♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Langzaam maar zeker ontwaakte ze uit haar diepe slaap en opende ze met een lichte moeite, haar dichtgeplakte oogleden. Zodra ze hen open kreeg, staarde ze voor zich uit en slaakte ze een geluidloze lucht. Ze wist niet hoe ze zich eigenlijk voelde.
Was ze blij dat ze op het feest is geweest? Of had ze er toch spijt van dat ze ging? Ze wist het gewoon niet. Een paar minuten later besloot ze dat ze de strijd maar even achter zich liet en kwam ze kreunend overeind. Daarna besefte ze pas, dat ze nog steeds in haar rode jurk lag en trok ze verrast haar wenkbrauwen op.
Vlug maar ook voorzichtig trok ze de jurk over haar hoofd en inspecteerde ze hem. Opgelucht bevestigde ze dat de jurk onbeschadigd was gebleven en ook niet vies was geworden. Behendig wist ze de jurk aan de hanger te leggen en hing ze hem op aan haar hoge kast. Met een kleine glimlach streek ze met haar hand over de bloedrode stof en schoot er een paar flitsen van de afgelopen avond door haar gedachten.
Hoe de mysterieuze jongen voor haar stond, in zijn prachtige strakke kostuum waarbij ze zijn figuur goed kon zien. Hoe hij haar ten dans vroeg en ze samen letterlijk de sterren van de hemel leken te dansen. En hoe hij haar..., daarna kuste.
Ze wendde haar blik beschaamd weg en kreeg ze een hevige blos rondom haar wangen, toen ze eraan dacht dat de jongen al die tijd, dé Tyson was. Tyson..., diezelfde Tyson die haar op school keer op keer had geplaagd.
Hoofdschuddend zocht ze haar schone kleren bij elkaar en vluchtte ze vlug naar de badkamer. Eenmaal de badkamer op slot gezet, draaide ze zich om en schrok ze even van haar spiegelbeeld. 'Wow,' mompelde ze verrast als ze naar zichzelf keek en kwam ze dichterbij. Haar mascara was flink uitgelopen en had het zich flinke zwarte kringen onder haar ogen gekleurd. Ook haar rode lippenstift was grotendeels verdwenen, maar zag ze toch nog wel enkele lichtroze spoortjes buiten haar lippen.
Ze reikte met haar vingers naar haar lippen en streelde ze er zachtjes overheen. Ze blikte terug naar het moment dat ze zijn geur had geroken en dat ze hem alsnog had gekust. Haar onderbuik begon te reageren bij het zien van de flashback en beet ze daarna op haar vinger. Haar eigen ogen keken haar terug en zag ze bij zichzelf een schittering door haar eigen ogen gaan. Toen besefte ze dat ze er eigenlijk geen spijt van had.
Toch werd ze zenuwachtig bij het idee dat Tyson haar had gekust. Wat als hij er achterkwam dat zíj het mysterieuze meisje was? Die haar masker niet wilde afzetten? 'Nee..., dat kan niet.' Fluisterde ze tegen zichzelf als ze een beetje gespannen van de spiegel weg draaide. 'Onmogelijk. Hij kan het onmogelijk weten dat ik het was.'
Vlug stapte ze de douchecabine in, haalde ze de douchekop van de haak af en deed hij hem aan. Binnen een paar tellen rees er een warme stoom omhoog en zette ze hem terug op de houder, waarna ze zichzelf begon af te spoelen.
Onder het douchen begon ze na te denken en besefte ze ineens, dat Mason haar wel heel veel dingen uit te leggen had. Het hete water beet in haar vel, maar deerde het haar niet. Ze begon allerlei plannetjes te maken om hem op te gaan zoeken en besloot ze dat ze dat na het ontbijt maar meteen ging doen. Want na die ene brief, had hij haar niet verteld wanneer hij weer zou komen en andersom had zij hem ook niet verteld wanneer hij weer langs kon komen.
