Darkness | Byun Baekhyun

-Chapter 45-

Baekhyun duyduğu çığlıklarla gözlerini açtığında uykuya daldığı o kısacık an için kendine sövdü ve koşarak tüm bu seslerin kaynağına gitti. Kapıda irileşmiş gözlerle ne olduğunu anlamaya çalışan Chanyeol'ü gördüğünde kızın kabuslarına tanıklık ettiği son birkaç seferi hatırladı. Uzun olan hiç olmaması gerektiği kadar panik yapıyor Baekhyun'un işini daha da zorlaştırıyordu. Onu kenara itip kapıyı açtı ve içeri daldı.

Karşılaştığı manzara her defasında daha vasat bir hal alıyor, Amara her seferinde daha da korkmuş görünüyordu. Kaskatı kesilmiş bedeninden yükselen boğuk sesle Baekhyun yatağa çöktü. Kız sanki bu hareketlenmeyi hissetmiş ve kendini korumak istermiş gibi gözlerini sımsıkı kapatıp elleri arasındaki kumaşı biraz daha kavradı.

Baekhyun kendini çok kötü hissetmişti. Onu yalnız bırakmaması gerektiğini biliyordu.

Ellerini Amara'nın omuzlarına yerleştirdiğinde kız yeniden hıçkırdı. Kendi kendine bir şeyler sayıklıyor ve bu arada sanki nefes almayı unutuyor gibi görünüyordu. Baekhyun ne yapması gerektiğine karar veremedi önce. Sanki bu durum hiç bitmeyecek, Amara hiç uyanmayacak gibi hissediyordu.

Omuzlarına yerleştirdiği ellerinin birini yanağına çıkartırken diğeriyle kızın elini kavradı. Amara önce ona tutunmayı reddetse bile Baekhyun'un bedeninden yayılan sıcaklığı kendi vücudu ihtiyaç olarak hissetmiş olacak ki hemen sonra sıkıca o sıcaklığa tutundu.

Baekhyun büyük bir ihtiyaçla ona sığınmaya çalışan bedeni birkaç kez sarstı ama elde ettiği tek şey derisine saplanan tırnaklar olmuştu. Buna rağmen sesini çıkarmadı.

Terden alnına yapışan saçları geri itekleyip Chanyeol'e döndü: "Chanyeol su getir." Köşede endişeyle kendilerini izleyen arkadaşı ilk seferinde harekete geçmeyince yeniden adını seslendi. "Chanyeol!" Bununla birlikte uzun olan koşarak mutfağa gitti.

Baekhyun dikkatini yeniden Amara'ya verdiğinde kızın hıçkırarak ağladığını gördü. Onu yeniden sarstı. Cevap alamayınca da kendine çekip sıkıca sarıldı. Beklediği gibi ilk başta çırpınmaya çalışsa da en sonunda gözlerini aralamış nerede olduğunu anlamaya çalışmıştı.

Odağı şaşan gözleri yanaklarında hissettiği ıslaklıkla odada, yatağın hemen karşısındaki boy aynasına kilitlendi. Baekhyun'un kollarını tutan ellerinden kurtulup yanaklarını silmeye çalıştı. Bir yandan da sayıklıyordu.

"Ben yapmadım."

"Ben değildim."

"Yemin ederim. Ben yapmadım."

Ne kadar silerse silsin çok geçemden ıslaklık eski yerini alıyor kabuslarında tanık olduğu o anı gözleri önüne seriyordu. Daha kalıcı bir çözüm bulabilmek için harekete geçecekti ki Baekhyun buna izin vermeden onu sımsıkı tuttu.

"Bırak."

"Amara bana bak." Sesi sanki kıza ulaşamıyordu.

"Ben değildim." Amara deli gibi etrafına bakıyor bedenine sinmiş kokudan kurtulmak için bir yol arıyordu. Baekhyun onu daha sıkı sardığında ise onu tüm gücüyle geri itekledi. "Bırak dedim."

Chanyeol'ün getirdiği suyu komodinin üstünde gördüğünde Baekhyun'un az önceki tepkisinden dolayı geri çekilmesini fırsat bilerek öne uzandı. Bedeni tüm bu olanlar yüzünden fazlaca kasıldığı için uzuvları uyuşmuş gibi hissediyordu. Parmakları arasından kayıp düşen bardakta ona bunu kanıtlamış oldu.