Geceye değil gün doğumuna bir şarkı mırıldandı benim için.
Unutulsun istemedim sesi, bende kapadım gözlerimi.
Sesiyle bana eşlik ederkense gök gürledi.
Sesini gölgeleyen çığlık önce onu susturdu sonra da bana unutturdu...
Baekhyun elindeki karton bardaklarla bankta, hastane kıyafetleriyle kendisini bekleyen kıza yaklaştığında bir süre öylece durup onu izlemekten alamadı kendini. İki yanında banka yasladığı elleri ve salladığı bacaklarıyla çoktan beklemekten sıkıldığı belli oluyordu. Meraklı bakışları etrafı tararken de nihayet beklediği bedeni buldu. Heyecanla el sallarken Baekhyun onun bu haline gülümseyip hızlı adımlarla yanına gitti. Elindekilerden birini ona uzatırken yüzündeki gülümsemesi de hala yerini koruyordu.
Amara yanına çöken bedenle, vücudunu biraz daha o tarafa çevirdi. Amacı çocuğun gülüşünün tadını çıkarabilmekti.
"Neden bana öyle bakıyorsun?"
"Rahatsız mı oldun?"
"Hayır da... Garip geldi." Sonuçta Baekhyun Amara'nın onu hatırlamadığını biliyordu. Gözlerinde gördüğü aynı bakışlar gereksiz yere umut aşılıyordu kalbine. Hatırlamasını istemiyordu da bu heyecanına engel de olamıyordu.
Baekhyun karşısındaki yüzü izlemeye yine ona ait sesle ara verdi: "Sana bir şey itiraf edebilir miyim?"
"T-tabi ki?"
"Seni ilk gördüğümde deli olduğunu düşünmüştüm." Baekhyun duyduğu şeyle kahkaha atarken Amara anın keyfini çıkardı tekrar. Yüzüne yerleştirdiği tebessümle çocuğu izliyordu.
"Neden?"
"Neden mi? Beni görür görmez dudaklarıma yapışmıştın! Tabi ki deli olduğunu düşüneceğim! Hatta belki birazcık da sapık."
O anları ikisi birden yeniden hatırladıklarında üzerlerindeki etkisi çok farklı olmuştu. Baekhyun'un içine bir sızı yayılırken kalbi korkuyla titremiş, Amara ise utangaç bir ifade takınıp dudaklarına dokunmuştu.
"Sana bunun nedenini açıklamıştım." Biraz önceki neşesi kayboldu Baekhyun'un. Hissettiği korku dün gibi aklındaydı. Amara ise aklına düşen soruyla zaten hafifçe Baekhyun'a çevirdiği bedenini tamamen ona döndürdü. Bacağının birini katlayıp kendine çekerken elindeki karton bardağı iki eliyle sıkıca sardı. "Bana çok mu benziyordu gerçekten?"
Gelen soru Baekhyun'u yumuşattı. Bankın sırt kısmına dirseğini yasladı ve başını da yumruk yaptığı eline yasladı. Karşısında ne söyleyeceğine karar veremeyen kızı izlemek ona keyif vermeye başlamıştı.
"Hı-hım. Neredeyse aynı kişisiniz diyebilirim."
Merakla cevabını bekledi Amara'nın. Gözlerini diktiği yüz, önce derin bir nefes çekti içine sonra da dudaklarını birbirine bastırdı.
"Onu çok mu seviyordun?" Duyacağı cevabı büyük bir gerginlikle beklerken o, Baekhyun bu durumdan oldukça eğleniyordu. Gülümsemesini bastırabilmek adına dudağını dişledi ve bir süre bekledi. Gülmeyeceğine emin olduğu o anda ise gözlerini kısıp ikinci kelimeyi uzatarak cevap verdi: "Evet, çooook."
Aldığı cevap üzerine seslice yutkundu Amara. Sonra da gözlerini kaçırdı. Elleri arasındaki karton aldığı basınç yüzünden iyice içe çökerken içindeki sıvı bitmek üzereydi neyse ki.
"Ç-çok mu özledin peki?"
"Hı-hım."
"Bekleyeceksin yani onu?" Hayır demesini umdu ama cevabı açık ve net bir "Evet." oldu. Bunun üzerine uzun denemeyecek bir süre sessiz kaldı. "Nasıl bu kadar emin olabilirsin geleceğine?" Sesi sanki içine kaçmıştı.
"Dileklerimi gerçekleştirmek gibi bir takıntısı vardı. Gelecektir mutlaka."
"Ya... Ya gelmezse?" Sessiz kalmayı tercih eden taraf Baekhyun oldu bu sefer. Yanında merakla cevabını bekleyen kızın gözlerinin içine baktı sadece.
Belki...
Küçük bir ihtimal...
Cevabın gelmeyeceğini anlayınca Amara en başından beri sormak istediği asıl soruyu yöneltti Baekhyun'a: "Eğer gelmezse..."
Bakışlarını kaçırdı. Hemen sonra da dudaklarını ıslattı.
"Gelmezse onun yerini... Ben alabilir miyim?"
Baekhyun duyduğu cümleyle donup kaldı. Bunu beklemiyordu. İrileşen gözleriyle Amara'nın ciddi olup olmadığını anlamaya çalıştı.
"Ne?"
"Yani, ben hiç gitmem bence."
Baekhyun aldığı cevapla büyük bir kahkaha patlattı. Amara ise sabırla o sessizleşene kadar bekledi.
"Gitmez misin? Sence?"
"Evet. Niye gideyim ki? Kalırım ben seninle. Zaten gidecek başka yerim de yok."
"Ben çok geçimsiz biriyim ama."
"Olsun."
"Sana çok kızarım. Kavga ederiz hep."
Omuz silkip "Olsun," diye yanıtladı anında Amara. Bunun üzerine Baekhyun tek kaşını kaldırıp yüzünü kızınkine yaklaştırdı birazcık. "Her şeye tamamsın yani?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hı-hım." Kafasını sallayarak da pekiştirdi cevabını kız. Duruşunu dikleştirdi. Kendine güveniyordu.
Baekhyun tereddüt etse de onu biraz daha zorlamak istedi: "Ya her şeyin ortasında o gelirse ve ben onunla gidersem?"
Bir süre düşündü Amara. Sahi o zaman ne yapardı ki?
Cevap gecikince Baekhyun göz göze gelebilmek adına başını eğip dikkatini üzerine çekmeye çalıştı. "O zaman gitmeme izin verecek misin?"
Kısa bir bakış attı oğlanın yüzüne. "Gitmene izin vermezsem... Üzülür müsün?"
Baekhyun düşünüyor gibi yapıp dudaklarını birbirine bastırdı. Sonra da hafifçe başını salladı:"Büyük bir ihtimalle." Amara ise duyduğu şeyle kaşlarını çatıp dudağını sarkıttı. Kendi kendine büyük bir iç çatışmaya girdiği aşikardı. Baekhyun'un bakışları kısa bir süre sarkmış dudağında dolaşsa da gözlerini kırpıştırıp zorlukla çatılmış kaşlara çıkardı odağını.
"O-o zaman izin veririm."
"Sen üzülmeyecek misin peki?"
"Üzülürüm." Başıyla onu onaylayıp elini saçlarına çıkardı ve saç diplerini kaşıdı. "Çok da ağlarım büyük bir ihtimalle."
"Ee?"
Derin bir nefes alıp duruşunu dikleştirdi Amara ve gülümsemeye çalıştı. "Olsun. Sen benden daha güzel mutlu oluyorsun."
