♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De prachtige, vloeiende dans al, met zijn warme handen om haar ranke lichaam heen, deed haar lichaamstemperatuur flink stijgen. Ondanks ze het diep in haar achterhoofd ongeveer wist met wie ze mogelijk aan het dansen was, was ze er te bang voor om het besef echt tot zich te laten doordringen, om er aan toe te geven.
Al helemaal toen de mysterieuze zwartharige jongen naar haar masker reikte en ze zich terugdeinsde. Ze was bang om herkend te worden en daarna te worden afgewezen. Ergens was ze wel heel benieuwd wie diegene nou precies was, die haar hart in vuur en vlam had weten te zetten, maar was ze ook te bang voor de waarheid achter het masker. Een flinke strijd.
Nee..., sommige mysterieën zullen voor altijd in het duister blijven, hield ze zich voor terwijl ze naar de toiletten toe liep. Ze voelde zijn blik in haar rug branden en kreeg ze de stoute moed om het hem eens iets moeilijker te maken door met haar ronde heupen te gaan wiegen. Ze hield ervan om te worden begeerd, op de juiste manier. Diep in zijn hart hoopte ze dat de mysterieuze jongen de naam Tyson droeg, maar wilde ze zijn lichaam nog niet aan de naam koppelen.
Maar na het ruiken van zijn aftershave, begonnen er wel alarmbellen te rinkelen. Maar ook daaraan, gaf ze geen gehoor. Alsof ze haar onderbewustzijn had uitgeschakeld. Want ze was bang dat alles te mooi was om waar te zijn. Dat het een sprookje was dat gedoemd was om nooit uit te komen. Nu kon ze er nog van genieten, van dit onschuldige moment voor zover dat nog lukte.
Eenmaal op de toiletten merkte ze op dat ze alleen was en liep ze naar de grote spiegel boven de wastafel. Ze liet haar handen op de wastafel leunen en blies ze haar adem uit voordat ze naar zichzelf in de spiegel keek. Licht fronsend boog ze over de wastafel heen en zag ze dat haar rode lippenstift een beetje was uitgelopen.
Blozend veegde ze hier en daar de rode kleur weg die buiten haar lippen was gesmeerd. Kort blikte ze terug naar de hevige zoensessie die ze had met deze geheimzinnige jongen. Ze besefte dat hij uitzonderlijk goed kon kussen, maar wist ze van zichzelf dat ze het niet slecht deed. Kort grinnikte ze als ze op haar vinger beet en keek ze daarna met een ondeugende glimlach naar zichzelf in de spiegel.
Maar voor nu wist ze niet wat ze moest doen. Ze draaide zich om en maakte ze gebruik van de wc's voordat ze opnieuw voor de wastafel stond en ze een beetje twijfelend stond na te denken. Ze had werkelijk geen idee wat ze nu met hem aan moest. Ondanks ze van binnen brandde van verlangen om achter zijn identiteit te komen, wist ze dat het niet makkelijk zou gaan worden. Als hij zichzelf prijsgaf, zou ze dat ook moeten doen en was ze bang voor de gevolgen ervan. Dat ze keihard zou worden afgewezen. Dat ze voor paal gezet zou worden op school.
Ze sloot haar oogleden voor even als ze een diepe zucht liet gaan. Daarna opende ze haar ogen en keek ze een beetje onzeker naar zichzelf. 'Het is niet anders. Het zal maar een keer moeten, hè?' Mompelde ze tegen zichzelf en duwde ze zich daarna van de wastafel weg.
