The Winter Wanderer | Dutch - Watty Award Winner!

- 26 -

Nadat ze hem de deur uit had gelaten, sloot ze de deur snel dicht voordat er meerdere sneeuwvlokken naar binnen kwamen dwarrelen. 'Brr!' Brieste ze terwijl ze over haar bovenarmen wreef, als ze terug door het halletje liep en vervolgens begon met het opruimen van de vuile vaat.

Zodra ze klaar was, keek ze op de klok en zag ze dat het al de half elf was gepasseerd. 'Wow,' mompelde ze en liet ze daarna een flinke geeuw horen. 'Bedtijd...,' gaapte ze tegen zichzelf en begon ze richting haar kamertje te lopen. Ze besloot onderweg dat het wel even lekker zou zijn om te gaan douchen, om de pannenkoekengeur van haar lichaam te wassen.

Met het stapeltje kleding dat uit haar ondergoed en pyjama en dikke warme sokken bestond, was ze binnen een paar stappen bij de badkamer. Vlug deed ze de deur op slot om er zeker van te zijn dat er niemand naar binnen kon komen. Ondanks ze jongens prima aan kon, durfde ze hen nooit tot haar lichaam toe te laten. Dus verder dan een zoen, kwam ze niet.

Snel kleedde ze zich uit en keek ze om zich heen waar ze haar vuile was even kon neerleggen, tot ze in de spiegel, iets wits achter een kast zag uitsteken. Fronsend legde ze haar vuile was opzij en reikte ze naar de achterkant van de kast. Nieuwsgierig trok ze het witte kledingstuk achter de kast vandaan en zag ze dat het om een chique blouse ging. Verbaasd bekeek ze het witte stof en vielen haar ogen op het geborduurde logo van Versace die op de borstzak was gehecht.

Voorzichtig liet ze haar vingers over het stof glijden en trok ze haar wenkbrauwen omhoog. Het stof voelde heel soepel aan onder haar vingers en streek ze opnieuw met haar vingertoppen over het stof tot ze bij de logo ervan aankwam. 'Zozo,' mompelde ze verrast als ze zag dat het wel een echt merk was.

Vervolgens liet ze haar armen vallen en slaakte ze een zucht als ze de blouse ook opzij legde. 'Zal vast wel van één van de kamergenoten zijn. Die slingeren hun kleding overal rond.' Zei ze hoofdschuddend als ze ook de douchecabine binnenstapte.

Vlug haalde ze de douchekop van de haak voordat ze hem aanzette, zodat ze niet door de kilte werd besproeid en wachtte ze, met de kop tussen haar benen, tot deze ietwat was opgewarmd. Wanneer deze de juiste temperatuur had, hing ze hem weer op de juiste plek en begon ze meteen haar haren te wassen.

Na haar haar te hebben uitgespoeld, merkte ze dat het temperatuur van het water ineens begon te schommelen en besefte ze, dat het warme water op aan het raken was. Vlug draaide ze de douche uit en slaakte ze een opgeluchte zucht. Ze was blij dat ze de ervaring van de koude straal niet hoefde mee te maken, anders was ze weer terug bij het begin om zichzelf op te kunnen warmen.

Eenmaal omgekleed in haar schone set kleren met de pyjama en de warme sokken, sloop ze over de gang naar haar eigen kamer en gleed ze meteen haar bed in. Vlug trok ze de dikke dekbedden tot onder haar kin en wachtte ze tot ze iets warmer kreeg.

In die tijd dat ze aan het wachten was, gleden haar gedachten af naar de momenten van vandaag en slaakte ze een zucht. Het was eigenlijk wel erg fijn om de avond met hem te hebben gekletst. Ze glimlachte bij het idee hoe vriendelijk de man was en dat hij zelf ervoor had gezorgd om het huis te verlaten. Dat luchtte haar ergens opnieuw op. Deze man wist zeker wat de normen en de waarden waren.

Turend naar de plafond dwaalden haar gedachten tussen Mason en Tyson, en kwam ze ineens tot de grappige conclusie dat deze twee kerels toevallig de laatste drie letters hetzelfde hadden. Glimlachend schudde ze haar hoofd als ze erover nadacht of ze misschien familie van elkaar zouden kunnen zijn. Ach nee, vast niet. Mason is een aardige man, in tegenstelling tot Tyson. Ook al was Tyson knap, had hij de aard van een rasechte klootzak en player.

De volgende ochtend ontwaakte ze met een ontspannen gevoel en keek ze op haar wekker dat het net acht uur is geweest. Nadat ze haar ochtendroutine had gedaan, schoof ze haar gordijntje open en floot ze kort. Buiten zag bijna heel de buurt wit, behalve de wegen die al waren aangepakt door de sneeuwschuiver.

Met een vrolijk deuntje fluitend, kleedde ze zich om en begaf ze met haar kringlooptas naar de keuken. 'It's a good day!' Zei ze vrolijk als ze de tas op één van de stoelen zette en vervolgens haar ontbijt ging maken.

Terwijl het buiten nog lichtjes sneeuwde, hing ze de kerstversieringen op en werd ze nog meer in de stemming gebracht, ondanks de dagen tot de Kerstmis nog ver was. Ze besefte ineens dat de Thanksgiving eerst nog aan de beurt was en kreeg ze opeens de goede zin om de zwerver op een bijzondere maaltijd te gaan trakteren.

Ze wist dat de supermarkten nu massaal kalkoenenvlees aan het inkopen waren, waardoor onder andere het kippenvlees nu flink afgeprijsd waren. Ze straalde helemaal bij het idee, dat ze dit maal voor het afgeprijsde vlees kon gaan.

Met een goed gevoel in haar lijf stapte ze een uur later op haar fiets, richting de grote stad. Ze voelde haar neus boven haar sjaal wel gelijk bevriezen, toen ze een aantal kilometers al achter de rug had. Haar fiets slipte zo nu en dan een beetje, wat haar enkele gilletjes liet slaken. Ze besefte dat het niet meer lang zou duren dat ze niet meer op haar fiets kon stappen. Dat was te gevaarlijk.

Opgelucht kwam ze aan bij het cafeetje, waar ze begroet werd door de baas. Ze was blij dat de baas niet meer boos was, maar besloot ze vandaag maar weer eens haar beste beentje voor te zetten. Want wie weet kreeg ze daarvoor een klein bonusje, aan het eind van dit jaar? Dat kon ze in ieder geval goed gebruiken.