Let Me In

73.~Before~

Δεκαεπτά μήνες πριν

Εκείνη τη μέρα

Φτάνω στο σημείο που έχουμε πει να συναντηθούμε, σε μια πλατεία όπου μπορούμε να είμαστε οι δυο μας. Εκείνος περιμένει ήδη εκεί, με ένα τσιγάρο στο στόμα και ξέρω πως ο λόγος που καπνίζει είμαι εγώ. Διώχνω τις τύψεις από το μυαλό μου –τουλάχιστον για τώρα– και πηγαίνω κοντά του. Η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά που νομίζω πως θα διαλύσει το στήθος μου και θα προσγειωθεί μπροστά στα πόδια μου.

Όταν τον αντικρίζω έχει μια περίεργη έκφραση στο πρόσωπό του, όμως δεν τον κοιτάζω πολύ για να την ερμηνεύσω. Πετάει το τσιγάρο και βάζει τα χέρια στις τσέπες του μαύρου τζιν του. «Λοιπόν;» ρωτάει τόσο επίπεδα που για λίγο πείθομαι πως μπορώ να το κάνω.

Ξεφυσάω σε μια προσπάθεια να ανασυγκροτήσω τον εαυτό μου. «Μακάρι να μη χρειαζόταν να φτάσουμε εδώ, Damon, το εννοώ», ξεκινάω και αισθάνομαι τον πόνο στο στήθος μου να εξαπλώνεται σε ολόκληρο το σώμα μου. «Αλλά δε νομίζω ότι έχουμε επιλογή, δε μπορώ να το κάνω αυτό στη μαμά μου. Της αξίζει να είναι ευτυχισμένη».

«Κι εσύ; Δε σου αξίζει να είσαι ευτυχισμένη;» μου απευθύνει.

Για μια στιγμή σκέφτομαι να απαντήσω αρνητικά, επειδή αυτό πιστεύω κατά βάθος. Όχι, δεν μου αξίζει. Αλλά δεν τολμάω να το κάνω αυτό, δεν τολμάω να το παραδεχτώ.

«Δε θα είμαι ποτέ ευτυχισμένη αν γνωρίζω πως η μητέρα μου δεν είναι», παραδέχομαι.

«Κι εγώ;» ρωτάει με φωνή που σπάει στο τέλος προκαλώντας ρίγος σε όλο μου το κορμί. «Δε σε νοιάζει καθόλου για τη δική μου ευτυχία;».

Φοβάμαι να τον αντικρίσω και έτσι καρφώνω τα μάτια μου στις μπότες του. Εκείνος με πλησιάζει και αγγίζει το πηγούνι μου τόσο απαλά που σχεδόν θέλω να πάρω πίσω όλα όσα έχω πει. Σηκώνει το κεφάλι μου και τα μάτια μου πλέον βυθίζονται στα δικά του. Θέλω να σπάσω αυτή την οπτική επαφή, αλλά είμαι τόσο αδύναμη που δεν αντέχω να κουνήσω ούτε τα χείλη μου.

«Σε αγαπάω, Jane», μου λέει κι εγώ στέκομαι εκεί, να πονάω και να παλεύω με τη λογική και την καρδιά μου. «Δεν έχω αγαπήσει ποτέ κανένα, γαμώτο, αλλά αγαπάω εσένα. Ακόμα και αν με εκνευρίζεις κάθε φορά που μιλάς, δε μπορώ να αγνοήσω τον τρόπο που με κάνεις να νιώθω», εξομολογείται. Δάκρυα μαζεύονται στα μάτια μου, αλλά παλεύω να τα συγκρατήσω εκεί, πριν χυθούν στα μάγουλά μου.