♡ Winner van de Watty Awards 2019 - Nieuw Volwassen! ♡
Credits voor de cover gaat naar @Minkadesign!
Wanneer Hélène, een jonge meid van twintig jaar op een koude, winterse dag haar gebruikelijke pad neemt naar de stad, komt ze hevig in een botsing...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Gierend van het lachen sloeg ze een hand voor haar brede lach en kreeg ze bijna de tranen ervan in haar ogen. Naast haar zag ze Mason zijn hoofd al lachend schudden en zat Tyson tegenover haar ook breeduit te grijnzen waarbij zijn parelwitte tanden tevoorschijn kwamen. Ze voelde zich op het moment zielsgelukkig, ze had even het gevoel dat ze er helemaal bij hoorde.
Met nog steeds een speelse grijns rondom haar lippen, nipte ze aan haar witte wijn en zag ze kort daarna hoe Mason begon op te staan. 'Nou jongens, ik geloof dat ik even naar het toilet moet. De wijn heeft mijn blaas geen goed gedaan.'
Gniffelend volgde haar ogen de handelingen die Mason maakte om uit de stoel te komen. Eenmaal opgestaan liep Mason in een langzame pas van de tafel weg en voelde ze hoe haar eigen ongemakkelijkheid begon te groeien. Toen Mason eenmaal uit zicht was verdwenen, had Helène dat ongemakkelijke gevoel weer en wist ze niet wat ze moest gaan doen. Want bij Mason voelde ze zich thuis, maar wist ze niet hoe ze met zijn zoon moest dealen. De zoon die ze een paar keer 'vervelend of irritant' had genoemd terwijl ze met Mason aan het praten was.
Even sloeg ze een hand voor haar ogen als ze besefte, hoe ze over zijn zoon had gesproken in zijn bijzijn! Een blosje groeide er om haar wangen en keek ze daarna tussen haar gespreide vingers naar Tyson. Hij zat met een nieuwsgierige blik naar haar te kijken waardoor ze haar wangen al snel warmer voelde worden en trok ze daarna zo goed mogelijk haar gezicht in de plooi. Om niet al te veel te verraden waarover ze dacht.
Als ze voelde dat ze er zo goed als normaal uitzag, liet ze haar hand vlug in haar schoot glijden, maar werd ze het volgende moment ineens flink verrast. Haar oogleden schoten een beetje open als ze haar schouders verstijfde en ze haar adem inhield. Want ze voelde dat haar voeten onder tafel ineens door iets werd beetgepakt. Haar wangen werden voor de zoveelste keer deze dag in vuur en vlam gezet.
Onder tafel voelde ze hoe haar eigen voeten door een ander paar voeten werd gestreeld en voelde ze de warmte ervan afstralen. Met een bonzend hart en een razende snelheid van haar bloed door de aderen keek ze Tyson met grote ogen aan, die op zijn beurt met een warme blik naar haar terug staarde.
Om zijn lippen vormde er zich een scheve glimlach en moest ze daardoor hevig slikken. Zijn voeten draaiden zich zachtjes om de hare heen en voelde ze hoe zijn voeten erna ook zachtjes over de wreef van haar voeten gleden. En daardoor begon ze het wel behoorlijk warm te krijgen.
Ze was totaal van haar stuk gebracht door deze intieme aanraking. Dat Tyson alleen al met zijn voeten tussen het hare, deze gevoelens bij haar kon oproepen. Haar gevoelens tegenover hem steeg met de seconde waarin ze elkaar aanstaarden tot het haar bijna teveel werd. Op het moment dat Helène haar voeten wilde terugtrekken en ze er iets van wilde zeggen, doemde er opeens met een hoop lawaai, een gestalte op in de eetkamer.
'Jinglebells!' Riep Mason meteen op een feestelijke toon en keek zowel Helène als Tyson verschrikt op, waardoor het voetenfeestje tussen die twee abrupt werden gestopt. Kort daarna begon Helène luidop te proesten als ze een hand voor haar mond sloeg. 'Hááhaha! Kijk die trui!' Giechelde ze hardop en wees ze naar de trui die Mason had aangetrokken.
