The Winter Wanderer | Dutch - Watty Award Winner!

- 55 -

Opgelucht was hij, toen hij geslaagd was om haar met een goede reden over te kunnen halen. Hij begon luidop te lachen nadat hij de opmerking over de Vrouwelijke Zorro had gemaakt en haalde hij adem toen ze van onderwerp begon te veranderen.

Alles verliep naar zijn plan. Ondanks het niet helemaal op rolletjes ging, zag hij zijn idee zich al uitwerken en was hij er trots op dat geen van beiden het doorhad. Met een glimlach zat hij, na een paar uren te hebben relaxt bij haar, weer in zijn trouwe auto met Jack achter het stuur.

'Jack, kun je me even naar huis brengen, en me daarna naar het beste en duurste vrouwenmode winkel van New York brengen?' Vroeg hij zijn chauffeur en zag hij Jack licht verrast in de achteruitkijkspiegel naar hem kijken. 'Zoals u het wenst, meneer.' Antwoordde Jack beleefd en zocht hij op de tomtom, alvast het juiste adres van het duurste winkelstraat van New York op.

Een half uur later hield de auto halt voor een winkelstraat en stapte Mason uit. Hij wist dat Jack hier niet lang met zijn auto kon blijven staan, dus had hij hem gevraagd om over een uur weer terug te komen halen.

Nadat ze elkaar hadden afgegroet trok hij zijn dure lange merkjas over zijn torso en liep hij langs de winkels. Gucci, Chanel, Versace... Of misschien toch Prada?  Dacht hij terwijl hij zijn ogen langs alle dure merken in de straat liet glijden. Toen bleef hij staan voor de ingang van Prada en voelde hij dat zijn onderbuikgevoel hem vertelde dat hij er naar binnen moest gaan.

Met een glimlach stapte hij naar binnen en werd hij meteen door twee vrouwen verwelkomd. 'Dag meneer, kunnen wij u misschien van dienst zijn?' Vroeg één van de twee vrouwen op een beleefde toon en knikte hij zijn hoofd.

'Ja, voor mijn uh..., dochter zoek ik een galajurk. Ik denk dat iets van blauw of rood haar wel goed zou kunnen staan. En haar maat is Medium.' Deelt hij de vrouwen mee en ziet hij hun hoofden met een glimlach knikken. 'Wij hebben er vast wel iets staan. Loopt u even mee?'

Na een paar jurken te hebben afgekeurd, draaide Mason zich licht verslagen om en liet hij zijn blik nog één keer door de winkel glijden. En dan, is het moment daar dat hij in een hoekje een paspop ziet staan.

En die paspop, had het perfecte kledingstuk om haar lichaam.

Een bloedrode jurk.

Flink verrast beende hij op de paspop aan en voelde hij aan de stof bij de zoom. Een glimlach vormde er om zijn lippen als hij zich naar de winkeliersters toe draaide. 'Dit is hem.' Zei hij met een standvastige toon als hij zich weer naar de paspop toe draaide en bekeek hij het figuur weer. Mason zag hoe het stof van de rode jurk zich prachtig om de contouren viel en dat het een half uitgesneden decolleté heeft. Niet te veel, niet te weinig. Precies goed.

De jurk liep uit tot de enkels en beeldde hij het zich in dat als ze er zwarte pumps onder zou doen, ze er beeldschoon uit zou zien. Tevreden keek hij toe hoe de twee vrouwen de paspop van haar plek af haalden en vertelde één van de twee, dat de jurk om de paspop toevallig de maat M had.

'Perfect.' Zei hij tevreden en maakte hij met zijn hand, een gebaar waardoor de vrouwen moesten giechelen. 'Vindt u het niet erg dat deze jurk tweehonderdnegenennegentig euro kost?' Meteen maakte hij een wuivend gebaar als hij ook zijn hoofd schudde. 'Nee.'

'Ik wil deze. Met het masker dat ik onder het glas bij uw kassa heb gezien.' Vertelt hij hen op een zakelijke toon en knikken de vrouwen beleefd naar hem.

Voorzichtig, alsof het kledingstuk een breekbaar voorwerp was, werd het opgevouwen jurk naar de toonbank gebracht en had Mason er ook een ketting, na enkele adviezen van de vrouwen, erbij gekocht. Evenals het prachtige zwarte masker die onder de glazen toonbank tentoongespreid lag. Hij kreeg er een hevige kippenvel door als hij het prachtig versierde kanten masker zag en beeldde hij zich in hoe prachtig en sierlijk Helène er hierin uit zou gaan zien.

Net als een prinses, beaamde hij en groeide er een glimlach rondom zijn lippen. Toen schoten zijn gedachten even naar het idee dat het waarschijnlijk onmisbaar zou zijn, dat zij de alle aandacht op het feest naar zich toe zou gaan trekken. Hij wendde zijn blik naar de grond af als hij breeduit glimlachte en hij zijn handen in zijn zakken stopte. Mason dacht er even aan, hoe de jongens op het feest waarschijnlijk in een rij zouden gaan staan om haar als een danspartner te mogen hebben. Hoe zou dan zijn zoon erop reageren?

Hij zou vast gaan voordringen en al haar aandacht op zich vestigen. Dacht hij en begon hij kort zijn hoofd te schudden. Waar hij normaal een lichte hekel aan Tysons gedrag had, was hij er nu juist blij om dat de karakter van zijn zoon er waarschijnlijk voor zou zorgen dat Mason in zijn plannetje zou slagen.

Met een grijns van oor tot oor verliet hij de winkel met twee tassen in zijn handen. In de ene tas zat de jurk, die veilig omwikkeld was met een zacht kartonnen omhulsel en in de andere tas het paar zwarte schoenen, de sieraden en het masker.

'Hiermee, neem ik een stap vooruit in mijn plannen om die twee bij elkaar te brengen.' Mompelde hij in zijn gedachten en wist hij daarmee, dat hij zijn ware identiteit ook meer aan Helène ging prijsgeven en kon hij er enkel hopen dat ze er voor openstond.