THE ONE THAT GOT AWAY - Season 1 [COMPLETED]

Chapter 10

Third Person's POV.

16 years ago.

"Hindi mo alam gaano kasakit yung nararamdaman ko sa oras na yun John" naiiyak na may galit sa pusong sabi ni Amanda. "Hanggang kailan mo ko sisihin sa nangyari? na kahit ako hindi ko ginusto iyon?" tinakpan ng dalawang kamay ang kaniyang mga matang umiiyak.

Nilapitan siya ni John at kinuha ang kamay nito. "Hindi ko parin matanggap na hanggang ngayon ay nangyari iyon"

"Paano naman ako? paano ako John.. sa araw araw ay dinadala ako ng aking bangungot, sa aking paggising ay may kulang. Sa bawat oras na masaya ako ay naalala ko lahat ang nangyari. Hindi lang ikaw ang malungkot, nahihirapan, nasasaktan at higit sa lahat nawalan. Oo ako yun John yung kasama mo at ikaw kasama ko.. pero sa bawat araw na ating pagsasama ay may kulang!" umiiyak na sabi ni Amanda kay John.

"Anong ibig mong sabihin Amanda?"

"Kung sa ating pagsasama ay may kulang.. bakit hindi na lang tayo maglimutan. Ayaw ko ng ganito, na sa paggising ko at kahit kasama kita ay hindi na ako masaya"

"Amanda! No! lets talk about it.. hindi natin kailangan magsiraan"

"No! You can't do that.. every day John lagi mong sinusumbat sa akin ang lahat"

"Amanda.. I can't afford to lose you Hon."

"even me.. I know it's a hardest thing to do, but it's for the better.. right?"

"No! It's not right Amanda" umiiling na sabi ni diyan napilit yakapin si Amanda.. pero hindi ito tinatanggap ang kamay niya at itoy sinasanggaan.

"Yes.. it is John"

"Ganoon na lang ba kadali?" umiiyak na sabi ni John, at pinunasan ang kaniyang mga luha "Hindi ko kayang mawala ka Amanda.. hindi ko kaya na pati ikaw ay mawala sa buhay ko. Sinisisi ko rin ang sarili ko sa mga araw na yun, na sana ay umuwi agad ako. I'm sorry kung hindi ko alam na ganoon pala yung nararamdaman mo .. na mas kino-consider ko lang yung nararamdaman ko. Amanda lets start a new not anew." pagmamakaawa niya kay Amanda na umiiyak na rin.. Lumuhod siya sa harap ni Amanda habang hawak ang kamay nito.

"John huwag na nating pahirapan ang sarili natin"

"Mas mahihirapan tayong dalawa kung pati tayo ay nasisira.. Amanda please"

"John.." nauutal na sabi ni Amanda.

"Amanda.. hindi ko kaya lahat kung wala ka. Hindi ko kayang pati ikaw na mahal ko ay mawala rin.. Hindi ko kayang maisip na sa araw araw na mabubuhay ako ay walang ikaw at ako. Amanda please"

"John nahihirapan na ako. Tumayo ka na diyan .. ayaw ko na" pinagdikit ni John ang kaniya ulo sa kamay na hawak niya at umiyak ng tudo na nakaluhod sa harap ni Amanda.

"Hindi ko na ba talaga mababago ang lahat?"

"John.."

"Amanda.. you're my everything, for the last time.. bakit pinili mo kong iwan sa kabila ng lahat?"

Tumayo si John at pinunasan ang kaniyang mga luha.. Humarap siya kay Amanda at hinawakan ang mga pisngi nito at pinunsan ang mga luha.

"Mahal na Mahal kita" pinagdikit nila ang kanilang mga noo at umiyak ng umiyak.

"John hindi ko rin kaya.. pero ito lang ang tanging paraan para maging okay tayong dalawa."

"No.. this is not.. pero hahayaan kita hanggang makita mo ang ginawa mo sa mga oras na to Amanda" humiwalay siya sa kanilang position.