Evrenin rüzgarına kapılmış dönüyordu Dünya. Ülkelerden bir ülkede, şehirlerden bir şehirde, bu döngüye kapılmış yaşayıp giden mutlu bir ailecik vardı.
20.1.2019
Uzun bir aradan sonra yine birlikteyiz ve kısmet olursa bundan sonra daha sık birlikte olacağız.
Sizleri satırlara davet ederken keyifli okumalar diliyorum...
Bol yorum bırakmayı ve beğenmeyi unutmayın lütfen.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayat bir insanı bu kadar çok sınava tabi tutar mıydı? Şimdilik hayat sınavını sadece Nihan, veriyormuş gibi görünse de emin olun her insanın sınavı ayrıdır.
Lale Hanım, elindekilerle yetinmeyip erkek evlat diye tutturunca bu, karşı konulmaz ve şuursuz isteği onun hayat sınavı olmuştu. Hem o çok istediği erkek evlada sahip olmamış hem de farklı yaradılışta bir kız çocuğu dünyaya getirmişti. Kızı babaya göre uyarıcı bir armağan sayılırken anneye göre ilk başlarda çile kapısı sayılmıştı.
Peki, onun sınavı bununla sona ermiş miydi? Kesinlikle hayır. Üstelik yeni başlıyordu...
Önce eşi vefat emiş ve buna bağlı olarak o ihtişamlı yaşamı sona ermişti. Görünüşte yani şimdilik kızlarının mutlu mesut bir hayatı varmış gibi addedilse de zaman ne gösterecek bilinmezdi. Mesela, kızlarının mutlu mesut hayatı bozulsa anne hanımı etkilemeyecek miydi, elbette etkileyecekti. Serap, zengin bir aileye gelin gitmiş çokta mutlu da görünüyordu. Canan, mutlu bir hayat portresi çizmiş olsa da görünürde, asla gerçeğe yakın değildi zira çektiği aşk sancılarına sizler şahit oldunuz. Sözün özü Lale Hanım'ın hayat sınavı henüz bitmiş değildi...
&&&
Nihan, elinde isimsiz bir mektup varken çıkmazlar içinde debeleniyordu.
Mektubun içeriği onun hayatını ne kadar etkileyecekti bilmiyordu. Bunu bilememek onun naif ruhunu kahrediyordu. Sabah eline alıp sonra bir tarafa bıraktığı mektuba tekrar dokunmaya korkuyordu. Bir taraftan da zihnine düşen eylemi gerçekleştirmek için güç toplamaya ihtiyacı vardı.
Sabah kahvaltısını alelacele yaptıktan sonra bahçeye çıkmayı düşündü, çünkü evin içinde kaldıkça daralıyor, daraldıkça sanki gizli bir el boğazına yapışmış sıktıkça sıkıyordu. Boğazının sıkıldığını hissettikçe adeta nefes almakta zorlanıyordu. Evin dışına çıkıp temiz hava teneffüs etmeye ekmek su kadar ihtiyacı vardı.
Evin dışa açılan kapısının arkasına geldiğinde, önce elini kalbinin üzerine bastırdı sonra kapının kulpuna abanıp "cılk" sesinden sonra usulca açtı. Evden çıkmadan evvel başını kapının dışına doğru uzatıp sağa sola bakındı. Görünüşe göre etrafta kimsecikler yoktu. Madem etrafta gözle görülür bir olumsuzluk yoktu acaba kendisi boş bir kuruntu içerisinde olabilir miydi?
Büyük olasılıkla yaşadıklarını çoğu kuruntuydu zira bunun başka izahatı yoktu. Beş basamaklı mermer merdivenleri inerken yine de her ihtimale karşı tedbiri elden bırakmak adına parmaklarının ucuna basarak indi. Merdivenlerden beş on adım uzaklaştığında gözlerini kapatıp burnundan derin bir nefes çekti ciğerlerine, aldığı nefesi kademeli olarak geri bıraktı. Bu işlemi birkaç defa tekrar etti.
