♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Met een lichte zenuwen stond hij voor het raam van zijn slaapkamer, om op Jack te wachten die terug zou komen nadat hij zijn vader had weggebracht. Naar het huis van Helène. Tyson had zijn vader meerdere malen gewaarschuwd om niets van zijn plannetje te verklappen. Het moet echt een onverwachtse verrassing zijn.
Het luchtte hem heel erg op toen hij de bekende koplampen van de gigantische limousine zag opdoemen en draaide hij daarna weg van zijn slaapkamerraam. Toen hij beneden aankwam, stapte Jack net het huis binnen en begroetten ze elkaar met een hoofdknik. 'Nou jongeman, ben je er zo klaar voor?' Vroeg Jack met een brede glimlach en klopte hij een keer op Tysons schouder.
Tyson knikte zijn hoofd, zond hij de chauffeur een glimlach toe en liepen ze naar de eetkamer toe, waar de bediende Aline al een diner had klaargemaakt. Alhoewel, diner? Het waren drie grote borden vol met patat en kroketten en mayonaise. Met een brede grijns schoof hij aan de tafel en keek hij daarna op naar Jack en Aline. Hij kende ze vanaf toen hij een baby was, dus voelde hij zich op zijn gemak bij deze twee bijna-familieleden.
Hij wist dat zijn vader nu bij Helène was en dat ze ook patat gingen eten, want zijn vader had Jack het sein gegeven om eerst nog bij de snackbar langs te gaan die Tyson had aangewezen. Heel even voelde hij een steek door zijn lijf gaan bij het idee dat zíjn vader nu bij Helène, patat aan het eten was terwijl hij graag daar had willen zitten.
Een anderhalf uur later keek Tyson op zijn dure horloge en keek hij daarna op naar Jack, die met een hoofdknik naar hem terugstaarde. 'Het is tijd om ze op te halen.'
Samen gingen ze naar de hal toe en hoorde hij de oude bediende hem succes wensen. Glimlachend hief hij een hand naar haar op en zag hij het geëmotioneerde gezicht van de oudere vrouw voordat hij naar buiten stapte. Heel even begreep hij niet van zichzelf, hoe hij zich zo lang van deze mensen had afgesloten. Sinds de dood van zijn geliefde moeder.
Toen hij voorin de limousine instapte, begonnen zijn zenuwen op te spelen en keek Jack daarna met een warme glimlach naar hem om. 'Het gaat goed komen, Tyson. Geloof me maar.' Hij glimlachte naar de chauffeur voordat de auto werd gestart en ze langzaam de oprit af reden. Onder het rijden drukte Jack op de knop en hoorde Tyson het zoemende geluid van het tussenschot die de voorste deel van de achterste scheidde. Zodat hij uit zicht bleef.
Zijn hart bonsde wild in zijn borstkas, toen ze halthielden voor het huisje van Helène. Hij zag het licht in het huis nog branden en ving hij net een korte beweging op van zijn vader. Een paar dikke minuten later voelde hij de limousine aan de achterkant wat inzakken en begon hij te glimlachen. Het was een teken dat haar koffer werd ingeladen.
Een paar minuten later hoorde hij de deur dichtslaan en werd een paar tellen later, de deur naast hem geopend en stapte Jack met een grijns in. Ondeugend schudde Tyson zijn hoofd en wendde hij zijn blik van de chauffeur af.
