Darkness | Byun Baekhyun

-Chapter 22-

O gece Baekhyun ile yıldızları izlerken nasıl olduğunu anlayamadan uyuya kalmıştım ve o sağ olsun beni orada öylece bırakmak yerine normalde yerleşmem gereken odaya beni taşmıştı. Ve devamında gelen birkaç gün o kadar sıradan geçmişti ki kendimi Minseok ve Jongin ile kalıyor gibi hissetmiştim.

Günün büyük çoğunluğunu evde tek başıma geçiriyor arada sırada Jongin'in yapmamı söylediği şeyleri yapıyordum.

Yatağımın üzerine yığılmış geçen günlerimi düşünürken başımın hemen yanına bıraktığım telefon çaldı. Küfrederek yerimde sıçradım. "Efendim Jongin?"

"Naber?"

"Ne istiyorsun? Neden yine mesaj atmadın?"

"Bu sefer görev vermek için aramadım. Nasıl olduğunu merak ettim."

"Yani çok bir değişiklik yok. Dışarı çıkmıyorum zaten. Aslında oradaki hayatımdan farklı bir şey de yaşamıyorum."

"Baekhyun ile aranız nasıl?"

"Birbirimizi yemiyoruz en azından."

"İyiymiş. Kabusların hala devam ediyor mu?"

"Sana ne Jongin? Ne öğrenmek istiyorsun?" Gözlerimi devirip söylendiğimde karşı tarafta iç çektiğini duydum.

"Senin için endişeleniyorum?"

"Ne zamandan beri? Biz seninle anlaşamayan iki kişiydik hatırlıyor musun?"

"Eh! Anlaşılması kolay biri değilsin." Sanki espiri yapmış gibi kahkaha attığında yeniden gözlerimi devirdim.

"Baya komiksin."

"Sen de hala huysuzsun."

"Hayır, değilim."

"Demek ki kabusların devam ediyor. Chanyeol'e söylemeyi denedin mi? Birkaç gün rahat uyuduğunu söylemişti."

"Öf! Minseok beni bu kadar darlamıyordu. Yeter. Elinde yeni bilgiler var mı onları söyle sen."

"Seni bağlayan bir durum yok şu anlık. Ama Minseok seni sorup duruyor."

"Beni niye sana soruyor ki? Biz konuşmazdık hiç onunlayken."

"Hiçbir fikrim yok. Yakındır senin nerede olduğunu aramaya başlarlar."

"Ne yapmam lazım benim?"

"Dışarı çıkma yeter, ben telefon sinyaliyle halletmeye çalışacağım. İnanmazlarsa buluruz bir yolunu."

"Zaten çıkmaya çok meraklı değilim. Ah bu arada aklıma gelmişken sen benim hakkımda Baekhyun'a ne söyledin?" Aklıma gelen anları birleştirince bu soruyu çok daha önce sormam gerektiğini fark etmiştim. Cevabın gelmesi gecikince de kaşlarım çatıldı.

"Ona ne anlattın Jongin?"

"Yani... Sana karşı nazik olmasını söyledim."

"Bu kısımla ilgilenmediğimi biliyorsun." Sesim soru işaretleriyle doluydu.

"Sadece kimliğini gizlemen gerektiğini söyledim."

"Bunu çok doğal karşılamadı herhalde?"

"Evet, içinde bulunduğumuz durumu biraz açıklamak zorunda kalmış olabilirim."

"Sana inanamıyorum!"

"Yapacak bir şeyim yoktu. Hem zaten Chanyeol'ün arkadaşı. Ona güvenebiliriz."

Boşta kalan elimi saçlarımdan geçirip ayağa kalktım. Hava almak istiyordum. Odanın kapısına doğru yaklaştım.