The Winter Wanderer | Dutch - Watty Award Winner!

- 43 -

Na het moment in de gang waarbij hij haar passeerde, voelde hij meteen dat rare prikkeling opkomen waarbij hij het gevoel had dat hij haar gezicht al meteen miste. Hij kon wel toegeven dat hij het ergens wel moeilijk vond om haar niet te gaan plagen, maar was hij flink aan het nadenken geweest om achter zijn vreemde gevoelens te komen. Maar tot nu toe, tastte hij nog in het duister, omdat hij er niet aan wilde toegeven.

Nadat hij James een vriendschappelijke vuist had gegeven, zat hij helemaal achterin het leslokaal en staarde hij afwezig naar buiten. Met het vreemde gevoel in zijn lijf, slaakte hij een verveelde zucht en gleed hij met zijn hand door zijn zwarte haren.

Hij wist niet waarom, maar hij voelde zich met de keren waarin hij haar zag, steeds rotter over het idee dat hij een weddenschap had gemaakt met James. Hij begon toch wel meer spijt te krijgen daarover en al helemaal toen hij een paar dagen eerder had mogen ervaren hoe knap ze eigenlijk wel niet was.

Steeds begon hij na te denken hoe hij deze rottige gevoelens opzij kon zetten, maar attendeerde de leraar hem om zijn aandacht bij de les te houden. Verveeld rolde hij zijn ogen en zakte hij lichtjes achteruit in zijn stoel als hij ook zijn samengeweven handen achter zijn hoofd plaatste.

Een zucht slakend kwam hij lui overeind en griste hij zijn tas van de grond af toen de bel aanduidde dat zijn les over was. Hij keek op zijn dure horloge en besefte hij toen pas, dat hij alweer zijn laatste les had. Met een tevreden zucht rekte hij zich kort uit, griste hij zijn tas van de grond en slenterde hij naar de uitgang terwijl hij zag hoe de andere studenten voor hem,  zich uit zijn buurt snelden.

Als eerste liep hij naar de kluis van zijn vriend, James. Hij wist dat hij vandaag een football training had die hij eerst ook had, maar had hij zichzelf even een pauze gegeven omdat hij nog last had van zijn rugblessure. Hij hief zijn kin kort op als teken van een groet voordat hij vriendschappelijk zijn schouder tegen de zijne aan liet botsen terwijl hun handen in een verstrengelde vuist werden geknoopt.

Hij kreeg een blikje energiedrank in zijn handen toegeschoven, die James uit zijn kluis had gehaald en bedankte hij hem met een grijns. Langs hem zag hij alle studenten al richting de uitgang lopen en wist hij dat de school binnen een paar minuten al bijna leeg zou zijn. Iedereen was erop gebrand om uit dit saaie gebouw te zijn, geen minuut langer dan wat nodig was.

Al babbelend leunde hij ontspannen tegen de kluisjes en sloeg hij een been over de andere, totdat James na een kwartier aangaf dat hij toch echt weg moest naar zijn training. Met een botsende gebalde vuist namen ze afscheid, draaide Tyson zich om en slenterde hij naar zijn kluis die in een andere gang stond.

Toen hij het hoekje om liep, slaakte hij meteen een geluidloze zucht als hij ook verveeld met zijn ogen rolde. Hij zag namelijk vier meisjes bij zijn kluis staan. Nee, niet vier 'gewone' meisjes, maar de bekende trutten van de school. Hij stopte zijn handen in zijn broekzakken omdat hij wist dat deze meisjes hun handen graag met die van jongens verstrengelden en moest hij even rillen bij het idee, hoeveel lullen ze al in hun handen hadden vastgehouden. Ondanks ze er stuk voor stuk allemaal lekker uitzagen, waren ze toch wel echt sletten. Toch niet echt zijn type.

Hij hief enkel zijn kin kort op als teken van begroeting, toen de vier meiden hem hadden opgemerkt en meteen enkele hoge kreetjes slaakten. Binnenin hem begon hij zich al aardig te irriteren aan deze handtastelijke meiden. Deze groep meiden kwam ook vaak bij hen zitten in de aula, maar wist hij hen vaak wel te negeren. Tot nu.

Meteen voelde hij hun plakkerige handen op zijn torso en voelde hij zich aangevallen. Hij hief zijn schouders gespannen op als hij zijn armen ook stevig tegen zijn zijden klemden terwijl zijn handen nog in de zakken zaten. Toch hielp het niet en voelde hij hun handen overal langs glijden.

'Back off!' Siste hij ineens luid als hij er zat van werd en draaide hij zich in een ruk om met een geïrriteerde frons op zijn gezicht. De meiden deinsden dan wel achteruit, maar begonnen ze wel tegen elkaar te giechelen. 'Oeiie! Hij is pissed off! Zou hij misschien een goede beurt kunnen gebruiken om te ontspannen...!?' Hoorde hij hen fluisteren en rolde hij verveeld met zijn ogen en zuchtte hij terwijl hij zijn kluis aan het openmaken was.

Vlug haalde hij zijn jas uit de kluis vandaan en deed hij hem meteen aan, om verdere contact van hun vingervlugge handen op zijn lijf te voelen. Toen hij zijn kluis sloot, voelde hij een hand om zijn middel die naar de riem van zijn broek toe gleed. In een ruk draaide hij zich half om als hij ook achteruit stapte en draaide hij zich daardoor uit haar bereik. Met een boze frons keek hij de meiden zwaar geïrriteerd aan. 'Back off man jullie, sletten!' Gromde hij boos.

Wederom moesten ze giechelen als ze bij elkaar kwamen met gebogen lichamen en dingen naar elkaar toe smiespelden. Hij schudde zijn hoofd, draaide hij zich om, pakte hij met zijn handen de kraag van zijn jas om deze goed te zetten en liep hij van hen weg.

'Kom! We weten al een ander leuk opdracht voor ons!' Kirde er een overdreven hoog meisjesstem waardoor Tyson, onder het lopen zijn neus rimpelde. 'Laten we plannen maken hoe we die Helène van school kunnen verjagen!' Werd er nog hoger gegild en stond hij ineens abrupt stil.

Wacht.

Wat?

Helène?

Met een diepe frons draaide hij zich langzaam om en keek hij de vier meiden met samengeknepen ogen aan. Voor hem zag hij hoe het blonde meisje met de lange krullen, wijdbeens en met een duivelse grijns voor hem stond met gekruiste armen. Tami. Alsof ze wisten hoe hij erop zou reageren.

'Wat zijn jullie met haar van plan?' Gromde hij laag als hij een paar stappen dichterbij nam maar zag hij haar en de andere meiden alleen maar breeduit grijnzen.

'Tyson toch..., sinds wanneer geef je om haar!?' Fluisterde haar piepstemmetje en kantelde Tyson daardoor zijn hoofd opzij. Geïrriteerd knipperde hij verward met zijn oogleden als hij ook kort zijn hoofd schudde. 'Waarom neem je het voor haar op?' Kirde Tami op een hoge toon wat pijn deed aan zijn oren. 'Wat?' Blafte hij tegen haar als hij zijn ogen samen kneep. 'Ze heeft er hier helemaal niks mee te maken.'

'O nee?' Kirde ze met ze een piepstemmetje als ze ook een paar stappen naar hem toe nam. Hij fronste zijn wenkbrauwen en liep hij ook verder achteruit, om zo veel mogelijk uit haar buurt te blijven. Toen rolde hij met zijn ogen, wierp hij zijn handen de lucht in en draaide hij zich om. Hij wilde nog geen seconde langer in hun bijzijn staan, dus liep hij zo snel mogelijk naar de uitgang.

Vlak voordat Tyson door de deur heen glipte, hoorde hij de sletten hem al giechelend waarschuwen dat hij maar met Helène moest gaan oppassen.

'Just watch out, my little boy!'

En ze lachten daarna luid op een irritante toon.