Geceye değil gün doğumuna bir şarkı mırıldandı benim için.
Unutulsun istemedim sesi, bende kapadım gözlerimi.
Sesiyle bana eşlik ederkense gök gürledi.
Sesini gölgeleyen çığlık önce onu susturdu sonra da bana unutturdu...
Hızlı adımlarla eve doğru gittiğimde Jongin'i arkamda bırakmış olmaktan rahatsızlık duymuyordum. Hatta binanın demir kapısına gelene kadar aklıma dahi gelmemişti.
Bir süre girişin hemen önünde dikilip hızlanmış soluklarımı dizginlemeye çalıştım. Kendimi rahat hissettiğimde ise merdivenlerden çıkmak yerine arka tarafa dolanıp çatıya tırmanmayı tercih ettim. Bir yandan da söyleniyordum. "Tanrım! Neden ondan kalmasını istiyorsun ki? Hayır yani ev yeterince kalabalık. Ayrıca milattan öncede de yaşamıyoruz ki sokaklar gayet güvenli!"
Bacağımı korkuluktan geçirip kendimi geniş alana attığımda ellerimi dizlerime dayayıp soluklandım. "Uğraştığım şeylere bak! Sıcak yatağım varken..."
Doğrulup karanlıkta ilerleyerek ışığı açabilmek adına arayışa girdim. Birkaç saniye sonunda aradığım şeyi bulduğumda zaferle gülümseyip led ışıkların ortamı aydınlatmasına izin verdim. Gülümseyerek baktığım manzara, görüş alanıma koltukta oturmuş beni izleyen Baekhyun'un girmesiyle soldu. Bilinçsizce yerimde sıçrayıp kollarımı bedenime sardım. "Korkuttun!"
"Söylenmeye o kadar dalmıştın ki burada olduğumu bile fark etmedin."
"Hep senin yüzünden. Önceden çok dikkatli bir insandım ben." Söylediğim şeye kıkırdamış oturabilmem için yanında yer açmıştı. Gelmem için işaret verdiğinde orada dikilmekten vazgeçip harekete geçtim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çekingen adımlarla ona yaklaşıp benim için açtığı yere oturdum. Bir süre bir şey demeden suratıma baktı.
"Üşümüşsün."
"Üşümedim."
"Hava soğuk.
"Hayır değil. Bak." Nefesimi sertçe dışarı verdiğimde o küçük bulutlardan oluşmayınca gülümsedim. "İz oluşmuyor."
"Burnun kızarmış. Üşümüşsün."
"Teknik olarak burnumu göremiyorum Baekhyun. Havanın soğuk olduğunu o şekilde anlayabiliyorum." Bilmiş bilmiş konuştuğumda kıkırdadı ve elindeki ısıtıcı paketi (adının ne olduğunu bilmiyorum) bana uzattı. "Gerek yok." Bir süre havada asılı kalan eliyle bana baksa da ikinci kere ısrar etmedi. Kabul etmemiş olsam da en azından biraz daha ısrarcı olsan ne olurdu ki?
Ona son kez bakıp dudaklarımı büzdüm ve gökyüzünü izlemeye geri döndüm. "Eskisine göre daha çok gülüyorsun."
Çekingen bir şekilde başını bana çevirdi. Kısa bir süre yüzüme bakıp diğer tarafa döndü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
