THE ONE THAT GOT AWAY - Season 1 [COMPLETED]

Chapter 69

"V-Vien I don't know what are you talking about, please," ang pag-iyak niyang yun ay gusto ko mangpunasan ay di ko magawa. Ayaw na ayaw kong nasasaktan siya at ginawa ko ang lahat para sa kaniya, pero noong ako ang nalunod ang ginawa niya naman ay pagtataksil.

Bumukas ang pinto ng kotseng yun at sa pagkakataong yun ay lumabas ang taong nasa loob na may dalang payong. Tumigil ang pagbuhos ng ulan sa mga oras na 'yun, makikita mong naiinis siya. Nakakunot ang kaniyang noo na tila ay masasabi na ito na anong ginagawa mo sa sarili mo?! Humakbang siya papalapit sa akin at pinayungan.

"Lhex!" napagmasdan ko muli si Delabin at sa mga oras na yun ay tanging paggalaw niya lang ang nakikita ko. Di ko naririnig kung anong pinagsasabi niya kay Luiz.

Sa oras na wala na akong matatakbuhan ay lagi mo kong sinasagip.

"Dude okay ka lang?! Kung okay lang sayo na makitang umiiyak ang babaeng to sa gitna ng ulan, nasa wrong move ka!" usal niya.

"Stop acting that you know what happened, Kiej!" sigaw naman ni Luiz sa kaniya.

"yung pag-iyak lang ni Lhex wala na e, alam ko na. Alam mo bang!! ang swerte mo?! yung tulad niyang babae minamahal hindi pinapaiyak!! tapos hahayaan mong magpaulan? kagagaling lang nito sa hospital! kung meroon man sanang makakaintindi ng una, dapat ikaw yun! Dapat ikaw yun!" sigaw niya kay Luiz na namumula pa dahil sa galit. Nakita ko ang pagkuha niya sa braso ko ng mahigpit.

"Don't touch her, KIEJ CAVEN!!!" sa sigaw ni Luiz ay parang napahinto kaming dalawa.

Ayaw na ayaw akong mahawakan ng iba pero hinayaan niyang mahalikan ng iba ang sarili niya.

"Vien Jules!" tawag niya sa akin, pero tanging pagluha lamang ang nagawa ko.

"sabihin mo na lang ulit kung ako na yung piliin mo." seryoso kong sabi at napatingin kay Kiej. "gusto ko ng umuwi," nagmamakaawa kong sabi sa kaniya. Mabuti naman ay di pa siya nakipagtalo dahil abnoy siya magagawa niya yun kahit anong oras.

Inalalayan niya naman ako papasok sa kotse niya. "Pagsumama ka sa kaniya! Tapos na tayo, Vien Jules!" gusto ko tuloy pumunta sa gawi niya at suntukin siya dahil sa sinabi niya.

"Ganoon ba talaga kababa ang tingin mo sa akin? na akala mo kahit mahal kita ng sobra ay piliin kang samahan sa oras na to?" seryoso kong usal habang nasa tapat ng pinto. Napabuntong hininga ako at pumasok na nga, nagmadali rin si Delabin na umalis sa lugar na 'yun.

Sinandal ko na lamang ang aking sarili tsaka pinikit ang aking mga mata. Kasabay ng ulan nawasak ang aking damdamin, kasabay ng ulan ay isa siya sa saksi bakit ako lumuluha. Kasabay ng ulan ay masasabing kong ay naghihinagpis sa mga oras na ito.

"pwede bang magstay na lang sa inyo?" usal ko. "di ko kayang umuwi ng ganito." pinunasan ko ang aking luha.

Wala naman akong natanggap na sagot galing sa kaniya, paglingon ko. Nakunot ang kaniyang noo at nakatuon sa pagmamaneho, "matulog ka na, malayo pa ang bahay." napatango naman ako tsaka pinikit ang aking mata.

Gusto ko man matulog pero nagr-replay sa akin ang nakita ko, ano na lang kaya kung tanungin sa akin ni Kiej ang tungkol roon. Di ko alam kung maniniwala siya sa akin, ayaw kong pangunahan siya. Gusto ko rin na makita niya para mas lalong malinaw, tama nga ang sabi ni Jessa. Nilalandi na nga ng iba pero kung totoong mahal ka di ka lolokohin.

Ang hirap kung saan ka lulugar, kung sakto ka lang boring ka. Pagsobrang ganda naman at meroon ka ay nakukulangan parin. Isa lang ang masasabi ko kahit anong estado mo bilang babae kung iiwan at lolokohin ka ay gagawin talaga nila.