Let Me In

65.~80's Party~

Κατεβαίνω τις σκάλες, με τα τακούνια μου να ηχούν σε όλο το σπίτι. Αισθάνομαι παράξενα καλυμμένη από υφάσματα που θυμίζουν μια περασμένη εποχή, μια εποχή την οποία θαυμάζω τόσο για τη μουσική της όσο και για το στυλ της. Φτάνοντας στον κάτω όροφο, ισιώνω την καρό κοκκινόμαυρη φούστα μου και περνάω τα δάχτυλά μου μέσα από τα μαλλιά μου, όπου έχω σχηματίσει ανάλαφρες μπούκλες.

Όταν σηκώνω το βλέμμα μου, αντικρίζω το φίλο μου, ο οποίος φοράει ένα πουλόβερ στο χρώμα του ξύλου με το γιακά του λευκού πουκαμίσου του να ξεπροβάλλει από τη λαιμόκοψη. Τα πόδια του καλύπτουν ένα φαρδύ τζιν σε πιο ανοιχτό καφέ θυμίζοντας αρκετά τη δεκαετία του ογδόντα. Χαμογελάμε ο ένας στον άλλον και εκφράζουμε πόσο μας αρέσει ο τρόπος που έχουμε συνδιάσει τα ρούχα μας.

«Μας περιμένουν έξω», με ενημερώνει ο Brad και με το χέρι του να στέκεται απαλά στην πλάτη μου με καθοδηγεί προς την εξώπορτα. Βγαίνοντας, το κρύο με κάνει να αναρωτηθώ αν η επιλογή να φορέσω φούστα είναι τόσο σοφή, όμως μία φορά έχεις την ευκαιρία να παραστείς σε κάτι τόσο ξεχωριστό.

Η Vinny έχει φροντίσει να μην απαλλάξει το χρώμα από τη ζωή της και φαίνεται αυτή η δεκαετία να της ταιριάζει απίστευτα. Καρό παντελόνι με κόκκινες και πορτοκάλι αποχρώσεις, λευκό μπλουζάκι και κίτρινο τζιν μπουφάν ολοκληρώνουν την εμφάνισή της κάνοντας αντίθεση με το απαλό μοβ χρώμα των μαλλιών της. Ολόκληρο το στυλ της πηγάζει από παλαιότερα χρόνια και έχει καταφέρει να το προσαρμόσει στα σημερινά δεδομένα με έναν τρόπο που δε θα σκεφτόμουν ποτέ. Με έναν τρόπο που οφείλω να ομολογήσω ότι θαυμάζω ιδιαίτερα.

Έπειτα, τα μάτια μου μετακινούνται στον άνδρα που στέκεται δίπλα της. Ένα τσιγάρο στέκεται ανάμεσα στον αντίχειρα και το δείκτη του, σαν ένα απαραίτητο κόσμημα όπως και τα μεταλλικά δαχτυλίδια του. Μαύρα ρούχα -όπως περίμενα- συνδυασμένα με έναν τρόπο που του ταιριάζει απόλυτα. Δεν φοράει τις συνηθισμένες αρβύλες του, αντίθετα έχει επιλέξει ένα ζευγάρι πάνινα αθλητικά παπούτσια που έρχονται σε άρτια αναλογία με το υφασμάτινο φαρδύ παντελόνι του και το φούτερ του. Η αλήθεια είναι ότι η εμφάνισή του δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, όμως οι αλυσίδες στο λαιμό και τη μέση του δίνουν διαφορετική ένταση από αυτή που εξέπεμπε πριν. Εννοείται, με τα τατουάζ να αποτελούν το καλύτερο σημείο πάνω του.

«Επιτέλους!» αναφωνεί και σβήνει το τσιγάρο πατώντας το στο έδαφος.

Η φίλη του τρέχει να αγκαλιάσει το αγόρι της κι εγώ απομακρύνομαι από κοντά τους για να τους δώσω την ιδιωτικότητα που χρειάζονται. Πλησιάζω εκείνον, που στέκεται με την πλάτη στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο και ξεφυσάει.