek waar ze voor haar voeten een veilig pad kon vinden in het gladde platgelopen sneeuw.
Ze hoopte vurig dat het vandaag een normale dag zou worden. Met normaal hoopte ze dat ze niet lastig zou worden gevallen door zowel de BITCHES als Tyson. Dat kon ze nu gewoon niet gebruiken.
Rustig en alleen in haar eigen gesloten wereldje, kleedde ze zich om voor haar kluis en liet ze de komende uren gewoon over haar heen gaan. In de grote pauze wist ze een groot deel van de flyers uit te delen en was ze er opgelucht over dat ze zowel de trutten als hem niet waren tegengekomen.
Eén voor één haalde ze de papieren van haar stapel af die op het onderste deel van haar arm rustte. Die stapel slonk al met de minuut tot er een klein stapeltje overbleef en ze bijna iedereen met de flyers zag rondlopen. Ze trok een kleine glimlach rondom haar lippen als ze tevreden was over haar uitgevoerde taak. Dat iedereen nu op de hoogte was van het aankomende Gemaskerde Kerstgala.
Met een zucht onderging ze de laatste lessen en dacht ze er over na, hoe opgelucht ze was dat ze Tyson had weten te vermijden. Ze had hem wel een paar keren gezien en had ze de uitdagende twinkeling in zijn ogen opgevangen terwijl hij naar haar toe liep, maar had ze zich telkens weer zo snel mogelijk uit zijn buurt weten te ontsnappen.
Wanneer de laatste bel ging, zorgde ze ervoor dat ze ongeveer als één van de eersten de klas uit ging en wilde ze naar haar kluis toe gaan, maar zag ze ineens de trutten voor háár kluisje staan wachten. De moed zonk haar meteen in de schoenen, draaide ze zich om en besloot ze voor nu maar een rustigere plek te zoeken. Ondanks het nu het beste moment was om hen te confronteren met alle andere studenten erbij, had ze er gewoon totaal geen zin in.
Om zich heen kijkend sloop ze stiekem naar een smal trapje dat naar de kelders toe ging. Ze wist waar de trap naartoe leidde, omdat ze dit vaker had gedaan. De school had in totaal zes etages. Vier omhoog en ééntje omlaag. De zesde? Was de begane grond.
De kelderlaag werd onder andere in beslag genomen door reusachtige ketels die de hele school warm hielden, maar wist ze ook dat er een muzieklokaal was. Het was speciaal daar ingericht omdat het geluid ervan soms te luid zijn voor een gewoon leslokaal.
Ze trok haar onderlip naar binnen en beet ze op het zachte vlees terwijl ze stilletjes door de donkere, koude gang liep. Heel even hield ze haar adem in als ze haar hand op de deurklink legde en hoopte ze erop dat hij, zoals alle vorige keren, gewoon open zou zijn.
