Το κινητό μου χτυπάει μανιωδώς στο κομοδίνο δίπλα από το κρεβάτι. Ο ήχος είναι συνεχόμενος και αναγκάζομαι να σύρω τη συσκευή μέχρι το αυτί μου –χωρίς να ελέγξω το όνομα που αναβοσβηνεί στην οθόνη.
«Jane!». Η δυνατή φωνή του αγοριού μου με κάνει να ανοίξω απότομα τα μάτια μου. «Σου τηλεφωνώ όλο το πρωί!».
«Αλήθεια;» ρωτάω με βραχνή φωνή και διαπιστώνω ότι δεν ψεύδεται από τις έξι αναπάντητες που υπάρχουν ήδη. «Συγγνώμη, με πήρε ο ύπνος», απολογούμαι.
Ξεφυσάει. «Σε περιμένουμε στην καφετέρια», μου λέει. «Είμαι με την Elizabeth». Πριν προλάβω να αναρωτηθώ το οτιδήποτε τερματίζει την κλήση.
Σηκώνομαι καθιστή στο μαλακό κρεβάτι και τεντώνω την πλάτη μου. Αμέσως, οι τύψεις με κατακλύζουν και πνίγουν το μυαλό μου. Δεν έπρεπε.
Το βράδυ, παρέμεινα στο ξενοδοχείο και διανυκτέρευσα στο δωμάτιο του Damon. Μιλούσαμε όλη νύχτα για μουσική και γελούσαμε ξαπλωμένοι στο διπλό κρεβάτι. Ενημέρωσα το Daniel ότι θα μείνω με τη μητέρα μου το βράδυ επειδή δεν ένιωθε πολύ καλά, ένα ψέμα. Ήξερα ότι δε θα επικροτούσε την απόφασή μου, οπότε κατέληξα σε μια βιαστική επιλογή.
Σηκώνομαι γρήγορα από το στρώμα, αναγκάζοντας τον άνδρα δίπλα μου να βγάλει ένα νυσταγμένο μούγκρισμα. Ευτυχώς, τα περιποιημένα βραδινά ρούχα μου δεν με έχουν απαλλάξει, οπότε γλυτώνω χρόνο για να ετοιμαστώ. Ωστόσο, το φόρεμά μου είναι τσαλακωμένο και με κάνει να δείχνω άθλια.
«Σκατά», μουρμουρίζω.
«Καλημέρα και σε εσένα». Ο Damon στηρίζει το σώμα του στους αγκώνες του και με κοιτάει με ένα γοητευτικό, αγουροξυπνημένο χαμόγελο.
Παρόλα αυτά, είμαι αρκετά μουδιασμένη για να ανταποδώσω. «Σήκω, θα με πας κάπου», δηλώνω ενώ βάζω τα παπούτσια μου.
Βάζει το κεφάλι του κάτω από το μαξιλάρι και παριστάνει ότι ροχαλίζει δυνατά. Μου προξενεί ένα μικρό γέλιο, αλλά δεν έχω χρόνο οπότε τον πλησιάζω και τραβάω αυταρχικά το σεντόνι από το σώμα του. Για καλή μου τύχη, είναι ντυμένος με μια κοντομάνικη μπλούζα και μία φόρμα· άρα δε θα σπαταλήσουμε ενέργεια πάνω σε αυτό.
«Ήρεμα», μου λέει με πρόστυχο ύφος.
«Σήκω», ξαναλέω αγνοώντας το βλέμμα του.
Πηγαίνω στο μπάνιο με σκοπό να τιθασεύσω τα μαλλιά μου και το χθεσινοβραδινό μακιγιάζ μου. Εύχομαι να φαίνομαι ευπαρουσίαστη και να κάνω καλή εντύπωση στην παιδική φίλη του αγοριού μου. Είμαι αρκετά αγχωμένη, όμως η πηγή δεν είναι αυτή η συνάντηση, αιτία αποτελεί το ψέμα που βασανίζει τον οργανισμό μου.
YOU ARE READING
Let Me In
Teen Fiction«Φεύγεις, έτσι;» λέει. Η έκφραση του προσώπου του αλλάζει σε θυμωμένη. Θέλω να πω πως ποτέ δε θα φύγω, πως θα μείνω εδώ, μαζί του. Αλλά δεν μπορώ. Ξέρω αρκετά καλά ότι η αγάπη δεν πρέπει να έχει περιορισμούς και εμπόδια. Θέλω να ουρλιάξω για το πόσ...
